از لیگ شانزدهم تا به امروز که بجز یک دوره، در سایر ادوار پرسپولیس به قهرمانی رسیده، نیمکت این تیم یکی از باثبات‌ترین نیمکت‌های لیگ برتر بوده است. قرمزها در این ۸ سال فقط ۴ مربی عوض کردند که در این بین مدت حضور ۲ مربی یعنی کالدرون و اوسمار فقط یک نیم فصل بوده است تا در واقع مدت ۷ فصل را با هدایت فقط ۲ سرمربی که برانکو و گل‌محمدی هستند به میدان بروند.

البته که این وضعیت در اردوی رقیب قرمزها کاملا برعکس بوده و به راحتی میتوان گفت حجم تغییرات نیمکت استقلال در همین بازه مشابه اصلا قابل مقایسه با پرسپولیس نیست. پرسپولیس فقط در دو فصل دو چهره متفاوت روی نیمکتش دیده اما استقلال فقط در دو فصل چنین چیزی را تجربه نکرده و تقریبا هر سال را با یک مربی شروع کرده و با مربی دیگری به پایان رسانده. به مقایسه تعداد جام دو تیم هم که اصلا نیازی نیست.

البته نکته خاص درباره استقلال این است که بجز منصوریان، شفر و فکری که برکنار شدند و استراماچونی که این تیم را ترک کرد، در سه فصلی که نیمکت آبی‌ها با فرهاد مجیدی، ساپینتو و نکونام ثبات داشته، این تیم یا جام گرفته و یا با بدشانسی جام را از دست داده است.

نکته جالب دیگر اینکه با توجه به خداحافظی اوسمار ویه‌را از پرسپولیس و ماندن نکونام در استقلال، بعد از 10 سال این تیم استقلال است که فصل را با مربی قبلی خود شروع می‌کند و پرسپولیس با تغییر مربی به سراغ فصل جدید می‌رود.