به گزارش خبرورزشی، محسن عاشوری در فوتبال باشگاهی ایران نامی‌شناخته شده است و پرسپولیسی‌ها او را خیلی خوب می‌شناسند. هافبکی که به بهترین پاسور تاریخ پرسپولیس شهره است و مدتی نیز به عنوان مربی و سرمربی در این تیم کار کرد. عاشوری حالا چند سالی است راهی کشور کانادا شده و در این کشور مشغول پرورش استعدادهاست. چهره ای که بازیکن، کاپیتان، مربی و سرمربی پرسپولیس بود و بی شک یکی از ماندگارترین چهره‌های تاریخ باشگاه پرسپولیس محسوب می‌شود.
شرایط این روزهای فوتبال باعث شد تا پس از مدتها گفتگویی را با محسن عاشوری ترتیب داده و در مورد شرایط پرسپولیس با او صحبت کنیم.
۲ سال است در کانادا هستم
من بعد از اینکه با تیم فوتبال خیبر در لیگ دسته اول ایران قطع همکاری کردم، به کانادا مهاجرت کردم و دیگر در ایران فعالیتی نداشتم. اگرچه تا زمان دریافت ویزای کانادا یکی دو پیشنهاد دریافت کردم ولی ترجیح دادم به خاطر کار خودم و بچه‌هایم به اینجا بیایم. دو سالی است به صورت فیزیکی از فوتبال ایران دور شدم اما کاملا اخبار فوتبال را در تمام مقاطع باشگاهی و ملی دنیال می‌کنم. از لیگ برتر گرفته تا لیگ‌های دسته‌های پایین تر.
شرایط کار در فوتبال ایران
من سالها در پرسپولیس بازی کردم و در مربیگری هم ۶ فصل در تیم‌های آماتور پرسپولیس کار کردم و در ادامه هم به عنوان مربی و سرمربی در لیگ‌های مختلف فعالیت داشتم. در سال‌های آخر به ترتیب با تیم‌های خوشه طلایی، بادران و خیبر به عنوان سرمربی کار کردم و تیم خوبی هم ساختیم و تجربه فوق العاده ای بود. به هرحال همه می‌دانند فوتبال ایران مشکلات فراوانی دارد و شرایط کار ممکن است برای همه مربیان فراهم نباشد. به خصوص مربیانی که به هر شرایطی برای کار کردن تن نمی‌دهند. این البته دیدگاه من است. باید شرایط فراهم باشد. مهم هم نیست در چه رده ای. مهم این است که شرایط مهیا باشد. فصل قبل ۳ تیم لیگ یکی در نیم فصل مذاکره کردند که به جایی نرسید. همین حالا هم چند تیم با واسطه پیشنهاد دادند که اگر شرایط مهیا باشد برای مربیگری به ایران برمی‌گردم وگرنه همین جا کار می‌کنم.
باشگاه باید وضعیت بیرانوند را مشخص کند
بیرانوند حتما دلایلی برای خودش دارد و به عنوان یک بازیکن حتما این دلایل را منطقی می‌داند. بیرانوند بازیکن بزرگی است و رد پای او در تمام قهرمانی‌های چند سال اخیر پرسپولیس دیده می‌شود. اما در فوتبال حرفه ای این رفتارها دیگر جایی ندارد و در فوتبال روز دنیا هم کمتر شاهد چنین برخوردهایی هستیم. به هرحال من معتقدم اگر مستندات باشگاه درست است باید از حق باشگاه در این بخش دفاع کرد تا حق به حقدار برسد و یک بار برای همیشه در مورد این موضوع تصمیم گیری شود. فراموش نکنیم در پرسپولیس چه دروازه بان‌های بزرگی حضور داشته و از این تیم نیز جدا شدند اما پرسپولیس به راهش ادامه داد و کوچکترین خدشه ای به بزرگی اش وارد نیامد.
