به گزارش "ورزش سه": سوت پایان بازی را که شنید، دستانش را به علامت پیروزی مشت کرد و بالا برد، بعد از نیم نگاهی به نیمکت، بلافاصله با شوق و ذوق زیادی سمت شاگردانش دوید، بدن غرق در عرق آن‌ها را یکی‌یکی در آغوش گرفت و بوسید. به هرحال او به اهمیت کسب سه امتیاز در هفته اول لیگ آگاه است. در ادامه نکونام، پیام حیدری را نیز در وسط زمین می‌بیند، اما چندان محلی به او نمی‌گذارد به‌ نوعی وانمود می‌کند او را ندیده است.

رقص پرچم‌های آبی؛ جواد لالیگایی
این تقسیم شادی با هوادارانی است که سر از پا نمی‌شناسند. انصافاً هرچقدر وزش باد شدید در قزوین بر کیفیت فنی این دیدار تأثیر منفی گذاشت، اما حالا رقص پرچم‌های آبی به کمک باد، کاملاً آقا جواد را تحت تأثیر قرار داده است. چند دقیقه‌ای است که در ورزشگاه همه توجهات را به خودش جلب کرده است و مشخص است که از ثانیه به ثانیه آن لذت می‌برد.

شعار جواد لالیگایی تنها کلماتی بود که در فضای ورزشگاه سردار آزادگان قزوین به گوش می‌رسید، و حسن ختام این رژه تک نفره، ادای احترام به زنانی است که حتی یک‌ لحظه دست از حمایت تیمشان نکشیدند و حالا مستحق برپایی این جشن با سرمربی محبوبشان هستند.

در همین فاصله زمانی، کمی آن طرف‌تر، خبرنگاران در اتاق نشست خبری، میکروفن‌های رنگارنگ خود را مستقر کرده‌اند و منتظرند اولین نشست خبری جواد نکونام در فصل جدید، پس از برد شیرین خارج از خانه مقابل شمس‌آذر آغاز شود.

پاسخ کوتاهی که هاشمی نسب را برافروخت.
او پس از آخرین دیدار در لیگ بیست و سوم (82 روز قبل) به‌ نوعی سکوت اختیار کرده بود و از همین رو شنیدن مواضعش در خصوص میزان رضایتش از نقل و انتقالات پیش‌فصل، دستیاران خارجی، آماده نبودن ورزشگاه "آزادی" و "تختی" ومهم‌تر از همه، واکنشش نسبت به اظهارات مهدی هاشمی‌نسب می‌توانست جالب‌ توجه باشد.

نکونام در پاسخ به سؤال یکی از خبرنگاران درباره اظهارات هاشمی نسب گفت:

" قصد ورود به حاشیه را ندارم؛ سؤال بعدی"

نکونام تصور کرد با این پاسخ، از گرداب حاشیه فرار کرده است... ولی زهی خیال باطل!

گفتن کلمه "حاشیه" کافی بود تا هاشمی نسب زمین و زمان را به هم بدوزد و در فاصله تنها چند روز مانده تا بازی به ملوان بخش زیادی از اخبار را تحت شعاع قرار دهد. از طرفی انتشار مصاحبه آتیلا حجازی نیز همان روز علیه کادر فنی و مدیریتش، شائبه هدفمند بودن این مصاحبه‌ها را بیش‌ از پیش تقویت کرد.

جدالی به قدمت بیش از 50 سال این‌بار در قزوین
استقلال و ملوان دیداری به‌تمام‌معنا نوستالژیک، با بیش از 5 دهه قدمت و پر از خاطرات و قاب‌های ماندگاری که به تارک فوتبال ایران الصاق شده است، اما این بار قرار است در کمال ناباوری در شهر قزوین برگزار شود!

آن افسوس معروف شاهرخ بیانی پس از گل نشدن ضربه پنالتی و قهرمانی انزلی‌چی‌ها در آزادی گرفته تا یکی از تلخ‌ترین روزهای تاریخ باشگاه استقلال در اولین دوره رقابت‌های لیگ برتر (1380) و شکست در گام آخر با تک‌گل بابک پورغلامی.

از گل‌های جلال رافخایی تا حنیف عمران زاده و آرش برهانی گرفته تا سرمربیان بزرگی که زمانی روی نیمکت‌های زنگ‌زده این دو تیم می‌نشستند و امروز شمایل باشگاه خودشان محسوب می‌شوند. نصرت ایراندوست، بهمن صالح نیا، ناصر حجازی و بالاخره منصور پورحیدری که تا پایان عمر حسرت آن شکست را بر دوش کشید با خودش به آن دنیا برد.

