صاحب‌خبر - سید نیما موسوی -international@khorasannews.com در روزهای گذشته مجموعه اعتراضات به قانون جدید مالیات در کشور کنیا آغاز شده است؛ اعتراضاتی که فعالان مجازی نام «۷ روز خشم» بر آن نهاده‌اند. کار به جایی رسید که یک هفته پیش با حمله برخی از تظاهرکنندگان به ساختمان پارلمان و به آتش کشیدن آن، پلیس به کشتن حداقل ۱۳ تن از معترضین مبادرت کرد. آغاز این اعتراضات از لایحه مالی بود که به افزایش شدید مالیات اشاره داشت. این لایحه 10روز پیش در مجلس به تصویب رسید و انتقادات زیادی به دنبال داشت. «ویلیام روتو» رئیس‌جمهور و «موزس وتانگولا» رئیس‌مجلس هر دو از این تظاهرات انتقاد کردند. این اعتراضات خطری برای ائتلاف «کنیا کوانزا»(اول کنیا) است.کنیا به عنوان کشوری که در ساحل آفریقای شرقی واقع شده‌است؛ دارای روابط عالی با چین و آمریکاست؛ کنیا از یک سو از مهم ترین مناطق سرمایه‌گذاری چین در جهان محسوب می شود. ساخت بندر مومباسا و نیز خط آهن نایروبی(SRG) از مهم ترین پروژه‌های چین در کنیاست؛ حتی چینی‌ها از سال ۲۰۰۵ مرکز فرهنگی کنفوسیوس را در جهت روابط فرهنگی با کنیا تاسیس کردند؛ حتی زمزمه‌های تاسیس پایگاه نظامی چین در کنیا نیز وجود دارد. علاوه بر این کنیا تامین کننده سدیم‌کربنات مورد نیاز چین است. عمده همکاری های چین و کنیا در دوره ریاست‌جمهوری «هوارو کنیاتا» طی سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ انجام شد. از سوی دیگر با توجه به فضای نسبی آزادی مطبوعات در کنیا، رسانه‌هایی همچون «بیزینس دیلی»، «دیلی نیشن» و «استاندارد» روابط خوبی با شرکت های چینی دارند و در عین حال برخی رسانه‌ها نیز مواضعی غیرهمسو با چین دارند.«اول‌ کنیا» به رهبری ویلیام روتو یک ائتلاف غربگرا بود که در انتخابات ۲۰۲۲ شکست سنگینی بر «اوهارو کنیاتا» رئیس‌جمهور مستقر که متحد چین بود، تحمیل کرد. روتو گرچه یک بار به اجلاس جاده ابریشم در چین دعوت شد ولی از دوران تبلیغات انتخاباتی منتقد روابط کنیاتا با چین بود. روتو در دو سال اخیر اهتمام ویژه‌ای به رابطه با آمریکا داشته‌است؛ در سپتامبر ۲۰۲۳ طی سفر ژنرال آستین به نایروبی، وی قرارداد دفاعی با دولت کنیا امضا کرد. در ماه می ۲۰۲۴ نیز روتو در سفری کم‌سابقه به آمریکا رفت و با بایدن دیدار کرد و خواهان ارتقای همکاری فنی با ایالات متحده شد.از همین‌‌رو اعتراضات کنونی علیه ویلیام روتو را مرتبط با لابی قدرتمند چین در جامعه مدنی کنیا می دانم. حرکت کنیا به سمت غرب ضرر هنگفتی به سیاست گذاری چین در قاره آفریقا خواهد زد. سیاست گذاری که یکی از اهداف راهبردی آن اتصال ریلی ساحل شرقی به غربی آفریقاست؛ از این رو جیبوتی، کنیا و اتیوپی در ساحل شرقی و گینه‌استوایی و جزایر سیشل در ساحل غربی دارای ارزش راهبردی بالا برای چین هستند. به دلیل همین رقابت دو ابرقدرت در کنیا درست در روزهای اعتراضات در نایروبی، بایدن دولت کنیا را «متحد خارج از ناتوی آمریکا» خواند تا در ایام اعتراضات برای تحکیم روابط با کنیا گام بردارد.∎​