نجمه صالحی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: کتاب بر دین حسین علیه‌السلام حاصل پژوهش و همکاری با محمد حسین افراخته، مریم امامی شوشتری و کوثر وفادار است که توسط انتشارات انصاریان به چاپ رسیده است.

وی با بیان اینکه این کتاب تلاش کرده است که اعتقادات اصحاب امام حسین علیه‌السلام به مقام امامت بررسی کند، اظهار کرد: تمرکز این پژوهش بر مطالعه اعتقادات اصحاب غیر هاشمی امام حسین علیه‌السلام بوده است؛ زیرا دفاع از سیدالشهدا علیه‌السلام برای بنی هاشم، به ویژه فرزندان امیرالمؤمنین علیه‌السلام که در روز عاشورا به شهادت رسیدند، امری بدیهی بوده است.

نویسنده کتاب بر دین حسین علیه السلام اضافه کرد: در بررسی فضائل و اعتقادات اصحاب غیر هاشمی امام، چنین پیش فرض‌هایی وجود ندارد و از این رو روش آن‌ها را که آن معرفت نسبت به امام را کسب کرده‌اند می‌تواند چراغ راهی برای شیعیان باشد که تا روز قیامت راه ادای حق نسبت به امام زمانشان را برایشان روشن کند.

این پژوهشگر بیان کرد: در این کتاب به دلیل وجود پژوهش‌های پیشین و پرهیز از کار تکراری از بررسی باورهای مذهبی دشمنان امام حسین علیه‌السلام صرف نظر شده است؛ تنها در فصل اول به طور کوتاه به برخی از باورهای لشکریان یزید عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد اشاره شده است.

وی افزود: هدف اصلی نگارش کتاب حاضر بررسی فضایل و اعتقادات یاران امام حسین علیه السلام است که تا کنون مورد بررسی دقیق قرار نگرفته است. به دلیل اینکه شناخت آنان مصداق بارز چگونگی نصرت امام زمان در هر عصر را نمایان می‌سازد و چراغ راهی برای منتظرین حضرت ولی عصر عجل الله فرجه خواهد بود تا با بینش و معرفت کامل منتظر فرج بوده و قلبی، زبانی و عملی در این مسیر سخت گام برداشته و با تأسی به یاران با وفای امام حسین با تمام وجود آماده یاری و جان نثاری در راه امام زمان خود باشند.

صالحی ادامه داد: کتاب بر دین حسین علیه‌السلام در چهار فصل نگارش یافته است؛ تلاش بر این است تا اثری جامع در چرایی بحث از اصحاب سیدالشهدا، فضائل یاران امام حسین و اعتقادات اصحاب ایشان نوشته شود.

وی تصریح کرد: در فصل اول کتاب بستر تاریخی واقعه عاشورا و شهادت امام حسین علیه‌السلام به صورت مختصر بررسی شده است. در این فصل سیر انحراف جامعه، پس از شهادت حضرت رسول الله، کشته شدن عثمان و ایجاد دو دستگی علوی و عثمانی در جامعه به طور مختصر اشاره شده است. در ادامه نشان داده شده است که عاشورا تقابل اعتقادی و عملی دو جریان علوی و عثمانی بود، که منجر به شهادت امام حسین علیه السلام و یاران ایشان گردید. در روز عاشورا لشکریان عمر بن سعد، امام حسین و یاران ایشان را کافر و خارج از دین می دانستند.

این پژوهشگر اضافه کرد: در واقع، آن‌ها از روی اعتقاد عثمانی خویش به جنگ با امام حسین علیه السلام آمدند و فاجعه عاشورا را به بار آوردند. در ادامه مباحث، به یک ادعای تاریخی مطرح شده از سوی نویسندگان قدیم و جدید، در مورد قاتلان سید الشهدا علیه‌السلام پاسخ داده شـده است. همچنین در بخشی از این فصل به بررسی ادعای مدرسی طباطبائی در کتاب مکتب در فرآیند تکامل پرداخته است.

صالحی گفت: مدرسی طباطبائی بر این باور است که عناصر اصلی باور امامتی شیعه در نیمه دوم از قرن دوم شکل گرفته است اما محتوای این کتاب به روش تاریخی نشان می دهد عناصر اصلی باور شیعه به امامت اهل بیت علیهم السلام به روشنی در روز عاشورای سال ۶١ هجری در میان اصحاب سیدالشهداء علیه السلام وجود داشته و به هیچ وجه برساخته سال‌های پسین نیست.

وی عنوان کرد: در فصل دوم کتاب به بحث از چرایی بررسی فضائل و اعتقادات اصحاب امام حسین علیه السلام پرداخته و در این راستا سه موضوع بررسی شده است. در این بخش، ثابت شده است که اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام یاوران حقیقی اهل بیت علیهم السلام بودند.

نویسنده کتاب بر دین حسین علیه السلام بیان کرد: در گفتار پایانی معنایی جدید از «یَا لَیْتَنا کُنَّا مَعَکُم» و همراهی با اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام مطرح شده است. در فصل سوم کتاب فضائل اصحاب امام حسین علیه السلام در دو گفتار، مورد واکاوی قرار گرفته و تلاش بر این است که منظومه فضائل اصحاب امام حسین علیه‌السلام به صورت کلی و در کنار یکدیگر شرح داده شوند.

برشی از کتاب

بر دین حسین علیه السلام، عبارت پرتکرار جمعی از اصحاب حضرت سید الشهداء علیه السلام در رجزهای خویش است (إنی علی دین الحسین) اعتقادی که باور به آن در طول تاریخ، مرام شیعیان امامیه در مقابل تحریف‌های ایجاد شده توسط دشمنان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت (علیهم السلام) ایشان بود. همان‌ منافقانی که سنت اجدادی آنان قرآن بر نیزه کردن بود؛ یک روز مصحف بر نیزه کردند تا با قرآن ناطق مخالفت کنند و یک روز رأس مطهر قرآن ناطق را بر نیزه بردند تا آثار رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب (علیه السلام) را نابود کنند.

در این میان کسانی بودند که امام حسین علیه السلام امام زمانشان بود... ایشان با اعتقاداتی که در سخنان و رجزهای آن‌ها مشهود است، چراغ راهی را برای شیعیان حیران دوران غیبت حضرت صاحب الزمان (عج) برافروختند...

انتهای پیام