ماجراهای کابینه چهاردهم ظاهرا حواشی زیادی دارد و احتمالا از این پس نیز این‌گونه خواهد بود. البته همیشه و در بدو آغاز به کار دولت‌ها این حواشی برای کابینه‌ها وجود داشته است اما موج تغییر و تحولات در سه ماه گذشته به‌گونه‌ای بوده است که هر اتفاقی را به یک سناریوی خبری تبدیل می‌کند؛ مانند شایعه خداحافظی ظریف از کابینه که طی دو یا سه روز گذشته در محافل خبری دست‌به‌دست می‌شد و دیشب خود محمد جواد ظریف با انتشار یک پست مجازی آن را تأیید کرد. این خبر قطعا برای منتقدان تند‌و‌تیز دولت پزشکیان یک خبر شیرین محسوب می‌شود اما برای شهروندانی که به او رأی داده بودند، می‌تواند خبری ناخوشایند باشد؛ چون بدون تعارف محمد‌جواد ظریف در کوران فعالیت‌های انتخاباتی مسعود پزشکیان نقش مؤثری در گرم‌شدن سبد رأی او داشت. قطعا هنوز فراموش نشده است که او با حرارت زیاد و لباس‌هایی که همیشه خیس از عرق بودند، چگونه پیام‌های انتخاباتی پزشکیان را در شهرهای بسیاری فریاد زد. حالا او ظاهرا از دولت و حضور در دولت عقب‌نشینی کرده است. ماجرا نیز به انتخاب وزرای کابینه مربوط می‌شود. مسعود پزشکیان برای انتخاب یاران خود مسیر مطلوبی را پشت سر گذاشت؛ او کمیته‌هایی را تجهیز کرد تا چهره‌هایی مولدی را برای او دست‌و‌پا کنند و از سوی دیگر شورای راهبری‌اش افراد کابینه او را برگزینند، حالا ظریف به‌عنوان معاون راهبردی‌اش فقط چند روز بعد از اینکه حکمش را گرفت، می‌گوید فقط سه نفر از وزرای پیشنهادی نامزد نخست، شش نفر نامزد دوم یا سوم و یک نفر نامزد پنجم کمیته‌ها یا شورای راهبری بودند. او با ارائه همین توضیحات خداحافظی کرده و از مردم نیز معذرت خواسته است. متن خداحافظی تلویحی او را بخوانید
متن پیام ظریف به این شرح است:
سلام بر مردم بزرگوار و خطاپوش ایران
امروز جناب دکتر پزشکیان وزرای دولت چهاردهم را به مجلس معرفی فرمودند که برای همگی آرزوی موفقیت دارم.
از نوزده وزیری که امروز معرفی شدند، سه نفر نامزد نخست، 6 نفر نامزد دوم یا سوم و یک نفر نامزد پنجم کمیته‌ها و یا شورای راهبری بودند.
بارها گفته بودم که انتخاب اعضای دولت حق رئیس‌جمهور است و شورای راهبری و کمیته‌ها نهاد مشورتی هستند. از ایشان سپاسگزارم که این افتخار را به بنده دادند که در این تجربه جدید و ابتکار شجاعانه، مشارکتی داشته باشم.
از دوستانم در کمیته‌ها و شورای راهبری نیز سپاسگزارم که چهار هفته شبانه روز کوشیدند و بیش از هزار نامزد را بررسی کردند، تا نتیجه را به رئیس‌جمهور محترم ارائه نماییم.
البته از نتیجه کار خود رضایت ندارم و از اینکه نتوانستم به شکل شایسته‌ای نظر کارشناسی کمیته‌ها و حضور بانوان، جوانان و اقوام را آن‌گونه که که وعده داده‌بودم به نتیجه برسانم، شرمنده‌ام. البته هنوز برخی معاونت‌های رئیس‌جمهور باقی مانده که امید است این کاستی کمی جبران شود.
به‌هر‌حال، این اولین تجربه و پر از کاستی بود و بی‌گمان در آینده بهبود خواهد یافت. ولی در کنار مشکلات دیگر، برای بنده ادامه راه در دانشگاه را رقم زد. در پیشگاه مرم بزرگ ایران برای ناتوانی خود در پیگیری امور در دالان‌های سیاست داخلی پوزش می‌خواهم. برخی بنده را زودرنج دانسته‌اند. گمان می‌کنم در دوازده سال گذشته در برابر هجمه‌های بی‌سابقه، بیش از بسیاری از مدعیان، صبر و مقاومت نشان داده باشم، ولی نسبت به نگرش و نگرانی مردم حساسیت فراوان دارم.
ما را سری است با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم