هم در دولت‌های اصلاح‌طلب و هم در دولت‌های اصولگرا، تعدادی از افراد حاضرند با همه کار کنند و همه کاری هم بلد هستند! این افراد دو ویژگی مهم دارند: یکی قدرت توجیه است که برای آن، از دولتی به دولت دیگر واژه‌های جدید خلق می‌کنند، ولی در ماهیت، فقط ساختار اداری سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها را تغییر می‌دهند تا همان کارهای سابق را انجام دهند و مانع هرگونه تحولی در اداره کشور می‌شوند. این افراد در به اضمحلال کشیدن نظام کارشناسی و تبدیل کارشناسان به ماشین‌حساب و ماشین تهیه‌کننده اسناد بی‌خاصیت مهارت عجیبی دارند. جلسات سی، چهل‌نفره با اساتید دانشگاه و کارشناسان می‌گذارند، ولی ذره‌ای به نظرات این افراد در تصمیم‌گیری‌های نهایی اهمیت نمی‌دهند. این رفتارها نقش مهمی در گریزان شدن متخصصان و اندیشمندان از کمک فکری به دولت‌ها داشته است. دومین ویژگی این افراد، قومیت‌گرایی و قبیله‌گرایی در انتصابات است که نیازی به توضیح ندارد.

در دو دولت اخیر، وقایع دردناک آبان ۱۳۹۸ در پی گران شدن بنزین و حذف یک‌باره ارز ۴۲۰۰تومانی بدون درک پیامدهای آن و تهیه ده‌ها سند بی‌خاصیت و به‌شدت قابل انتقاد در سطح ملی در معاونت‌های مهم ریاست‌جمهوری و برخی وزارتخانه‌ها، نمونه‌هایی از کارهای سمبل‌کاران است. جالب آنکه حضور این افراد به صورت خودکار مانع حضور افراد توانمند در ستاد اصلی دولت می‌شود؛ چون افراد توانمند مایل به همکاری با سمبل‌کاران نیستند. این افراد بزرگ‌ترین دشمنان امید ملت به دکتر پزشکیان هستند. دکتر پزشکیان و نزدیکان وی بهتر از هر کسی می‌دانند که در انتخابات اخیر افراد و گروه‌های مرجع با چه زحمتی راضی شدند افراد مردد را برای رای دادن دعوت کنند. استفاده از سمبل‌کاران در پست‌های مهم، خودزنی پیش از موعد دولت جدید و فروپاشی امید به تحول است.