به گزارش "ورزش سه"، پیش‌ترها وظایف یک دروازه‌بان ایمنی سنگر توری، مهار توپ‌ها، واکنش‌ها، انعطاف بدنی، رفلکس و توقف ضربات بود. اما در سالیان اخیر گلرهای ایرانی به‌سان سنگربانان مشهور جهانی با پیشرفت تاکتیکی در نقش‌های خود تکامل یافته‌اند و به عنوان یک بازیکن اضافی در مالکیت توپ عمل می‌کنند. این سبک و روش رایج باعث شده است که دروازه‌بان‌ها به طور فزاینده‌ای از هدف اصلی خود (حفاظت از قاب توری) دورتر شوند تا این امر تسهیل شود. اگرچه این بار، بهزاد رسولی در هیچکدام از وظایفش موفق نبود و با اشتباه پرهزینه‌اش یک باخت بسیار سنگین را به تیم شهرداری ساوه متحمل کرد. اعتماد به نفس بیش از حدی که به قیمت اخراج او نیز تمام شد.

بهزاد رسولی در شرایطی که تیم شهرداری ساوه با یک گل از مهمان تحول یافته جنوبی عقب افتاده بود، سعی کرد با مهارتی که در بازی با پا دارد، تیمش را با یک پاس در موقعیت حمله قرار دهد که هدف او چندان مطمئن نبود و پاس ضعیف این دروازه‌بان توسط بازیکنان پالایش در مسیر قطع شد و دروازه خالی شهرداری با ضربه‌ای بی‌نقص تهدید گردید و رسولی برای جلوگیری از ورود توپ به دروازه مجبور شد، خارج از محوطه جریمه توپ را با دست مهار کند و با کارت قرمز مستقیم داور روبه‌رو شود.

اخراج رسولی به کلی تیم استراتژی شهرداری ساوه را تغییر داد و آن‌ها عملا از کسب امتیاز در مصاف خانگی ناامید شدند. زیرا بلافاصله پس از چهار نفره شدن، گل دوم را دریافت کردند و در ادامه از وضعیت روحی آسیب پذیر نشان دادند.  

در حالی که امروزه از دروازه‌بان خواسته می‌شود به اندازه کافی برای ساخت حملات و کمک به تیم در حفظ مالکیت توپ تلاش کنند و باید بیش از قبل روی توپ خونسرد عمل کرده و در بازی با پاها مهارت بیشتری داشته باشند، این نوع نوآوری را می‌توان در لیگ های متعدد در سراسر جهان و در سطوح مختلف مشاهده کرد.

اما به نظر می‌رسد عواقب و اشتباهات آن‌ها در لیگ باشگاهی ایران بیشتر از سود و امتیاز برای تیم‌ها بوده و این چندمین مرتبه است که تیم‌ها با چنین اتفاقی به شکست مواجه می‌شوند.