وقتی تیم نمی‌بازد، برای تخریب، شکل تیم را هدف بگیرید
او به خوبی می‌داند گروهی از مخالفانش که عملاً دستشان را پس از دیدار برگشت مقابل نساجی در فصل گذشته رو کردند و به نوعی شمشیر از رو کشیدند، اکنون مترصد کوچک‌ترین لغزش از سوی آبی‌پوشانند تا مثل آوار بر پیکر این تیم و نکونام خراب شوند.

این دسته از مخالفان همیشگی، در دوران سرمربی‌گری فرهاد مجیدی نیز با فرمولی واحد سعی در تضعیف تیم را داشتند. در واقع آنها وقتی امیدی به شکست استقلال نمی‌بینند؛ به‌ناچار شکل بازی تیم را زیر سؤال می‌برند و جالب است که علی‌رغم کسب عنوان قهرمانی بدون شکست، همچنان بر عقیده اشتباهشان اصرار می‌ورزند. سناریویی نخ‌نما که موبه‌مو، فصل‌به‌فصل در دوران جواد نکونام، طی فصل گذشته و جاری شاهد آن هستیم. اگر کمی به عقب‌تر هم برگردیم می‌بینم محمود فکری نیز قربانی همین جریان شد.

مصاحبه های اعتراضی، آن هم پس از برد خارج از خانه!
کافی است نگاهی اجمالی به حجم اخبار منفی و مصاحبه‌های حاشیه‌ای علیه پسران آبی آن‌ هم پس از برد خارج از خانه طی هفته اخیر در رسانه‌ها داشته باشید تا پی به‌ شدت انتقادات احتمالی آن‌ هم بعد از یک شکست ببرید. چنین وضعیتی را کمتر مربی‌ای در تاریخ باشگاه استقلال لااقل طی سه دهه اخیر تا این حد تجربه کرده که البته این آخری دلایل خاص خودش را دارد.

آنچه مسلم است عدم نتیجه‌گیری مقابل ملوان می‌تواند تبعات سنگینی هم برای نکونام و هم برای سمیعی داشته باشد، چرا که فرشید سمیعی مشکل بلانکو را در گروی حل قانون سقف بودجه عنوان کرد و طبیعتاً هر نتیجه‌ای غیر از برد، او را نیز به‌عنوان مدیرعامل زیر سؤال می‌برد، اینکه چرا نتوانسته مجوز بازی بلانکو را از سازمان لیگ بگیرد، با ذکر این نکته که استقلال از فقر مهاجم رنج می‌برد و اولویت با ثبت قرارداد مهاجمان بود.

تلاش بی‌ثمر جواد برای کاهش انتظارات هواداران
به نظر می‌رسد جواد نکونام در جایگاه سرمربی سعی می‌کند، اضافه شدن رامین رضاییان، کاکوتا و اندونگ و سامان فلاح و... بار مضاعفی بر تیمش تحمیل نکنند یا به تعبیری انتظارات را بالا نبرند، اما با این حال هواداران استقلال با توجه به جایگاه دوم در جدول رده‌بندی و 67 امتیاز فصل گذشته، به‌طور طبیعی در این فصل نمی‌توانند انتظاری غیر از قهرمانی از تیمشان داشته باشند و هر مقامی جز این، شکست تلقی می‌شود، هرچند نکونام اعتقادی به آن نداشته باشد.

فوتبال چشم‌نواز علاوه بر ابزار، زمان می‌خواهد
هنوز خیلی زود است که نگرش نکونام را در این فصل مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم، چرا که تنها یک هفته از شروع لیگ سپری شده و در شرایطی که در دیدار مقابل شمس‌آذر، سه بازیکن خارجی از جمله بلانکو، کاکوتا و اندونگ و یک بازیکن ملی‌پوش به نام جلالی را در فهرست هم نداشت. بازیکنانی که هرکدام می‌توانند نقش ویژه‌ای را در ترکیب استقلال ایفا کنند. بنابراین هواداران استقلال برای تماشای استقلالی ایده‌آل باید صبور باشند.

در واقع بپذیریم که تغییر شیوه بازی نیاز به ابزار و زمان کافی دارد و نکونام در صورتی‌ که بخواهد با داشته‌هایش فوتبال چشم‌نوازی را نمایش دهد، باید زمان کافی را در اختیار داشته باشد، که در غیر این صورت هر گونه شتاب‌زدگی، شجاع‌ترین سرمربیان دنیا را به فردی محتاط و درون‌گرا با فوتبالی نتیجه گرا بدل خواهد کرد.