صاحب‌خبر - حتماً تابه‌حال تخم‌مرغ شانسی خریده‌اید، یعنی مبلغی پرداخت و با هدیه درون تخم‌مرغ شانستان را امتحان کرده باشید. حالا فکر کنید، این روزها یک کنسرت شانسی در حال برگزاری است، یعنی شما بلیت می‌خرید، درحالی‌که نمی‌دانید، خواننده و عوامل آن چه کسانی هستند و ۹۰۰ هزارتومانی برای سورپرایز شدن خودتان در یک کنسرت _ نمایش هزینه می‌کنید! به گزارش ایسنا، این روزها بازار کنسرت نمایش‌ها حسابی داغ است و یکی از این اجراهای صحنه‌ای در حالی با پیش‌فروش یک‌هفته‌ای بلیت از شب گذشته در کاخ سعدآباد روی صحنه رفته است که عوامل هنری و اجرایی خود را نه از طریق سایت بلیت‌فروشی و نه از طریق رسانه‌ها به مخاطبش معرفی نمی‌کند که احتمالاً دلیل اصلی‌اش بی‌نظمی و بی‌برنامگی تا دقایق قبل از اجراست. کنسرت نمایش «سی‌صد» که تاکنون دو دوره توسط سهراب پورناظری و به تهیه‌کنندگی محمدحسین توتونچیان روی صحنه رفته، هر بار جنجال‌آفرین بوده است. این دوره نیز مستثنا نبوده و از زمان اعلام برگزاری، حواشی متعددی به همراه داشته است؛ حواشی از قبیل قیمت بلیت‌ها، مکان اجرا، حضور گسترده چهره‌ها، خواننده، زرق‌وبرق بسیار، خوانندگی سهراب پورناظری روی صحنه و ... . تغییر تهیه‌کننده و شایعه استعفای کارگردان حواشی این دوره با تغییر تهیه‌کننده از توتونچیان به تهمورس پورناظری آغاز شد و با شایعات استعفای محمد رحمانیان از پروژه به‌عنوان کارگردان و نویسنده ادامه یافت. البته که اعلام قطره‌چکانی بازیگران درحالی‌که بلیت‌فروشی پروژه آغاز شده بود، خود جای بحث داشت. با توجه به اخبار منتشرشده از سوی منابع غیررسمی، به نظر می‌رسد که ابتدا محمد رحمانیان که یکی از سرشناس‌های حوزه تئاتر است، نویسندگی نمایش‌نامه و کارگردانی کار را در هفته‌های نخست بر عهده داشته است اما در ادامه بنابر دلایلی با برادران پورناظری به مشکل خورده و حاضر به ادامه همکاری با گروه نشده است. ابهام در ادامه همکاری بازیگران از طرف دیگر بنابر آن چه اعلام ‌شده است، بازیگران سرشناسی همچون گوهر خیراندیش، علی نصیریان، بهرام افشاری، نوید محمدزاده و بهرام رادان در این پروژه حضور خواهند داشت ولی گویا حضور آن‌ها در این کار بیشتر به‌واسطه حضور رحمانیان در پروژه به‌عنوان کارگردان بوده و حالا معلوم نیست که آیا با گذشت یک‌شب از اجرایی که کارگردان ندارد، همکاری آن‌ها با «سی‌صد» ادامه‌دار می‌شود یا خیر؟ همچنین این پروژه تاکنون خواننده‌ای را به مخاطب معرفی نکرده و شنیده‌ها حاکی از این است که دو برادر پورناظری مسئولیت خوانندگی را بر عهده خواهند داشت. اگرچه که خوانندگی پورناظری خود جای بحث دارد. درست است که جای بحثی در توانایی پورناظری به‌عنوان نوازنده و آهنگ ساز نیست ولی پرواضح است که یک آهنگ ساز کاربلد لزوماً قرار نیست خواننده خوبی هم باشد. بااین‌حال فراموش نکنیم که چنین پروژه‌هایی که عمدتاً برای مدتی طولانی تمدید می‌شوند و درآمد بالایی را از طریق جذب سلبریتی‌ها کسب می‌کنند، بیش از هر چیزی جنبه مالی دارند تا اجرای کار فرهنگی و هنری. البته که این پروژه در قدم اول که با عنوان «سی» روی صحنه رفت تا حدودی نمونه قابل قبولی از یک کنسرت نمایش باکیفیت بود، به‌هرحال ترکیب همایون شجریان و سهراب پورناظری می‌تواند جذابیت سمعی و هنری قابل قبولی داشته باشد. البته که حضور چهره‌ها خود به‌تنهایی می‌تواند عاملی برای جذب مخاطب باشد، مخاطبانی که شاید لزوماً به کیفیت کار اهمیتی ندهند و یا حتی متوجه سطح کیفی کار نشوند و صرفاً برای تولید محتوا در فضای مجازی و به زبان عامیانه «پز دادن» در اجرا حضور پیدا کنند. به‌هرحال تعداد زیادی از افراد جامعه به‌احتمال ‌زیاد قادر به خریداری بلیت چنین اجرایی آن‌هم در مکانی با آن دسترسی سخت نخواهند بود و البته دغدغه‌ای هم برایش نخواهند داشت. وگرنه، اگر قرار است به تماشای یک کار فرهنگی و هنری باکیفیت بنشینیم، حتماً باید بدانیم کارگردان اثر و خواننده آن کیست و قرار است بابت چه خروجی ۹۰۰ هزار تومان برای هر صندلی در آن لوکیشن سخت هزینه کنیم!∎​