قانون اقدام راهبردی مانع مذاکره نبود؛ بلکه دست مذاکرهکننده را پُر میکرد.
اگر معتقدید سیاستهای کلی وزارت خارجه را رهبری تعیین میکند، پس چگونه ندیدید ایشان گفتند این قانون کشور را از سرگردانی نجات داد؟
چطور آمریکاییها میتوانند همهچیز را بیندازند گردن کنگره، اما قانون مجلس ما دست مذاکرهکننده را میبندد؟
نظر شما