به گزارش اقتصادنیوز روزنامه اعتماد نوشت:  اما با مردم خوب و وطن‌دوست ولی رنج‌دیده و امید از دست داده و سرخورده سخن بسیار است و چون از سر صدق بگوییم امید مقبولیت فراوان است.

اول باید برای هزارمین بار بگوییم که سبد رای اصولگرایان و طرفداران وضع موجود تقریبا ثابت است و اگر اکثریت بالای مردم در انتخابات شرکت نکنند یکی از کاندیداهای طلبکار کنونی به راحتی بر کرسی ریاست‌جمهوری خواهند نشست. آنها مایلند با 10، 15 میلیون رای، هم نمایشی از دموکراسی ارایه دهند و هم وضع موجود را با شدت هر چه تمام‌تر ادامه دهند. پس روشن است که در بدترین شرایط هم حدود 30 میلیون نفر در انتخابات شرکت خواهند کرد و با همین رقم و نصاب که اتفاقا در غرب یک نصاب معمولی است، هم ادعای دموکراسی خواهند داشت و هم اهداف خود را پیش می‌برند.

می‌ماند قشر مرددی که اگر بیایند همه معادلات داخلی و خارجی موجود را برهم می‌زنند و ایران عزیز را وارد فرآیند جدیدی خواهند کرد و اگر نیایند باید حسرت امروز را بخوریم که تاریخ ناخوانده و دنیا ناشناخته درجا زدیم و کشور ثروتمند خود را به قهقرا بردیم و ایران‌ستیزان را شاد کردیم.  کیست که نداند ما با دنیای بی‌رحمی روبه‌رو هستیم، مگر ندیدیم با افغانستان مظلوم چه کردند، عراق را چگونه مچاله ساختند، چنانچه داعش تا پشت دروازه‌های بغداد پیش رفت و سوریه و لیبی هم که گفتن ندارد. در این دنیای بی‌رحم ما بعد از خدا جز به خودمان نمی‌توانیم تکیه کنیم. البته ما عزیز کرده پروردگار نیستیم و اگر خطا کنیم نتیجه‌اش را خواهیم دید. نه خود آقای پزشکیان و نه هیچ اصلاح‌طلب و حامی ایشان هرگز نگفته و نخواهند گفت که با ریاست‌جمهوری یک طبیب آگاه دو روزه اوضاع ایران بهشت برین خواهد شد و همه چیز تغییر خواهد کرد. 

ادعای ما این است که با آمدن آقای پزشکیان کشور دوباره روی ریل درست و تجربه شده قرار خواهد گرفت، امکان رفع تحریم‌ها علی‌رغم همه کارشکنی‌ها بسیار بیشتر خواهد شد و کارآمدی دستگاه‌ها با آمدن مدیریت‌های توانمند و باتجربه از وضع اسفبار کنونی که بعضا برای برگزاری امتحانات دانش‌آموزی هم دچار مشکل می‌شوند خارج خواهیم شد. مهم‌تر از آن قطعا بدانیم که بیش از 3 میلیارد دلار، آری 3 میلیارد دلار به چای دبش و امثال آن تعلق نخواهد گرفت.

وقتی با برخی قائلان به تحریم انتخابات صحبت می‌کنیم طوری سخن می‌گویند که گویی امثال ما خرابی اوضاع کنونی را نمی‌دانیم یا طرفدار وضع موجودیم. چگونه بگوییم که ما بیشتر از دیگرانی که از یک زاویه خاص و بدون آشنایی با سیاست و کلیات اقتصاد به اظهارنظر می‌پردازند لای چرخ‌دنده‌های روزگار، مصایب سیاسی را لمس کرده‌ایم.

حرف ما کاملا روشن است. هر کجا و به هر اندازه که بتوانیم باید در ساخت کشور و حفظ نیروها و سرمایه‌های انسانی و مادی و معنوی آن بکوشیم. با تمام توان کشور خویش را از جنگ دور کنیم و با ایجاد آرامش و رفع تشنج با جهان به رفع مشکلات موجود بپردازیم. هیچ ملتی جز با تلاش مستمر و آگاهانه افتان و خیزان به توسعه نرسیده است.

در فرانسه پنج جمهوری رقم خورد تا دموکراسی نهادینه شد و در انگلستان که زیرکی به خرج دادند و بدون خونریزی و با پذیرش مشروط سلطنت پادشاه، دموکراسی نسبی برقرار کردند تا حدود 100 سال پیش زنان حق رای نداشتند و زنان با زحمات و مبارزات طاقت‌فرسا توانستند این حق انسانی را به دست آورند. البته اوضاع کشور ما با دیگران فرق می‌کند ولی این یک اصل ثابت است که راه رسیدن به توسعه قطعا با روش‌های قهرآمیز و خیال حل یک‌شبه مشکلات به نتیجه نخواهد رسید.

در تصمیم‌های ملی باید از دخالت کینه‌ها که از حقیقت دورمان می‌کند پرهیز کنیم. می‌خواهیم کشور را بدون هزینه‌های سنگین و بعضا غیرقابل تصور بسازیم لذا چاره‌ای جز حوصله و تن دادن به روند محتوم درمان نداریم. رای دادن به دکتر پزشکیان استفاده آگاهانه از تجربه 120 ساله از مشروطه تاکنون و خصوصا تجربه اصلاحات کم‌هزینه با نتایج قطعی ولی تدریجی است.