تعزیه‌خوانی یا شبیه‌خوانی در فرهنگ ایرانی- اسلامی هنری ریشه‌دار است؛ نمایشی آیینی که وقایع کربلا و رویدادهای تاریخی و حماسی حزن‌انگیزی را که در دشت کربلا بر امام‌حسین(ع) و یارانش گذشت روایت می‌کند. این نمایش مذهبی که به‌عنوان هنر ملی در زمره آثار ناملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسیده در گستره پایتخت نیز قدمتی بسیار دارد. از دوران قاجار تا‌کنون در میادین، گذرها، حسینیه‌ها و تکایای تهران مردم کوچه و بازار و اعیان و اشراف به تماشای این هنر آیینی نشسته‌اند. در این شماره از همشهری محله، به تعزیه در تهران قدیم پرداخته‌ایم؛ از نقش زنان در این هنر آیینی، تا تعزیه از نگاه سفرنامه‌نویسان و سیاحان خارجی، تعزیه درباری، تعزیه اعتراضی در دوران قاجار، نذر اسب و شتر برای اجرای تعزیه، معروف‌ترین تعزیه‌خوانان تاریخ تهران و... . مطالب این شماره حاصل گفت‌وگو با اسماعیل مجللی(نویسنده و پژوهشگر تعزیه)، محمد ابراهیم محمدباقر(تعزیه‌خوان قدیمی)، علیرضا‌زمانی(تهران‌پژوه)، حمیدرضا معدن‌کن(کارگردان و تعزیه‌خوان) و داوود فتحعلی‌بیگی(کارگردان و بازیگر)، داریوش شهبازی(تهران پژوه)، بهزاد یعقوبی(تهران پژوه)و قاسم هادی‌پور(پژوهشگر) است.