صاحب‌خبر - به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، حسین دِی آیینی ۴۰ ساله است که سنگ بنای آن را شیعیان پاکستانی مقیم نیویورک گذاشته‌اند.

در این مراسم، عزاداران در خیابان منهتن، به نام «پارک اونیو» گردهم می‌آیند و دسته‌های عزاداری به راه می‌افتد.

طی سال‌های اخیر جوانان نیویورکی تلاش کرده‌اند این مراسم هدفمندتر برگزار شود و از این فرصت برای ارتباط با مخاطب غیرمسلمان استفاده کنند، چرا که یک روز در کل سال فرصت دارند در خیابان‌های نیویورک، قلب تپنده اقتصاد دنیا، با مردم مختلف ارتباط برقرار کنند و پیام امام حسین (ع) را به گوش‌شان برسانند.

این مراسم با برگزاری نماز جماعت آغاز می‌شود؛ به این ترتیب که اذان از بلندگوهای ماشین‌ها پخش می‌شود و در گوشه پیاده‌رو، زیر یکی از برج‌های بلند نیویورک، همه جمع شده و نماز جماعت باعظمتی برگزار می‌شود، به حدی که مردم آمریکایی با اشتیاق خاصی با موبایل‌هایشان از این مراسم عکس می‌گیرند.

بعد از نماز، عزاداری شروع می‌شود و با زبان‌های مختلف، پاکستانی، اردو، فارسی و حتی عربی مداحی می‌شود؛ نه‌تنها آمریکایی‌ها بلکه توریست‌های حاضر هم با شور و هیجان خاصی این برنامه را نگاه می‌کنند.

توزیع بروشورهایی درباره امام حسین (ع) همراه با شاخه‌های گل و آب بین مردم از دیگر برنامه‌های جوانان نیویورکی در این روز است؛ جوانان مارک بطری آب را جدا می‌کنند و به جای آن شعائر حسینی می‌چسبانند.

مراسم حسین دِی اوج مراسم عزاداری در نیویورک است که جمعیتی حدود ۱۰ هزار نفر در آن شرکت می‌کنند. دسته‌های عزاداری شامل اردوزبان‌ها، فارسی‌زبان‌ها و انگلیسی‌زبان‌هاست. یک ایرانی مقیم آمریکا در این باره می‌گوید که تمام دل‌خوشی‌اش در آمریکا همین مراسم حسین دی است.

علم‌دار یکی از دسته‌ها یک انگلیسی است؛ روی یک سکو یا صندلی می‌ایستد و برای جوان‌های نسل دوم و سومی که نیویورک به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند به زبان انگلیسی سخنرانی می‌کند. معمولاً مطالبی می‌گوید که کوتاه، موثر و حاوی جملات کلیدی برای مخاطب غیرمسلمان باشد، یعنی معرفی امام حسین (ع) به کسانی که هیچ ‌ایده‌ای ندارند و نمی‌دانند امام حسین کیست.

حسین دِی تنها روزی است که شیعیان ساکن آمریکا می‌توانند در خیابان حضور یابند، نماز جماعت برپا کنند و در میان نگاه‌های کنجکاوانه جوانان غربی عزاداری کنند و از امامی بگویند که الگوی همه ستم‌دیدگان جهان است.

قسمت‌های میانی هیات عزاداری به اردو زبان‌ها اختصاص دارد؛ انتهای دسته هم به سه قسمت تقسیم می‌شوند، دسته مسجد امام علی (ع) نیویورک که بچه‌های ایرانی، افغانستانی، لبنانی‌ها و عرب‌ها هستند. این عزاداری به صورت منظم و منسجم برگزار می‌شود. با تجهیزات خوب صوتی شعارهایی به زبان انگیسی درباره ظلم‌ستیزی و مقابله با جور و بی‌عدالتی پخش می‌شود.

انتهای پیام/∎​