محسن‌حسام مظاهری در یادداشتی نوشت: دو رقیب اصلی انتخابات، دیشب (۱۹ تیر ۱۴۰۳) در مراسم عزاداری شرکت کردند. برای نخستین حضور پس از انتخابات در محافل مذهبی، پزشکیان مجلس شیخ حسین انصاریان (مشهورترین واعظ پیشکشوت پایتخت) را انتخاب کرد و جلیلی مجلس منصور ارضی (مشهورترین مداح پیشکسوت پایتخت) را.

هردو انتخاب‌هایی معنادار و نمادین داشتند:

پزشکیان به مجلس یک واعظ سنتی رفت که در این انتخابات موضعی له یا علیه هیچ‌یک از نامزد‌ها نگرفته بود؛ و جلیلی مجلس مداحی سیاسی را برگزید که نه فقط در دوره‌ی دوم، بلکه در دوره‌ی اول انتخابات و وقتی اغلب مداحان مشهور و حتی شاگردان و نزدیکانش از قالیباف حمایت کردند، یک‌تنه طرف جلیلی ایستاد.

پزشکیان به مجلس عالم و روحانی مردم‌دار شهر رفت که کمتر در مسائل سیاسی روز مداخله می‌کند، اما مواضع انتقادی‌اش در سال‌های اخیر (ازجمله در موضوع برخورد سخت با بی‌حجابی) و رویکرد رحمانی و پرجاذبه‌اش او را به شخصیتی معتدل و مورداحترام برای طیف وسیعی از مخاطبان با گرایش‌های مختلف (حتی مخاطبان بیرون از فضای محافل مذهبی) مبدل کرده است؛ و جلیلی مجلس مداحی را انتخاب کرد که همواره مواضع رادیکال و تند سیاسی‌اش حاشیه‌ساز و پردافعه بوده و بدنه‌ی مخاطبانش محدود به یک لایه‌ی ایدئولوژیک سیاسی خاص در بین وفاداران مذهبی نظام می‌شود.

همین دو انتخاب نمادین، می‌تواند بخشی از نتایج انتخابات و پیروزی پزشکیان (با سبد رأی سیال، متنوع‌تر و افزایش‌پذیر) و شکست جلیلی (با سبد رأی متصلب، یکدست‌تر و داری سقف مشخص) را توضیح دهد.