صاحب‌خبر - به گزارش جهان نيوز به نقل از روزنامه جوان، مجموعه رئالیتی شوی جوکر ۲ که از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود این روز‌ها با توسل به بازی با اعداد دست به بزرگنمایی در اعلام میزان مخاطب خود می‌زند. 

از شگرد‌های عملیات روانی، تکنیک بزرگنمایی اعداد است؛ در این تکنیک به جای اعداد کوچک از اعداد بزرگ‌تر استفاده می‌شود، به این ترتیب مخاطب رسانه احساس می‌کند آن عدد بیشتر است، چون اهمیت بیشتری دارد. در حالی که هر دو عدد از نظر معنا یک تعداد مشخص را نشان می‌دهد، یعنی اگر به جای یک سال بگوییم دوازده ماه، ناخودآگاه مخاطب حس می‌کند دوازده ماه از کلمه یک سال بزرگ‌تر و طولانی‌تر است یا اگر به جای ۱۲ ماه بگوییم ۳۶۵ روز باز هم مخاطب ممکن است این حس را داشته باشد که ۳۶۵ روز از ۱۲ ماه طولانی‌تر است. در حالی که یک سال همان، ۱۲ ماه و ۳۶۵ روز هر سه یک زمان مشخص را نشان می‌دهد. فکر کنید یک برنامه شصت دقیقه‌ای از سوی یک میلیون نفر به صورت کامل دیده شود. ۶۰ دقیقه را اگر در یک میلیون نفر ضرب کنید، می‌شود شصت میلیون دقیقه. 

 بی صداقتی در تبلیغات جوکر ۲ 
پس اگر بگوییم فلان برنامه مورد نظر یک میلیون بیننده داشته است، شاید خیلی توجهی را به خود جلب نکند و این طور نشان بدهد که جذابیت نداشته، برای همین مخاطبش کم است، اما وقتی بگوییم این برنامه ۶۰ میلیون دقیقه بازدید داشته است، مخاطب حس می‌کند گویا ۶۰ میلیون نفر این برنامه را دیده‌اند. پس برنامه جالبی است که این همه بیننده داشته و چه خوب دیده می‌شود. در شبکه نمایش خانگی این نوع خبررسانی زیاد استفاده می‌شود، چراکه نمایش خانگی پولی است و فراگیری و عمومیت مخاطبانش نسبت به تلویزیون خیلی کمتر است. به همین دلیل با تکنیک‌های رسانه‌ای سعی در جلب نظر مخاطب به سمت خود دارد. در همین راستا اخیرا درباره برنامه «جوکر» با وجود نقد‌های زیادی که به دلیل هجویات و ابتذال اخلاقی‌ای که دارد از چنین ترفندی استفاده شده است؛ برنامه‌ای که به نام طنز و خنده از خیلی خط قرمز‌ها گذشته است! به گونه‌ای که در تیتر نوشته‌اند «جوکر» ۲ رکورد ۴۰ میلیون را زد! اما وقتی خبر را می‌خوانیم می‌بینیم واقعیت چیز دیگری است و در متن نوشته‌اند، «جوکر دو» ۴۰ میلیون دقیقه بازدید داشته است. «جوکر ۲؛ طبقه بیست و یک» با بیش از ۴۰ میلیون دقیقه تماشا در ۱۶ساعت اول، بیشتر از دو برابر تماشای قسمت اول فصل قبلی «جوکر» رکورد خودش را شکست و این همان بزرگنمایی اعداد برای بالا بردن میزان مخاطب «جوکر» است تا مجوز ادامه دار شدن آن را به بهانه استقبال بالا داشته باشند. 

«جوکر» برنامه‌ای است که به صورت مسابقه رئالیتی شو به کارگردانی و اجرای احسان علیخانی ساخته شده است. این برنامه چه در فصل اول با حضور مردان و در چه در فصل دوم با حضور زنان بدون هیچ ممنوعیتی هنجارشکنی می‌کند و به نام طنز از بسیاری خط قرمز‌های اخلاقی گذشته است. به گونه‌ای که مهمانان باید همدیگر را به هر نحوی که شده بخندانند و هرکس دوبار بخندد از بازی خارج می‌شود. در آخر هرکس که بتواند جلوی خنده خود را بگیرد برنده می‌شود. شرکت کنندگان ناگزیرند برای خنداندن حریف به هر عملی دست بزنند. 

پیش از این جوان در نقدی به این مجموعه نمایشی نوشته بود: «فصل اول جوکر با نقد‌های فراوانی مواجه شد و تمامی نقد‌ها بر جوکر وارد بود حتی نگارنده از مبتذل بودن این مجموعه نوشت، اما انگار عوامل تولید جوکر به‌خصوص احسان علیخانی توجهی به نقد‌ها نداشته و ترجیح داده‌اند فصل دوم را بسیار بدتر از قبل تولید کنند».  

