اسارت و جدایی، دو داغ بی انتهاست. دختر مادر پیامبر، از تن­های قطعه قطعه شهدا، جدا می­شود و با اسارت، همراه و همگام می­گردد. چه همراهی سختی و چه همگامی سنگینی! زینب که زینت نخستین مرد مسلمان بود، غرق در اندوه و تلخی، به خدا و کار او که نگاه می کند، سپاسگزارانه می­گوید: من جز زیبایی ندیدم! قسم به بزرگی و وسعت دیدگان زینب، که هستی بدون این دیدگان ناقص است! و بدین گونه زینب، بزرگ­ترین پیام رسان تاریخ می­شود. کربلا باید زنده بماند و عاشورا و درس امام حسین علیه السلام و یارانش باید به همه زمان­ها منتقل گردد. تا به عنوان نماد مبارزه با  سیاهی طاغوت­ها، همیشه و همه جا، بساط ظلم و ظلمت را برچیند و نوید بخش آگاهی و عبودیت خداوند بی همتاباشد. راه حسین علیه السلام اگر در زمین سرخ است در آسمان سبز است. اگر روز او در سینه تقویم به رنگ مشکی نشسته است بی شک در قاموس خلقت جز سپیدی بر سپیدی نیست. و زینب پیام رسان چنین بزرگی زیبایی ست.