پزشکیان در بخش دوم مناظره دوم:می‌دانید چرا اینجاییم؟ چون با هم دعوا میکنیم! با این تئوریها هم مشکلی حل نمی شود.
این وضعیت سفره مردم است در دولت آقای رئیسی روز به روز بدتر شده (نمایش یک نمودار)
من وزیر دولت آقای خاتمی بودم آنموقع ثبات بهتر بود یا الان؟
هر کسی به ستاد من بیاید می پذیرم چون میخواهم رای بگیرم. اما آنچه عمل میکنم سیاستهای مقام معظم رهبری است و به آن عمل میکنم. خط قرمز من است.
در تهران مناطق محروم وضعشان معلوم است. وقتی داریم منابع را در جاهای پولدار خرج میکنیم...
ما چابهار و خوزستان و بلوچستان و سیستان و کردستان را نمی بینیم...
در تئوریها خیلی از راه حل ها وجود دارد؛ راحت نفری ۱۰ میلیون می شود داد؛ اما اینکه با تورم و شاخصها و عوارض چه کنیم، لازمه اش اول انسجام داخلی و کنار گذاشتن دعواهاست.
واقعاً مردم محروم را ببینیم؛ هیچ فرقی نمیکند بلوچستان و سیستان و مشهد و ... فرق نمیکند؛ همه وضعشان خیلی خراب است. خوزستانی که نفت و گاز و آب از آنجا می آید امکانات معمولی مدرسه و زیرساخت ندارد.
اگر شغل و اقتصاد را درست نکنیم و با دنیا مشکلمان را حل نکنیم...همین الان بالای چند هزار میلیارد به خاطر تصمیمات ناصواب ما دارد هدر می رود. میادین مشترک را دیگران می برند و ما کاری نمیکنیم. قطر را ببینید...
باید بازنشستگان و معلمان را ببینیم و طبق قانون با اینها عمل کنیم. چرا حقوق اینها را همه دولتها را چه دولت آقای روحانی و چه شهید رئیسی طبق تورم اضافه نکرد؟
اگر میخواهیم مشکل حل شود باید با مردم صادق باشیم. شعار دادن که سخت نیست. همه اش گفتیم فلان کار را می کنیم ولی نکردیم.
در دولت شهید رئیسی وزیر کشاورزی را چرا گرفتند؟ چای دبش چرا شروع شد؟
ما مشکلمان دعوای داخلی و مشکل خارجی است.