دکتر پیام طبرسی، با تاکید بر اینکه بهتر است که بیماری جذام کنترل شود اما ابتلای ۹ مورد جذام هشداری برای کشور محسوب نمی شود گفت: بیماری هایی که توسط اتباع، مخصوصا اتباع افغانستان، وارد ایران می شود مثل سل، اچ آی وی و مالاریا بسیار مهمتر است و بر ضرورت غربالگری تاکید کرد.

بیشتر مبتلایان به جذام معمولا از اتباع غیر مجاز افغانستان هستند.

جذام یا بیماری هانسن (Leprosy or Hansen۳۹;s Disease) یک بیماری عفونی مزمن است که توسط باکتری به نام مایکوباکتریوم لپره (Mycobacterium leprae) ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً پوست، اعصاب محیطی، راه‌های تنفسی فوقانی و چشم‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

علائم بیماری جذام:

ضایعات پوستی: لکه‌ها یا توده‌های قرمز، قهوه‌ای یا سفید روی پوست که بی‌حس هستند و احساس درد یا گرما و سرما را ندارند.

آسیب به اعصاب محیطی: کاهش حس در دست‌ها و پاها، ضعف عضلانی و فلج.

ضایعات مخاطی: آسیب به مخاط بینی و دستگاه تنفسی فوقانی.

تغییرات در شکل بدن: اگر درمان نشود، می‌تواند به تغییر شکل انگشتان و اندام‌ها منجر شود.

روش‌های انتقال:

تماس طولانی مدت با فرد مبتلا: جذام از طریق تماس نزدیک و طولانی مدت با ترشحات بینی و دهان افراد مبتلا منتقل می‌شود.

محیط زندگی ناسالم: زندگی در شرایطی با بهداشت ضعیف و تهویه نامناسب می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

درمان:

درمان جذام با استفاده از داروهای چندگانه (Multi-Drug Therapy - MDT) انجام می‌شود. این درمان شامل ترکیبی از داروهای آنتی‌بیوتیکی مانند دپسون (Dapsone)، ریفامپین (Rifampicin) و کلوفازیمین (Clofazimine) است. این داروها به مدت ۶ تا ۱۲ ماه (و در برخی موارد بیشتر) تجویز می‌شوند و می‌توانند به طور مؤثری بیماری را درمان کنند و از انتقال آن به دیگران جلوگیری نمایند.

پیشگیری:

شناسایی و درمان زودهنگام بیماران: این امر مهمترین راهکار برای کاهش شیوع بیماری است.

افزایش آگاهی عمومی: آموزش به مردم درباره علائم و روش‌های انتقال بیماری و تشویق به رعایت بهداشت شخصی و محیطی.

علت شیوع جدام

شیوع جذام به عوامل مختلفی بستگی دارد که شامل محیط، اجتماعی، بهداشتی و فردی می‌شود. در زیر به برخی از دلایل اصلی شیوع جذام اشاره می‌شود:

۱. شرایط بهداشتی ضعیف

بهداشت محیطی ناکافی: شرایط زندگی ناسالم و بهداشت ضعیف محیطی می‌تواند به شیوع بیماری کمک کند. تجمع افراد در محیط‌های کوچک و غیر بهداشتی، افزایش احتمال انتقال باکتری را بالا می‌برد.

تراکم جمعیت بالا: زندگی در مناطق پرجمعیت و عدم دسترسی به آب پاک و امکانات بهداشتی مناسب می‌تواند شیوع بیماری را افزایش دهد.

۲. تماس نزدیک و طولانی مدت با فرد مبتلا

انتقال انسان به انسان: جذام عمدتاً از طریق تماس نزدیک و طولانی مدت با ترشحات بینی و دهان افراد مبتلا منتقل می‌شود. این تماس ممکن است در خانه، محل کار یا مکان‌های عمومی رخ دهد.

۳. عدم تشخیص و درمان به موقع

عدم آگاهی و شناخت بیماری: عدم آگاهی عمومی درباره علائم و راه‌های انتقال جذام می‌تواند منجر به تاخیر در تشخیص و درمان بیماری شود.

کمبود خدمات بهداشتی: در مناطق محروم و دورافتاده، ممکن است دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی محدود باشد، که این مسئله می‌تواند باعث شیوع بیشتر بیماری شود.

۴. عوامل اجتماعی و اقتصادی

فقر و نابرابری اجتماعی: فقر و شرایط اجتماعی نامساعد می‌تواند منجر به تغذیه نامناسب، بهداشت ضعیف و کاهش دسترسی به خدمات درمانی شود که همه این عوامل می‌توانند شیوع جذام را افزایش دهند.

مهاجرت و جنگ: مهاجرت‌های جمعی به دلیل جنگ یا بلایای طبیعی می‌تواند باعث گسترش بیماری‌ها، از جمله جذام، در مناطق جدید شود.

۵. عوامل ژنتیکی و ایمنی

حساسیت ژنتیکی: برخی افراد به دلیل ویژگی‌های ژنتیکی خاص، بیشتر مستعد ابتلا به جذام هستند.

نقص ایمنی: افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به جذام قرار دارند.

۶. کمبود برنامه‌های پیشگیری و آموزشی

عدم وجود برنامه‌های آموزشی و پیشگیری موثر: برنامه‌های آموزشی و پیشگیری می‌توانند به کاهش شیوع جذام کمک کنند. کمبود این برنامه‌ها می‌تواند منجر به افزایش شیوع بیماری شود.

با افزایش آگاهی عمومی، بهبود شرایط بهداشتی و افزایش دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی، می‌توان شیوع جذام را کاهش داد و این بیماری را به خوبی کنترل کرد./ تجارت نیوز