اسماعیل گرامی مقدم در یادداشتی با عنوان «جهان آماده دیالوگ و مذاکره با ایران است» در روزنامه اعتماد نوشت: امروز به عنوان یک شهروند ایرانی خوشحالم، چرا که سال‌ها به دنبال برگزاری یک انتخابات رقابتی با مشارکت طیف‌های مختلف مردمی بودم. این مهم امروز به لطف خدا و حضور مردم با انتخاب مسعود پزشکیان رخ داد. به نظرم در اثر تضارب آرا و رقابت‌های جدی، 3رخداد مهم در انتخابات ریاست‌جمهوری 1403 ثبت شد.

اول) مشارکت بالاتر که برنده آن نهایتا مردم، کشور و جمهوری اسلامی خواهد بود.

دوم) مردم هم در این انتخابات پیروز شدند، چون هم پیام مورد نظر خود را به حاکمیت رساندند و هم با مشارکت بیشتر در دور دوم اجازه ندادند، طیف‌های رادیکال سکان هدایت کشور را به دست بگیرند.

سوم) طیف‌های مختلف سیاسی هم هر کدام دستاوردهایی از این انتخابات کسب کردند. گفتمان اصلاحات نشان داد، علی‌رغم همه مشکلات قادر به تاثیرگذاری حداکثری در تحولات سیاسی و راهبردی کشور است. اصولگرایان هم ضعف‌ها و قوت‌های خود را شناسایی کرده و در آوردگاه‌های بعدی از این تجربیات بهره‌مند خواهند شد.

اما در نخستین گام و طی هفته‌ها و ماه‌های نخست باید کشور را به شرایط آرام و باثبات بازگرداند. همانطور که بارها شخص دکتر پزشکیان تاکید داشت و می‌گفت که دعواها، تنش‌ها و چالش‌ها باعث بروز مشکلات بسیاری شده، طرف پیروز انتخابات باید نهایت فروتنی و مهربانی را با رقبا و همه طرف‌ها به کار بگیرد.حتی ممکن است در انتخابات برخی تخلفات، بداخلاقی‌ها و تخریب‌هایی هم صورت گرفته باشد، اما همه باید از این مرحله عبور کرده و وارد اتمسفر تازه‌ای از هماهنگی و تعامل شوند. نباید فراموش کرد که دولت چهاردهم باید با 2قوه دیگر و سایر ارکان سیاسی و حاکمیتی کار کند. برای این منظور لازم است هارمونی و هماهنگی با همه بخش‌ها ایجاد شود.

در انتخابات مجلس1402، اصلاح‌طلبان و طیف‌های میانه‌روی کشور، مدلی از گفت‌وگو با حاکمیت را ذیل عنوان روزنه‌گشایی، ارایه کردند. این ایده امروز به نتیجه رسیده و همچنان باید از این مدل برای ایجاد ارتباط و دیالوگ با حاکمیت استفاده کرد. جریان پیروز در انتخابات باید گفت‌وگو با حاکمیت را ادامه داده و آن را توسعه بخشد.

اولویت بعدی که به نظر در دسته‌بندی بلندمدت قرار می‌گیرد، پرداختن به توانمندی‌های داخلی و حل و فصل مشکلات اقتصادی کشور است. از معضل مالیات‌ها و بورس گرفته تا مشکل تورم افسارگسیخته، نوسانات ارزی و...نیازمند ارایه راهکارهایی تخصصی و کارشناسی برای گره‌گشایی هستند. مردم ایران چشم انتظارند تا دولت تازه از طریق تعامل و تنش‌زدایی با قدرت‌های جهانی مبتنی بر 3 اصل عزت، مصلحت و حکمت راهی را بگشاید تا بتوان بیش از 2هزار تحریم را به جای دور زدن از میان برداشت. معتقدم جهان نیز آماده گفت‌وگو و مذاکره است و معتقدم می‌توان هدف‌گیری برد-برد را محقق کرد. بدون تردید با لغو تحریم‌ها، اقتصاد کشور سامان یافته و مسائل داخلی و اجتماعی نیز بهبود می‌یابند. ایران کشور ثروتمندی است و این حق مردم است که از موهبت‌های خدادادی و ثروت‌های کشورشان استفاده کنند.دولت بدون اتلاف وقت باید این اولویت‌ها را در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت محقق کند تا زمینه رشد پایدار فراهم شود.

یکی از ضرورت‌های عاجل برای ایران مدل 1403، توجه به 60درصد عدم مشارکتی‌هاست. اکثریت ایرانیان در انتخابات شرکت نکردند تا پیام و سیگنالی را به حاکمان و سیاست‌گذاران ارسال کنند. لازم است این پیام شنیده شده و زمینه‌ای فراهم شود تا مطالبات این 60درصد نیز مورد توجه قرار گیرد.

با این توضیحات اگر بخواهم به صورت مصداقی به اولویت‌های 100 روز نخست دولت اشاره کنم، ابتدا موضوع انتخاب کابینه‌ای کارآمد، مدیرانی شایسته و متخصص برای دستیابی به اهداف ترسیم شده به عنوان یک اقدام فوری مد نظر دارم. پس از آن گفت‌وگو و تعامل با امریکا و اروپا برای کاهش تحریم‌ها، همچنین بازگشت قطار مدیریت و برنامه‌ریزی کشور به مسیر تصمیم‌سازی‌های عاقلانه و سرکوب انتظارات تورمی، واجد اهمیت است. در حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی نیز دولت باید در برابر ایده‌هایی چون فیلترینگ ایستاده و اجازه ندهد یک چنین محدودسازی‌هایی صورت گیرد. در بحث حجاب هم به جای برخوردهای سلبی باید رویکردهای ایجابی و فرهنگ‌سازی مورد توجه قرار گیرد.این موارد از جمله مهم‌ترین بایدها برای 100روز نخست دولت است.

در میان‌مدت دولت باید زمینه کاهش تورم، افزایش قدرت خرید مردم و زمینه‌سازی برای اجرای سیاست‌های راهبردی دولت جدید فراهم شود. برای این منظور دولت می‌بایست احیای برجام را در دستور کار قرار داده و آن را محقق کند. با احیای برجام بدون تردید زمینه جذب و ورود سرمایه‌های خارجی فراهم شده و اقتصاد ایران ظرفیت‌های تازه‌ای را استحصال می‌کند. در بلندمدت هم رفع تمامی تحریم‌ها، بهبود شاخص‌های اقتصادی، کاهش تورم، رونق کسب و کار و... باید مد نظر قرار گیرد. البته دستیابی به یک چنین جایگاهی نیازمند همراهی و مشارکت مردم، نهادهای حاکمیتی و همه گروه‌ها و جریان‌هاست.