آزمون‌های سخت‌تری پیش رو خواهد داشت، اما میزبان یورو 2024 در تخریب اسکاتلند به طرز وحشیانه‌ای کارآمد به نظر رسید.

به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردین، چیزی در مورد افسانه‌ها وجود دارد: آنها نباید از قبل معنی داشته باشند. آنها تازه شروع می‌کنند و به‌طور ضمنی ما این فرض را می‌پذیریم، هر چند دور از ذهن. یک شاهزاده ظالم توسط زنی گدا که گرز مسحور شده‌ای به دوش می‌کشد به یک جانور ترسناک تبدیل می‌شود. کشور میزبان مضطرب با شکست‌های وحشتناک در تورنمنت‌های قبلی، بازی افتتاحیه خود را در 20 دقیقه اول بازی به پایان می‌رساند.

به تبع آن آتش‌بازی در شهرهای سراسر آلمان به راه افتاد، همان‌طور که هواداران غوغا می‌کردند، می‌توانستید ملتی را حس کنید که آرام آرام و با خوشحالی با واقعیت جدید خود کنار می‌آید. واقعیتی که در آن حقارت‌های گذشته زیر انبوهی از خاطرات تازه مدفون شد. طی این 90 دقیقه وحشیانه کارآمد، آلمان حس آرامش امپراتوری خود را دوباره کشف کرد.

آیا آلمان خود را تحمیل کرد یا اسکاتلند به آنها اجازه داد؟ شاید اعداد و ارقام سرنخی ارایه دهند: بدون شوت به سمت دروازه، فقط دو لمس در محوطه جریمه آلمان، 111 کیلومتر دوندگی به 102 کیلومتر، 655 پاس به 193 پاس. گرانت هانلی که در نیمه دوم به زمین آمد، 8 لمس در 47 دقیقه داشت. یک جابه‌جایی دفاعی طولانی و زمان زیاد برای تعقیب توپ: بله، همه انتظار داشتند. اما فقدان جاه‌طلبی اساسی، ناتوانی در عبور دادن توپ از هافبک‌های با استعداد و وارد کردن آن به مناطق خطرناک: برای اسکاتلند این یک زخم کاملا خودساخته بود.

بنابراین وقتی نوبت به کل مسابقات می‌رسد، احتمالا ارزش دارد که در مورد آلمان قضاوت نکنیم تا زمانی که آنها با تیمی روبه‌رو شوند که حداقل توانایی‌های لازم برای تقابل داشته باشد. چیزی که در حال حاضر می‌توانیم بگوییم، این است که تسلیم‌کننده بازگشته است، گزینه‌های زیادی روی توپ وجود دارد، الگوهای حمله به خوبی توسط یکی از معدود مربیان واقعا نخبه در رقابت طراحی شده است. حتی مانوئل نویر شب خوبی را پشت سر گذاشت.

در قلب زمین همه‌ چیز، مثل همیشه، تونی کروس بود. در تلویزیون بخش زیادی از متخصصان روی این موضوع متمرکز بودند که اسکاتلند چگونه می‌توانست کروس را از بازی خارج کند. آیا بازیکنان اسکاتلند به فضای او حمله می‌کنند و روی توپ فشار می‌آورند؟ اما تقابل با کروس، هرگز به این سادگی نیست. 

در سمت راست، جاشوا کیمیش خستگی‌ناپذیر بود. زمانی بود که کیمیش خود را کروس جدید تصور می‌کرد، ژنرال هافبک مرکزی جدید نسل جدید آلمان. اما هیچ ‌وقت برای او خوب پیش نرفت. 

اما جمعه شب هر دو آنجا بودند، کیمیش در حال دویدن بود و کروس او را دید و توپ در یک قوس عریض فرود آمد و فلوریان ویرتس در حال دویدن به سمت محوطه جریمه بود و کیمیش او را پیدا کرد و او دروازه را گشود.

آلمان در بهترین بازی خود با آن ضربات مرگبار نشان داد یک مدعی است. 

سه گل در نیمه نخست و یک بازیکن اخراجی برای اسکاتلند ثابت می‌کرد در نیمه دوم شکست‌سنگین‌تری در انتظارشان خواهد بود. آلمان لروی سانه را به میدان آورد. اسکاتلند کنی مک لین را به میدان آورد. آلمان نیکلاس فولکروگ را به میدان آورد. اسکاتلند امی مک دونالد را به خدمت گرفت. آلمان توماس مولر را به میدان آورد. اسکاتلند فالکرک را. هواداران اسکاتلند سرود سرکشی خواندند. آلمان منتظر ماند تا متوقف شود و سپس دوباره گل زد.

 در اینجا آلمان تیمی به نظر می‌رسید که با تاریخ تمام شده و بیش از هر چیز مصمم به نوشتن یک صفحه جدید است.