براساس نتایج یک تحقیق بلندمدت بخش ازن و آلودگی هوای موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، در حدود ۲۱ درصد از روز‌های سال، شهر تهران در رده پرتوگیری فوق‌­العاده زیاد قرار دارد که شاخص استاندارد UV بزرگتر و مساوی ۱۱ است و احتیاج به محافظت اضافی بدن در برابر تابش خورشیدی است.

به گزارش ایسنا، زهرا شرعی‌پور و علی اکبری بیدختی رئیس کارشناس بخش ازن و آلودگی هوای دانشگاه تهران مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران در سال ۱۴۰۳ پژوهشی را با عنوان «بررسی تغییرات شاخص تابش فرابنفش UV خورشیدی و ازون کلی جو در شهر تهران طی دوره ۱۱ ساله ۲۰۲۳-۲۰۱۳» انجام داده‌اند که حاکی از آن است که شهر تهران در بازه زمانی ۱۰ خرداد تا ۱۱ مردادماه (ماه‌های ژوئن و ژوئیه) در رده پرتوگیری بسیار زیاد و فوق‌العاده زیاد قرار دارد که باید موارد محافظتی رعایت شود.

این پژوهش با تأکید مجدد بر این‌که در شهر تهران بیشترین میزان اشعه UV در ماه‌های ژوئن و ژوئیه (از۱۰ خرداد تا ۱۱ مردادماه) گزارش شده است، در ادامه یادآور شده است که افراد شاغل در محیط باز باید به‌خصوص در این ماه‌ها از وسایل حفاظتی در برابر تابش خورشید استفاده کنند و عموم مردم باید زمان درمعرض قرار گرفتن مستقیم نور آفتاب را محدود کنند.

اگرچه در این پژوهش بر اهمیت این تابش برای تولید ویتامین D در بدن انسان اشاره شده، اما در عین حال پژوهشگران تأکید کرده‌اند که پرتوگیری بیش از حد می‌تواند باعث آفتاب سوختگی پوست، پیری پوست، سرطان پوست، بیماری‌های چشم مانند آب مروارید، آسیب به زنجیره DNA و مشکلات ایمنی بدن شود.

محققان تأثیر این آسیب­ها را در برخی مناطق مانند سواحل دریا‌ها و برخی مشاغل با فعالیت در محیط باز را بیشتر می‌دانند و عنوان می‌کنند که سالانه شماری از افراد بر اثر این اشعه جان خود را از دست می­دهند. طول موج کوتاه تابش فرابنفش باعث می‌شود انرژی این تابش بیش از تابش ناحیه مرئی باشد. تغییرات اصلی تابش فرابنفش خورشیدی رسیده به سطح زمین به‌علت تغییرات فصلی زاویه میل خورشیدی روی می‌دهد و دیگر عوامل مؤثر ثانویه، میزان ازون کلی جو، ابرناکی و ذرات هواویز و بازتاب سطحی است.

در بخشی از این پژوهش آمده است که تابش فرابنفش UV خورشیدی معمولاً به سه باند طیفی (nm ۳۱۵-۴۰۰) UV-A، (nm ۲۸۰-۳۱۵) UV-B و (nm ۱۰۰-۲۸۰) UV-C تقسیم می‌شود. تابش UV خورشیدی طول موج A بدون جذب در جو، مستقیم به سطح زمین می‌رسد، اما تابش UV خورشیدی طول موج C توسط مولکول‌های اکسیژن و ازون جو بالا جذب می‌شود و به سطح زمین نمی‌رسد. بیشتر تابش UV خورشیدی طول موج B نیز توسط لایه ازن جذب شده و قسمت کمی از آن به سطح زمین می‌رسد؛ بنابراین مقدار تابش UV-B که به سطح زمین می‌رسد بستگی زیادی به مقدار ازون کلی جو دارد و هرچه میزان ازون کلی جو بیشتر باشد، تابش UV-B رسیده به سطح زمین کاهش می‌یابد. معمولاً تابش UV رسیده به سطح زمین، ترکیبی از UV-A و UV-B است.

با توجه به این‌که داده‌های زمینی ازون کلی نسبت به داده‌های ماهواره‌ای از دقت بیشتری برخوردار هستند داده‌های شاخص UV محاسباتی نیز دقیق‌تر از داده‌های ماهواره‌ای هستند. از آنجا که داده‌های اندازه‌گیری شده زمینی ازون کلی در همه روز‌ها در دسترس نیست و کمبود داده‌ای وجود دارد و در همه مناطق، ازون کلی زمینی اندازه‌گیری نمی‌شود بنابراین مقایسه این دو سری داده‌ها از روش محاسباتی و مستقیم ماهواره‌ای مورد نیاز است تا بتوان در موارد مورد نیاز از داده‌های ماهواره‌ای نیز استفاده شود، اما براساس نتایج این تحقیق باید درنظر داشت که برآورد داده‌های ماهواره‌ای کمی بیش از داده‌های واقعیست.