عباس عبدی در کانال خود نوشت:
پاسخی کوتاه
پس از انتشار یک توییت از طرف من درباره فشار تندروها برای آغاز جنگ یکی از دوستان پیامی گذاشت که ممکن است تعابیر دیگری جز آنچه مقصود اصلی تو بوده نیز از این توییت بشود. به این دلیل تصمیم گرفتم توضیحی بدهم چون حذف آن می‌توانست به معنای تایید چنین ابهامی باشد.
برای این منظور کامنت ها را دیدم از جمله کامنت آقای دکتر عبدالله گنجی بود که ابهام را بصورت سوالی مطرح کرده بود. همین را فرصت دانسته و توضیح دادم و ابهام برطرف شد. حدود یک ساعت بعد یک نماینده تندرو مجلس استصوابی با نادیده گرفتن این توضیح روشن، توییت را به خودشان گرفت و تهدید کرد که فریادش را بر سر دستگاه قضایی بلند خواهد کرد که چرا ساکت نشسته‌اید که ما را متهم به دخالت در ترور کرده‌اند؟
یکی نیست بگوید نیازی نیست دستگاه قضایی را بترساند خودت برو شکایت کن که متهم شده‌ای، دادگاه رسیدگی خواهد کرد قرار نیست دستگاه قضایی عامل شما شود.
شما هم نظام نیستید. یک گروه تندرو هستید که در حوزه تهران با ده میلیون نفر واجد رای فقط با ۲۰۰ هزار رای(دو درصد!!) که معلوم نیست چقدرش اصیل است وارد مجلس شده‌اید و کشور را به این روز انداختید که در انتخابات اخیر آن نیمی رای ندادند از آن نیم دیگر هم اکثریت بالایی علیه نامزد شما رای دادند و اگر تدبیر نظام در این انتخابات نبود معلوم نبود الان کشور را به کجا برده بودید؟ با این تعداد رای رفتن و در کمیسیون امنیت ملی مجلس نشستن واقعا نوبر و موجب شرمندگی است و نتیجه آن همین وضع امنیتی است.
بنابر این بجای عصبانیت از شکست سختی که در انتخابات خوردید متون دیگران را قدری دقیقتر مطالعه کنید شاید دچار این خطاها نشوید. متاسفانه نیروهای رانتی نمی‌توانند دست از سپرهای جعلی که پشت آن پنهان می‌شوند بردارند. خودشان را پشت انقلابی‌گری پنهان کرده‌اند تا عملکرد فاجعه‌بار آنان دیده نشود و برای به حاشیه بردن شکست بزرگ دوگانه همزمان از ملت و از رقیب، مشغول حاشیه‌سازی هستند.
جوابیه‌ای ارزشمند ولی ناکافی
اعتماد ۱۷ مرداد ۱۴۰۳
️عباس عبدی
روز ۱۴ مرداد که روز مشروطیت و شعار محوری آن قانون بود یادداشتی از من با تیتر: «بازتاب‌های منفی برخی از احکام در جامعه» و با دو عکس از آقای #شروینحاجی‌پور و آقای #محسنبرهانی در قالب گزارش و تیتر اول روزنامه اعتماد مطرح گردیده بود. دستگاه محترم قضایی پاسخی ارزشمند را به این نوشته دادند که در ۱۶ مرداد منتشر شد که اغلب نکات مطرح شده قابل تامل و درست است، ولی به نظرم در کلیت ماجرا تغییری حاصل نمی‌شود و در این نوشته می‌کوشم که توضیح دهم که چرا چنین عقیده‌ای دارم؟
۱ـ ابتدا تأکید کنم، معتقدم که رویکرد ریاست محترم قوه در بهبود و اصلاح مسایل و فرآیندهای قضایی را تردیدناپذیر می‌دانم و این برای اولین بار است که در ۴ دهه اخیر شاهد این رویکرد هستیم. اگر چنین عقیده‌ای نداشتم، حتی زحمت نوشتن آن یادداشت را به خود نمی‌دادم. چه دلیلی و شاهدی بهتر از این پاسخ، که بعید می‌دانم در سه دهه گذشته، حتی یک نمونه از آن را بتوان از این دستگاه دید. هم مستدل و هم با ادبیاتی که شایسته چنین دستگاهی است که به دور از انگ زدن‌ها و تهدیدهای متعارف! نوشته و ارسال شده است.
بویژه چند پاراگراف آخر آن و نیز آغاز متن بسیار درخشان است و امیدوارم که تمام نهادهای رسمی یاد بگیرند که به این نحو پاسخگو شوند و انتقادات رسانه‌ها را ناشی از خباثت نویسنده و نشریه ندانند، بلکه آن را فرصتی برای بهبود امور یا آگاهی‌بخشی به جامعه بدانند و این پاسخ قطعاً به بخش دوم کمک کرده است. در ادامه همین یادداشت باز هم در این باره خواهم نوشت.
برای اینکه بدانیم چه تحول بزرگی در قوه ایجاد شده کافی است بگویم که یکی از روسای اسبق قوه یک بار که مدیر مسئول روزنامه اعتماد را دیده بود، اولین جمله او به نقدهای حقوقی بند بوده و از آن با تعبیر خنجر زدن به شکم خود توصیف کرده بود که باعث تأسف بود. ولی اکنون چنین برخورد می‌شود و همین نشانه مهمی است که امید ما را به بهبود وضع نشان می‌دهد.
نظر شما