هواداران نگران جدایی ترابی و دانیال نباشند
در مورد مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی فر هم همین نظر را دارم. پرسپولیس همواره تیم بزرگی بوده و بازیکن‌های معمولی زیادی به پرسپولیس آمدند و پس از مدتی راه بزرگی را یاد گرفتند. به تیم ملی راه یافتند یا ترانسفر شدند. ترابی و اسماعیلی فر نیز برای پرسپولیس تلاش کردند و حالا تصمیم گرفتند در این مقطع جدا شوند. یک فلش بک بزنم به اولین سال حضورم در پرسپولیس در سال ۱۳۶۶؛ پرسپولیس فصل قبل از آن با قدرت در تمام جام‌ها قهرمان شده و پر بود از بازیکنان بزرگ و تاثیرگذار اما به یک باره ۴ بازیکن خواهان جدایی شدند و علی پروین نیز با این جدایی موافقت کرد. آن هم چه بزرگانی؛ محمد پنجعلی، ناصر محمدخانی، حمید درخشان و شاهرخ بیانی ۴ ستاره ای بودند که تصمیم به جدایی گرفتند. بازیکنانی که بی شک سوپراستارهای فوتبال ایران و آسیا بودند اما پرسپولیس به راه خودش ادامه داد. پرسپولیس زمانی دچار مشکل می‌شود که نتواند جانشین مناسبی برای این نفرات پیدا کند. آن سال من، کرمانی، مجتبی محرمی‌و کریم باوی نفراتی بودیم که به تیم اضافه شدیم و همان سال تمام جام‌ها و افتخارات را کسب کردیم و جامی‌نبود که برنده نشویم. در یک کلام به هواداران پرسپولیس می‌گویم که نگران نباشید، این تیم راه خودش را همیشه پیدا کرده و این فصل هم پیدا می‌کند. من فکر می‌کنم درویش و گروهش ابن قدر تجربه دارند که تیم خوبی را جمع و جور کنند.
مربیان تاپ در ایران کار نمی‌کنند
من واقعا معتقدم احتیاجی نیست سراغ مربیان تاپ دنیا رفت. چرا که بالانسی بین امکانات و شرایط فوتبال ایران و مربیان شناخته شده دنیا وجود ندارد. شک نکنید مربیان معمولی هم در فوتبال ایران جواب می‌دهند. چون فوتبال کشورهایی مثل ایتالیا، اسپانیا آن قدر پیشرفت کرده که مربیان معمولی این کشورها نیز بتوانند به تیم‌های باشگاهی ما کمک کنند. به هرحال شرایط کاری مربیانی که در ان سطح کار کرده اند با امکانات فوتبال ما همخوانی ندارد و باید دید این مربی جدید پرسپولیس که رزومه بدی هم ندارد و از فوتبال روز دنیا می‌آید می‌تواند با امکانات فوتبال ما کنار بیاید یا نه. او در همین بدو امر کار سختی دارد. باید توانایی بازیکنان پرسپولیس و فرم بازی‌های این تیم طی چند سال اخیر را بشناسد. من فکر می‌کنم او زمان نیاز دارد تا بتواند توانایی‌هایش را در پرسپولیس نشان دهد.
موافق جوان کردن یک باره تیم نیستم
جوان گرایی باید به مرور زمان انجام شود . تیمی‌که سالها قهرمان شده یعنی باشگاه، مربیان و بازیکنان کارشان را خوب انجام داده اند. من هم موافقم که شرایط سنی پرسپولیس بالا رفته و باید نیروی جوان به تیم تزریق شود اما موفق خالی کردن تیم از بازیکنان باتجربه نیستم. باید بازیکن جوان به مرور به لیست اصافه شوند. چند جوان اضافه شوند تا بزرگان تیم تجارب خود را به آن‌ها تزریق کرده و راه و رسم قهرمان شدن و قهرمان ماندن را به آن‌ها منتقل کنند.
مبارزه با فساد یک موضوع قدیمی‌است
این مبارزه با فساد چیز جدیدی نیست. از زمانی که پول آمد و فوتبال حرفه ای شد این صحبت‌ها وجود داشت. یادم است در مقطعی پرونده‌هایی در مورد چند مربی و مدیر برنامه باز شد اما پس از مدتی نیمه تمام ماند و همه آن‌ها به کار برگشتند. الان هم من فکر می‌کنم یک پولی جایی باید به کسی داده می‌شد و داده نشده و آن آدم هم بار دیگر چند پرونده را گزارش کرده و چیز جدیدی نیست. من امیدوارم این بار برای یک بار هم که شده ریشه کن شود. هرچند سابقه نشان داده این پرونده هم یک جایی متوقف می‌شود و به جایی نخواهد نرسید.
نظر شما