 تخریبگر سلیقه مخاطب 
جوکر مجموعه‌ای ضدفرهنگی است که چند بازیگر را دور هم جمع می‌کند تا به هر طریقی شده مخاطب را بخنداند. ساختن مجموعه کمدی و خنداندن مخاطب اصلاً کار بدی نیست و اتفاقاً کمدی خوب و استاندارد می‌تواند تأثیرگذار و فرهنگساز باشد، اما مجموعه‌ای مانند جوکر نه تنها کیفیت و موقعیت کمدی به معنای درست ژانری‌اش را ندارد، بلکه به نوعی تخریبگر سلیقه مخاطب و فرهنگ است. علیخانی که روزگاری برنامه ماه‌عسل یا عصرجدید در تلویزیون می‌ساخت که هر کدام به اندازه‌ای جذاب و تأمل برانگیز بودند حالا برای دورزدن خط‌قرمز و فرار از ممیزی‌ها به پلتفرم پناه برده است، چراکه او می‌تواند در این برنامه هر کاری دلش می‌خواهد انجام بدهد، بنابراین با استفاده از اسپانسر و دستمزد نجومی که به بازیگرانش می‌دهد ابتذال را به حد اعلایش رسانده است. 

فکر کنید مجید مظفری که در فیلم‌ها و سریال‌های مهم نقش‌های جدی بازی می‌کرد، مجبورش می‌کنند با آهنگی از خواننده لس‌آنجلسی برقصد! اگر قرار بر ساخت رئالیتی‌شوست پس این همه سخیف‌بودن برای چیست؟ اینکه دیالوگ‌های جنسی گفته شود یا حرکات اروتیک برای خنداندن یکدیگر استفاده شود چه نکته مثبتی برای مخاطب کودک و نوجوان دارد؟ در جوکر آن‌قدر از الفاظ رکیک و فحش استفاده می‌شود که حتی دیدن آن با خانواده امکان ندارد. انگار شوخی‌های جنسی را از کف خیابان جمع کرده‌اند و حالا در این برنامه از آن‌ها استفاده می‌کنند. 

چرا علیخانی فکر می‌کند برای خنداندن مخاطب باید از پایین تنه استفاده کند؟ این نامش رئالیتی‌شو نیست این می‌تواند یک فاجعه فرهنگی باشد که آرام‌آرام می‌تواند ذهنیت مخاطب احتمالی کودک و نوجوان را به سمت‌و‌سویی ببرد که دیگر نشود آن را درست کرد.

رفتار‌هایی که در جوکر دیده می‌شود، چندش‌آور است. دیالوگ‌های توهین‌آمیز به هم می‌گویند فارغ از اینکه هیچ‌گونه شرایط سنی برای آن در نظر گرفته نشده است. اگر هم چنین شرایطی برای جوکر در نظر گرفته می‌شد، بعید است که حتی بزرگسال هم بتوانند کنار هم آن را تماشا کنند. 

جوان در نقد خود به این اشاره کرده بود که ابتذال و سخیف‌بودن قطعاً ضداخلاق و مخرب است اتفاقاتی که میان شرکت‌کنندگان جوکر دیده می‌شود، فرهنگ خانواده را بیش از پیش تضعیف می‌کند. فرهنگ ایرانی از شرم و حیا تشکیل شده است؛ این دو عنصر مهم در جوکر وجود ندارد، این چند بازیگر که ژانر کمدی هم بازی کردند، چرا هیچ استعداد یا نبوغی در ایجاد کمدی درست و استاندارد ندارند؟ به نظر می‌رسد ابتذال‌گرایی از سینما به برنامه‌هایی مانند جوکر رسیده است؛ جوکر هیچ فرقی با فیلم‌هایی مثل هتل، فسیل و تگزاس ندارد و چه بسا ابتذال آن بیشتر به چشم می‌آید. 

چون شرکت‌کنندگان جوکر شخصیت واقعی خودشان را عرضه می‌کنند، بنابراین بازیگران ما با همین سطح کم از سواد ژانری می‌توانند، ایجاد لودگی کنند نه ایجاد خنده! آن‌ها بیشتر از اینکه شو کمدی را با قاعده استاندارد اجرا کنند، دنبال دستمزد‌های نجومی خودشا‌ن‌اند درست مانند نمایش‌های کمدی که همه‌شان ۱۸+ هستند. در این شرایط کمدی چگونه شکل می‌گیرد؟ اساساً کمدی درست چیست؟ چرا هر روز این ژانر مهم مبتذل‌تر می‌شود آدم‌هایی که یک روزی در این ژانر مهم بودند، فرهنگ کمدی را فراموش کرده‌اند. برای آن‌ها رقصیدن جلوی دوربین و حرف‌های جنسی بیشتر اهمیت دارد. جوکر در فصل دوم افتضاح کامل است و اگر همچنان این برنامه در حال تولید است باید فکری درباره آن کرد تا به این اندازه در باتلاق ابتذال فرو نرود.∎​