به گزارش جهان نيوز به نقل از فارس، قاسم صادقی یکی از همرزمان شاهرخ ضرغام از شهدای دوران دفاع مقدس و شهید سیدمجتبی هاشمی فرمانده نبرد‌های نامنظم، تعریف می‌کند: «نیروهای دشمن هر از چند گاهی به داخل مواضع ما پیش‌روی می‌کردند. ما هم تا آنجا که توان داشتیم با آن‌ها مقابله می‌کردیم. در یکی از شب‌های آبان‌ماه نیروهای دشمن با تمام قوا آماده حمله شدند.

سید هر چقدر تلاش کرد که از ارتش سلاح سنگین دریافت کند، نتوانست. همه مطمئن بودند که صبح فردا، دشمن حمله وسیعی را آغاز می‌کند. نیروهای ما آماده‌باش کامل بودند؛ اما دشمن با تمام قوا آمده بود. شب بود و همه در این فکر بودند که چه باید کرد.

ناگهان سید مجتبی که فرمانده گروه بود، گفت: «هر چی بشکه خالی تو پالایشگاه داریم، بیارید توی خط. می‌خوایم یک کار سامورایی بکنیم.»نیمه‌های شب تعداد زیادی بشکه بین سنگرهای نزدیک به دشمن توزیع شد. اما هیچ کس نمی‌دانست چرا‌.ما باید جلوی دشمن را می‌گرفتیم؛ برای این کار باید خاکریز می‌زدیم.

ساعتی بعد حسین لودرچی با لودر موجود در مقر به خط آمد و مشغول زدن خاکریز شد. بچه‌ها هم با وسایل مختلف مرتب به بشکه‌ها می‌کوبیدند. این صداها باعث شد که صدای لودر به گوش دشمن نرسد. هر کس هم از دور صداها را می‌شنید یقین می‌کرد که این‌ها صدای شلیک است. دشمن فکر کرده بود ما قصد حمله داریم. همزمان با این کار، بچه‌ها چند گلوله خمپاره و آرپی‌جی هم شلیک کردند.چند نفر از بچه‌های گروه شاهرخ، فانوس روشن را به زیر شکم الاغ بستند و به سمت دشمن حرکت دادند. با این کار دشمن تصور می‌کرد که نیروهای ما در حال پیش‌روی هستند. هر چند سید مجتبی از این کار ناراحت شد و گفت: «نباید حیوونا رو اذیت کنیم.»