به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، از زمانی که قصاب‌ها گوسفندی را ذبح نمی‌کردند و حلیم‌پزها در سپیده‌های نرسیده به آفتاب دست از کار می‌کشیدند، سوگواری تاسوعا بین مردم لرستان رایج بوده‌است.

دسته‌های عزاداری با میدان‌دارن مردان و عَلم‌های ارادت برای سینه‌زنی و زنجیرزنی می‌روند خیابان‌ها و زنان تماشاگران این آیین اندوه سر به‌هم نزدیک می‌کنند و حاجتشان را به نذرها گره می‌زنند.

بازار لرستان چندسالی است که در تاسوعا و عاشورا سیاه‌پوش می‌شود و کرکره‌ها از صبح روز تاسوعا پایین می‌آید. کاسبان به‌رسم هرساله دست از کار می‌کشند تا یک نگاه سقای دشت کربلا رزقشان را حلال کند.

عزاداران حسینی به‌دور علم‌ها طواف می‌کنند و با پارچه‌های سبز و گره‌های مراد تبرک می‌جویند از گهوارۀ تیرخورده‌ای که در میان لالایی مادران و اشک تاب می‌خورد.

مردم لرستان حوضچه‌هایی را با خاک نرم در روز تاسوعا آماده می‌کنند تا این خاک سرشته در ارادت را روز عاشورا با گلاب تطهیر کنند و خاکی‌ترین آیین عزا را روایت.

مردم لرستان سال‌ها است که آب حیاتشان زنده از خاک کوی حسین(ع) است و این خاک را با پنجه‌های فرورفته در گِل روی پیراهن‌های سیاه و شانه‌ها در سوگ می‌کنند.

فردا عشق روی نیزه می‌رود و 72بار بر خاک  می‌افتد تا دل‌های کزکرده از عزا بر آن شیب خضیب و گونۀ خاک‌‌آلوده سلام دهند و بگویند که أَلسَّلامُ عَلَی الثَّغْرِ الْمَقْرُوعِ بِالْقَضیبِ.

.

انتهای پیام/ 644