فرادید| باستان‌شناسان حین حفاری قلعه‌ای در اسپانیا، به یک شگفتی برخورد کردند: زنی که کنار بیش از ۲۰ راهب قرون وسطایی دفن شده بود. مطالعه جدید درباره این کشف، نشان داده که او نیز مانند مردان، احتمالاً جنگجویی بوده که در نبرد کشته شده است. کارم ریسچ، از نویسندگان این مطالعه و محقق در دپارتمان علوم پایه پزشکی دانشگاه دولتی تاراگونا در بیانیه‌ای اعلام کرده: «ما باید او را جنگجویی حدوداً چهل‌ ساله تصور کنیم که کمتر از ۱.۵۲ متر قد داشته، نه چاق بوده نه لاغر و در کار با شمشیر ماهر بوده است.» 

به گزارش فرادید، محققان در حفاری قبرستانی در قلعه مستحکم «زوریتا دِ لوس کانس» در گوادالاخارا، این بقایای انسانی را یافتند. تاریخ تدفین‌ها بین قرن‌های ۱۲ و ۱۵ است، یعنی زمان درگیری‌های مذهبی و سیاسی پیچیده میان گروه‌های مسیحی در شبه‌جزیره ایبری. 

شواهدی از ضربات شمشیر در جمجمۀ زن یافت شده است

بر اساس این مطالعه که روز ۱۴ مه در مجله «گزارشات علمی» منتشر شد، در بسیاری از اسکلت‌ها آثار زخم‌های خشن حتی مرگ‌بار وجود داشت از جمله تعداد قابل‌توجهی زخم‌های نافذ چاقو و جراحات شمشیر کند در جمجمه‌ها و نواحی لگن که احتمالاً در جریان جنگ وارد شده است. 

بر اساس تجزیه و تحلیل بقایای این زن، به نظر می‌رسد او در جنگ مانند راهبان کشته شده، چرا که در استخوان‌های او هیچ نشانه‌ای از رشد مجدد در اطراف جراحات وجود نداشت. این راهبان جنگجوی خاص متعلق به دسته کالاتراوا بودند که سال ۱۱۵۸ در اسپانیا تأسیس شد. این دسته، شبیه شوالیه‌های معبد، وظیفه حفاظت از کالاتراوا لا وی‌یِتا را بر عهده داشت، شهری در امتداد مرز مورد مناقشه میان سرزمین‌های مسیحی و مسلمان.

محل تدفین مردان راهب و زن جنگجو در قلعه زوریتا د لوس کانس

در قرن سیزدهم، اشراف محلی شروع به تامین پول و مردان این دسته کردند. برای مثال، این مطالعه خاطرنشان کرد بسیاری از نیروهای تازه‌ی این دسته، به‌ویژه شوالیه‌ها و گروهبان‌های رده‌بالاتر، از طبقه پایین‌تر اشراف و رهبری شهری استخدام شدند. اگرچه شوالیه‌های دسته کالاتراوا سوگند ساده‌زیستی خورده بودند، اما همچنان مانند نجیب‌زادگان خوش می‌گذراندند. 

بخشی از قلعه زوریتا د لوس کانس که بقایای در آن کشف شد

محققان جنسیت زن جنگجو را با مطالعه لگن و جمجمه، دو قسمت رایج و قابل‌اعتماد بدن برای تعیین جنسیت بیولوژیکی، تعیین کردند. 

دانشمندان با تجزیه و تحلیل ایزوتوپ‌های مختلف یا نسخه‌های نیتروژن در استخوان‌های یافت شده در قلعۀ زوریتا د لوس کانس، به این نتیجه نیز رسیدند که رژیم غذایی راهبان سرشار از ماکیان و ماهیان دریایی بوده که مورد علاقه نخبگان اجتماعی ایبری و مقرون به صرفه بوده است. 

مصرف زیاد ماهی نشان می‌دهد راهبان محدودیت‌های مذهبی در مورد گوشت را رعایت می‌کردند. 

آنالیز ایزوتوپی نشان داد در قیاس با مردان، زن پروتئین بسیار کمتری خورده است. این موضوع نشان می‌دهد احتمالاً طبقه اجتماعی او نسبت به راهبان پایین‌تر بوده است. 

یک فرضیه اینست که زن خدمتکار قلعه بوده و برای محافظت از آن هنگام نبرد، اسلحه به دست گرفته و در نهایت در این راه، جانش را از دست داده است. با این حال، در استخوان‌های او هیچ ساییدگی مختص کار خدمتکاری مشاهده نشده است. ریسچ گفته: «من معتقدم این بقایا متعلق به یک زن جنگجو است، اما تجزیه و تحلیل بیشتری لازم است تا مشخص شود این زن با سایر شوالیه‌ها تا چه اندازه هم‌عصر بوده است.»

مترجم: زهرا ذوالقدر