عبدالله دارابی: تمرینات تیم فوتبال استقلال برای حضور در لیگ‌برتر و جام‌حذفی 4-۱۴۰۳ و لیگ نخبگان آسیا با ۹ بازیکن استارت زده شد، آن‌هم در شرایطی که توقع می‌رفت با حضور هلدینگ خلیج‌فارس به‌عنوان مالک این باشگاه و وعده‌های ابتدایی مسئولان این غول متمکن پتروشیمی کشور، این باشگاه دوران آرامش و بی‌دردسری را تجربه کند، اما زهی خیال باطل؛ در وصف احوال این روزهای باشگاه استقلال باید گفت دریغ از پارسال! اینجاست که باید چند سؤال مهم را پرسید. به‌راستی هدف از واگذاری این باشگاه به مجموعه‌ای چنین متمول چه بوده است؟ مسئولین هلدینگ با چه قصد‌ و ‌نیتی مالکیت استقلال را قبول کردند؟ وعده‌های آن‌چنان پرطمطراق علی عسگری - رئیس هلدینگ خلیج فارس - درباره نقشه راه و آینده استقلال چه‌ شد؟ آینده این باشگاه بزرگ در دوران مالکیت این هلدینگ قرار است چه سرنوشتی را تجربه کند؟ اینها بخشی از سؤالاتی است که مسلما به ذهن اهالی فوتبال و خصوصا هواداران یکی از باشگاه‌های بزرگ پایتخت خطور کرده و می‌کند. تا بدین‌جای کار که استقلال نه‌تنها منفعتی از این تغییر مالکیت نبرده بلکه وضعیتی بدتر از سال گذشته را طی می‌کند.

ترکیب جدید هیئت‌مدیره باشگاه که متشکل از اعضای سابق و یک پیشکسوت والیبال است، اولین نقطه ابهام‌برانگیز کار است. ابقای افرادی که در دوره سابق نیز عملکرد قابل‌دفاعی نداشته‌اند قرار است حلال کدام مشکل باشگاه باشد و اساسا این ابقا بر پایه کدام توفیق خاصی صورت گرفته است؟ اصلا با وجود چنین مالک پولداری، چه نیازی به این افراد بود؟ مگر قرار است با وجود این مالک، بازهم استقلال مشکل مالی داشته باشد؟ وانگهی در میان خیل عظیم پیش‌کسوتان استخوان خردکرده این باشگاه یک نفر واجد شرایط و آگاه به چم‌و‌خم این باشگاه یافت نمی‌شده که قرعه فال به نام مصطفی کارخانه بیگانه با این باشگاه خورده است؟ این‌همه وقت هدردادن برای انتخاب چنین هیئت‌مدیره نامتوازن و معمولی بود؟ دومین مسئله عدم‌انتخاب مدیرعاملی توانمند است که با توجه به قرائن موجود، استقلال باید با مدیری ناکارآمد طی طریق کند؛ مدیری که اگر کاربلد بود، استقلال در این برهه مهم درگیر این وضعیت بغرنج و انتقادبرانگیز نبود. نکته دیگر، عدم‌تمدید قرارداد با بازیکنان موفق فصل گذشته و عدم‌یارگیری مطلوب در پروسه جذب بازیکنان جدید است. استقلال قرار است با کدام بازیکنان دل‌خوش به افتخارآفرینی در فصل آتی لیگ ایران و آسیا باشد؟ با توجه به روند کار گویا قرار است استقلالی‌ها همان بازیکنان فصل قبل را در دوره مالک ثروتمند باشگاه نیز داشته باشند که باز خود حسرتی بزرگ را از این منظر در دل هواداران استقلال باقی می‌گذارد. نکته چهارم اینکه توقع می‌رفت باشگاه استقلال در دوره جدید مدیریتی صاحب نظم و نظامی صحیح شود اما، استخدام بازیکنان خارجی بی‌کیفیت آن‌هم خارج از کانال سرمربی تیم، نشان‌داد که گویا قرار نیست استقلال روی خوش و شیوه‌ای نظام‌‌مند را به خود ببیند، چه زیر نظر وزارت ورزش و چه تحت قیمومیت هلدینگ خلیج‌فارس. چه بسا دوران قبلی به‌مراتب قابل‌‌هضم‌تر از این دوران برای دل‌سوختگان این باشگاه نیز باشد. پنجمین نکته ابهام‌برانگیز و نگران‌کننده، سکوت سرمربی و همچنین انتخاب‌های اوست. سوای لژیونرها که تمایلی برای حضور در فوتبال ایران ندارند، چرا نکونام لیست قبلی خود را که شامل بازیکنان شاغل در ایران بود، اکنون درخواست نکرده است؟ لیستی که در آن بازیکنان موفق و آینده‌داری به چشم می‌خورد که قطعا به کار استقلال نیز می‌آمد. قرار بود برای افزایش بازدهی فنی تیم یک مربی خوب خارجی هم به کادر فنی اضافه شود که با شروع تمرینات نیز اثری از این قرار نیست؛ پس اگر استخدام مربی خارجی در برنامه اوست چه زمانی بهتر و ضروری‌تر از زمان شروع تمرینات؟ با این اوصاف و مشاهدات، این ره به ترکستان ختم می‌شود و باید برای استقلال همان دوران نابسامان سابق را منتظر بود و حتی بدتر از آن را.