دایناسورها بین ۲۴۵ تا ۶۶ میلیون سال پیش روی کره زمین زندگی می‌کردند. آنها در انواع گوناگون تکامل یافته بودند؛ اما در نهایت برخورد سیارکی مرگبار و تغییرات اقلیمی شدید سبب شد که منقرض شوند. پس از گذشت چند میلیون سال نیز فقط با کشف فسیل های عجیب و جدید دایناسور می‌توانیم به ماهیت این جانوران ماقبل تاریخ پی ببریم. هرچند که جدیدترین کشف دیرینه‌ شناسان با موارد پیشین بسیار فرق دارد.

کشف فسیل یک دایناسور شاخدار عجیب در مرز آمریکا و کانادا

اگر از علاقه‌مندان به فیلم‌های مارول باشید، قطعا پس از مشاهده فسیل این دایناسور تعجب خواهید کرد. فسیل جدید شباهت زیادی به لوکی، خدای نورس دارد. همین نیز باعث شده که دانشمندان نام Lokiceratops rangiformis را برای آن انتخاب کنند.

دایناسور جدید در گروه شاخ‌چهرگان قرار می‌گیرد. جانورانی که حدود ۹۲ میلیون سال پیش یعنی در اواخر دوران کرتاسه تکامل یافتند. دانشمندان از گذشته اطلاع داشتند که گونه‌های متنوعی در این گروه قرار می‌گیرند. هرچند کشف این فسیل عجیب باعث شده نگاه‌ها به دایناسور های گیاه‌خوار تغییر کند.

بر اساس اخبار علمی منتشر شده، فسیل Lokiceratops rangiformis در نزدیکی مرز آمریکا با کانادا پیدا شده است. جالب اینجاست که پیشتر نیز چهار دایناسور از گروه شاخ‌چهرگان و به‌طور کلی پنج دایناسور شاخدار در این منطقه حضور داشتند. بر این اساس می‌توان گفت که دایناسورهای شاخدار در یک منطقه محدود و نسبتا کوچک جغرافیایی تکامل یافته‌اند. به‌باور دانشمندان لوکیسراتوپس در مرداب‌ها و جلگه‌های سیل‌گیر زندگی می‌کرده است.

فسیل تازه کشف شده نشان می‌دهد که لوکیسراتوپس حدود ۷۸ میلیون سال پیش در این منطقه از کره زمین زندگی می‌کرده است. این دایناسور ۶.۷ متر طول داشت و وزنش نیز به ۵ تن می‌رسید. همچنین پیشتر در فسیل هیچ دایناسور شاخداری این میزان جزئیات و نقوش مختلف دیده نشده بود.

جالب اینجاست که از میان ۵ دایناسور شاخدار تکامل یافته در این منطقه، سه دایناسور ارتباط نزدیک داشته‌اند. چنین چیزی نشان می‌دهد که در یک منطقه کوچک تکامل با الگویی بسیار سریع حرکت کرده است. این روند در پرندگان و پستاندارانی که از ظاهر خود برای جلب توجه جنس مخالف استفاده می‌کنند، وجود دارد؛ اما در دایناسورها دیده نشده بود.

فسیل تازه کشف شده نشان می‌دهد که سر این دایناسور حتی نسبت به استانداردهای شاخ‌چهرگان عجیب و بسیار بزرگ به‌نظر می‌رسد. حتی می‌توان گفت که جانور برای حمل چنین سر بزرگی به عضلات بسیار قدرتمندی در ناحیه گردن نیاز داشته است. همچنین دایناسور مجبور بوده در دوران بلوغ کالری بسیار زیادی را به‌منظور رشد ساختار سر دریافت کند.

نکته عجیب دیگر در مورد فسیل این دایناسور نبود هیچ‌گونه‌ شاخی در قسمت بینی است. در عوض شاهد مجموعه شاخ‌های دوگانه در بالای سر جانور هستیم. اما سوال مهمی که مطرح می‌شود دلیل تکامل عجیب این دایناسور و مخصوصا سر بزرگ آن است. دیرینه‌شناسان دانشگاه یوتا بر این باور هستند که تنوع بالای دایناسورهای شاخدار در یک منطقه محدود سبب شده که رقابت برای منابع غذایی افزایش یابد.

احتمالا در اواخر دوران کرتاسه دایناسورهای ماده به شاخ‌های غول‌پیکر علاقه بیشتری نشان داده‌اند. همین نیز سبب شده که لوکیسراتوپس موفقیت بیشتری داشته باشد. علاوه بر اینها، سر و شاخ‌‌های بزرگ می‌توانست محافظت بیشتری از جانور در برابر جانوران شکارچی به‌عمل آورد.

منبع: خبرآنلاین