یادش به خیر در دهه ۷۰ و ابتدای سر و سامان دادن به ترافیک تهران بود که مردم عادی با واژه تراکم فروشی آشنا شدند. تا آن زمان اصلاً کسی نمی‌دانست تراکم چیست، چه رسد به اینکه چطور می‌شود آن را خرید یا فروخت! اما به لطف شهرداری تهران و سپس شهر کلان شهرهای دیگر این کلمه وارد ادبیات روزمره ایرانی‌ها شد. ماجرا از این قرار بود که با توجه به قواعد شهرسازی و ۱۰۰۱ قانون - از آلودگی هوا گرفته تا وضعیت زیبایی شهر - در هر محله و منطقه بیشتر از ۴ یا ۵ طبقه آپارتمان سازی ممنوع بود اما بودند کسانی که با پرداخت جریمه‌های لازم برج‌های ۲۰ یا ۳۰ طبقه می‌ساختند!

حالا حکایت این روزهای فوتبال ما همه را به یاد تراکم فروشی شهرداری در آن سال‌ها می‌اندازد. داستان آنقدر ضایع بود که در انتهای یک کوچه بن‌بست با عرض ۶ متر برج ۲۰ طبقه ظاهر می‌شد که تازه مرکز خرید و سینما هم داشت! همین قدر خارج از منطق و استاندارد. درست مثل حالای فوتبال که می‌بینیم اعلام شده سقف هزینه برای تیم‌ها ۳۸۵ میلیارد تومان در حالت ماکزیمم است اما تعداد مردان میلیون دلاری فوتبال ایران روز به روز بیشتر می‌شود! مردانی که پایه قرارداد آنها بر عدد ۶۰ میلیارد تومان استوار شده و در جمع آنها از همه پست و همه سن با همه جور سابقه دیده می‌شود! با یک حساب سرانگشتی تیم‌ها در سال ۵۰ میلیارد تومان هزینه سفر و اردو و هتل دارند. یعنی در نهایت می‌توانند فقط ۵ بازیکن یک میلیون دلاری بگیرند، تازه به شرطی که بخواهند فقط با ۵ بازیکن وارد زمین چمن شوند! در حالی که بازی فوتبال با ۱۱ بازیکن انجام می‌شود!

و کیست که نداند در فوتبال ما اگر به یک بازیکن بیشتر از بقیه بدهید، دیگر صاحب تیم نیستید چون هیچکس نمی‌دود، تکل نمی‌زند و پاس نمی‌دهد و در پاسخ به اعتراض مربی یا هوادار می‌گوید: «آن کس که بیشتر پول گرفته همه این کارها را بکند!» با همین قاعده ساده می‌توان فهمید که وقتی در یک تیم به دو یا سه بازیکن چنین اعدادی بدهید، به بقیه هم باید داده باشید و اینجاست که سقف هزینه‌ها می‌شود همان قانون آپارتمان سازی دهه ۷۰ که برخی با پرداخت جریمه تراکم می‌خریدند!

اصلاً چرا راه دور؟ خود این فوتبال صاحب جمله معروفی هست که تا ابد در حافظه فوتبال دوستان می‌ماند. وقتی که لیست استقلال به کنفدراسیون آسیا ارسال نشد و گفتند: «فوقش جریمه‌اش را می‌دهیم!» فصل قبل و سال پیش را به یاد بیاورید که به خاطر عدم رعایت همین قانون سقف هزینه از برخی تیم‌های مدعی امتیاز کسب شد اما بعداً پولش را به وجه رایج مملکت گرفتند و امتیازها را برگرداندند!

در این منطقه از کره زمین همیشه می‌شود قانون را نادیده گرفت، چون همیشه می‌شود فوقش جریمه‌اش را داد!