در آخرین عصر یخبندان که باعث نابودی بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی در دنیا شد، نیمکره شمالی زمین را زیر لایه‌ای از یخچال‌های عظیم مدفون کرد و دانشمندان بر این باورند که بروز این پدیده زمین‌شناختی دلایل شگفت‌انگیزی داشته است.

دانشمندان راز بزرگی را در پشت عصرهای یخبندان متعدد زمین و آنچه ما را در یخبندان عمیق ۳۰۰ میلیون ساله فرو برد، کشف کردند.

ابر کیهان غول پیکر

به نظر می رسد دانشمندان به تازگی موفق شده باشند پی به راز و رمز دوران یخبندان متعددی که زمین را به مدت ۳۰۰ میلیون سال در یخ زدگی عمیق فرو برده است، برده باشند.

تئوری های متعددی در مورد دلیل سرد شدن آب و هوای زمین وجود دارد؛ مانند کج شدن و چرخش سیاره ما، جابه جایی صفحات تکتونیکی و فوران های آتشفشانی.

اما دانشمندان دانشگاه بوستون می گویند شواهدی وجود دارد که یک ابر کیهانی غول پیکر پدید آمده که نمی گذارد گرمای خورشید به زمین برسد.

ابر بین ستاره ای متراکم

به گزارش سایت Sun در مقاله جدیدی که در Nature Astronomy منتشر شده است، اوفر، اخترفیزیکدان دانشگاه بوستون استدلال کرده یک ابر بین ستاره ای متراکم در منظومه شمسی برای مدت کوتاهی زمین و سیارات دیگر را به خارج از هلیوسفر هل داده است.

اساساً هلیوسفر یک حباب در اطراف تمام سیارات و پر از ذرات باردار است که از جهان در برابر تشعشعات کیهانی محافظت می‌کند.

به گفته اوفر، بدون آن، آب‌وهوای زمین می‌توانست به طور قابل‌توجهی تغییر کند.

حرکت ستاره‌ها

اوفر ، استاد نجوم در دانشگاه بوستون و عضو مؤسسه هاروارد رادکلیف، می‌گوید: این مقاله اولین مقاله‌ای است که به‌صورت کمی نشان می‌دهد برخوردی بین خورشید و چیزی خارج از منظومه شمسی وجود دارد که می‌تواند بر آب‌وهوای زمین تأثیر بگذارد.

توجه داشته باشیم ستاره‌ها حرکت می‌کنند؛ همان‌گونه که این مقاله هم‌نشان می‌دهد ستاره‌ها نه‌تنها حرکت می‌کنند، بلکه با تغییرات شدیدی نیز روبه‌رو می‌شوند. اما به‌محض اینکه زمین از ابر سرد دور شد، هلیوسفر تمام سیارات از جمله زمین را در بر گرفت.

سونامی هیدروژن

ابر فضایی می‌توانست زمین را در معرض سونامی هیدروژن و غبار، مخلوط با آهن و پلوتونیوم ستارگان منفجر شده قرار دهد.

اما طبق این مقاله، شواهد زمین‌شناسی نشان می‌دهد سطوح بالاتر ایزوتوپ‌های آهن و پلوتونیوم در اقیانوس‌های زمین، برف قطب جنوب، هسته‌های یخ و روی ماه در همان دوره زمانی وجود دارد. اما هنگامی که ابر به حرکت در آمد و زمین به درون هلیوسفر برگشت، دمای سیاره ما عادی شد.

عبور از ابرهای متراکم

آوی لوب، مدیر مؤسسه تئوری و محاسبات دانشگاه هاروارد و دیگر نویسنده این مقاله نیز اضافه کرد: به‌ندرت همسایگی کیهانی ما فراتر از منظومه شمسی بر زندگی روی زمین تأثیر می‌گذارد.

ضمن آنکه کشف اینکه عبور ما از میان ابرهای متراکم چند میلیون سال پیش می‌تواند زمین را در معرض جریان بسیار بزرگ‌تری از پرتوهای کیهانی و اتم‌های هیدروژن قرار دهد، هیجان‌انگیز است.

نتایج حاصل از این مقاله نیز پنجره جدیدی را به رابطه بین تکامل حیات روی زمین و همسایگی کیهانی ما باز می‌کند. درحالی‌که نمی‌توان با اطمینان گفت که آیا ابر بین ستاره‌ای واقعاً عصر یخندان زمین را آغاز کرده است یا خیر، محققان به بررسی تأثیر ابرها بر روی زمین ادامه خواهند داد.

منبع: همشهری