دلگرم نوشت: اولین شهر بدون گدای ایران کجاست و دلیل بدون گدا بودنشان چیست؟

می‌گویند تبریز شهر بدون گداست، این را حتی گردشگرانی که به تبریز می آیند نیز تایید می‌کنند. کلانشهر تبریز سال هاست که این عنوان را به خوبی حفظ کرده است و اکنون می تواند به سمت شهر بدون فقیر حرکت کند.

تبریز در غرب استان آذربایجان شرقی و در منتهی‌الیه مشرق و جنوب‌شرق جلگهٔ تبریز قرار گرفته‌است. این شهر از سمت شمال به کوه‌های پکه‌چین و عون بن علی، از سمت شمال‌شرق به کوه‌های گوزنی و باباباغی، از سمت شرق به گردنهٔ پایان و از سمت جنوب به دامنه‌های رشته‌کوه سهند محدود شده‌است.

تبریز در غرب استان آذربایجان شرقی و در منتهی‌الیه مشرق و جنوب‌شرق جلگهٔ تبریز قرار گرفته‌است. این شهر از سمت شمال به کوه‌های پکه‌چین و عون بن علی، از سمت شمال‌شرق به کوه‌های گوزنی و باباباغی، از سمت شرق به گردنهٔ پایان و از سمت جنوب به دامنه‌های رشته‌کوه سهند محدود شده‌است.

نگرش و نقش مردم تبریز در کاهش تکدی گری

مردم تبریز در کل نگرشی منفی به متکدیان دارند و آنها را طرد می کنند چرا که واقعیت این است که اکثر این متکدیان نه تنها نیازمند نیستند بلکه به صورت حرفه‌ای، تکدی گری را به عنوان یک شغل انتخاب کرده اند.

یک شهروند تبریزی می گوید: «وقتی در خبرها خواندم برخی گدایان درآمد میلیونی دارند، دیگر به هیچ وجه به آنها کمک نمی کنم».

مسعود ادامه می دهد: «کمک مستقیم به گدایان باعث افزایش تعداد آنها می شود و وجود این افراد چهره شهرمان را زشت می کند».

به باور او، اگر کمک های مالی از طریق نهاد‌های حمایتی از قبیل کمیته امداد و موسسات خیریه انجام بگیرد به دست نیازمندان واقعی می رسد.

کسب درآمد از راه های آبرومند

تبریز یکی از قطب های صنعتی کشور است و موقعیت استراتژیکی دارد، فرصت اشتغال در این شهر نسبت به دیگر شهرهای ایران بیشتر است. علاوه بر این فرهنگ کار در بین تبریزی ها جایگاه والایی دارد و مرمانش به سخت کوشی معروف هستند. کسب درآمد از راه های آبرومند برای مردم تبریز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

همواره نرخ بیکاری آذربایجان شرقی از میانگین کشوری پایین تر بوده است. مرکز آمار در تابستان ۹۸، نرخ بیکاری در استان ها را منتشر کرده که سهم آذربایجان شرقی ۹.۱ درصد است.

از سوی دیگر، مردم تبریز دوست ندارند دستشان را جلوی بقیه دراز کنند، گدایی در میان تبریزی ها زشت و مزموم است؛ بنابرین برخی از نیازمندان ترجیح می دهند دست فروشی کنند ولی هرگز گدایی نکنند.

پیرمرد حدودا ۶۵ ساله ای که بساط دستفروشی‌اش را در کنار خیابان در فلکه دانشگاه پهن کرده، می گوید: «بعد از بیماری دیگر نتوانستم در ساختمان کار کنم، برای همین دستفروشی(جوراب) می کنم تا لقمه ای نان حلال برای خانواده‌ام کسب کنم».

از او در مورد گدایی و متکدیان می پرسم، که می گوید: «برای یک مرد عار است دستش را جلوی دیگران دراز کند، من خودم حاضرم از گرسنگی بمیرم ولی هرگز گدایی نکنم».

تشکیل یگان موتور سوار

در این میان معاونت خدمات شهری و اجرایی شهرداری تبریز هم برای ساماندهی متکدیان، یگان های موتورسوار در سطح شهر مستقر کرده است تا با مشاهده گدایان حرفه ای نسبت به جمع آوری آنها اقدام کنند.

محمدرضا قربانیان تبریزی در این خصوص می گوید: «این اقدام در راستای حفظ جایگاه و نام پر آوازه تبریز با عنوان "شهر بدون گدا" انجام می شود».

کارشناسان معتقدند، راه برون رفت از فقر عوض شده است و صرفا با کمک کالایی نمی توان دامنه فقر را محدود کرد. مردم تبریز هم این مهم را بخوبی می دانند و بنابراین کمک های خود را هدفمند کرده اند.

مدیرکل کمیته امداد آذربایجان شرقی در خصوص کمک های مردمی به این نهاد در گفت‌‌و‌گو با خبرنگار فارس در تبریز می گوید: «در سالهای گذشته کمک به طرح اکرام، به ویژه کمک به ایتام تحت پوشش امداد در استان رشد چشمگیری داشته است».

محمد کلامی که خود دانش‌آموخته اقتصاد است، ادامه می دهد: «این رقم از ۱۹ میلیارد تومان در سال ۹۵، به ۱۸ میلیارد تومان در ۶ ماه اول سال ٩٨ رسیده است که انتظار می رود این رقم به ۴۰ میلیارد در آخر سال برسد».

آن‌گونه که کلامی می گوید، صدقات استان نیز با رشد ۲۰ درصدی به ۱۱ میلیارد تومان در ۶ ماهه اول سال جاری رسیده است.

به باور او، این اقبال مردمی بخاطر افزایش اعتماد مردم به امداد و توجهی است که این نهاد، به آموزش و ارتقاء مهارت برای مبارزه با فقر و شفاف سازی در عملکرد داشته است.

جالب است بدانید که تبریز تنها دارنده این عنوان نیست و شهر دیگری هم در میان شهرهای کشورمان ایران، گدا ندارد. پاوه دومین شهر بدون گدای ایران است که بعد از تبریز جزو شهرهایی محسوب می شود که هیچ گدایی در آن حضور ندارد.