دوستان، همکاران و شاگردانشان در ستایش ایشان، موارد بسیاری را از صفات و ویژگی‌‌‌های برجسته نوشتند و گفتند. انسان‌‌‌های بزرگ نظیر ایشان، ویژگی‌های مهم و بارز زیادی دارند که به گوشه کوچکی از آن پرداخته می‌شود. اول اینکه از هم‌‌‌نشینی‌‌‌شان لذت می‌‌‌بردیم و هیچ‌گاه سیر نمی‌‌‌شدیم. دوم آنکه از فراقشان احساس دلتنگی شدید می‌‌‌کنیم. سوم اینکه انسان‌‌‌های بزرگ همچون وی، دغدغه و غم دیگران را داشتند و تنها به فکر خویش نبودند و منافع جمعی را بر منافع شخصی برتری می‌‌‌دادند. چهارم اینکه برای خود اصولی داشتند که همیشه به آن پایبند ماندند. پنجم آنکه به کار و حرفه‌‌‌ خود عشق می‌‌‌ورزیدند و به آن ایمان و اعتقاد راسخ داشتند و در این ره، تلخی‌‌‌ها و نشیب‌‌‌ها هیچ‌گاه دلسردشان نکرد.

ششم آنکه شجاع بوده و از به خطر افتادن منافع شخصی، ترسی به دل راه ندادند. به نقل از استادان اخلاق، اخلاقی زیستن هزینه زیادی دارد و مردان بزرگی چون او از اخلاقی زیستن واهمه‌‌‌ای نداشتند. هفتم آنکه صریح بودند، هرچند در بیشتر اوقات، این صراحت هزینه‌‌‌های زیادی برای ایشان داشت اما از این موضوع باکی نداشتند. هشتم آنکه آزادانه نظر خود را بیان می‌‌‌کردند و مستقل بودند. مستقل بودن جوهره اصلی حسابرسی است و بدون آن نمی‌‌‌توان حسابرسی و حسابرسان را تصور کرد. پذیرش عمومی اظهارنظرهای حسابرسان و احترام جامعه برای آنان، مرهون همین ویژگی مستقل بودنشان است. نهم آنکه ثابت‌‌‌قدم بودند و در روزگاران ناخوش نیز در حرفه ماندند و تا آخرین‌‌‌نفس برای پیشرفت آن کوشیدند. یکی از ویژگی‌‌‌های قابل‌‌‌احترام دکتر هشی این بود که از آغاز تا پایان در این حرفه ماندند و برای اعتلا و سربلندی آن کوشیدند و تا آخرین‌‌‌نفس پا پس نکشیدند.

آخر اینکه آموزش و معلمی برایشان مقدس بود و عمر گران‌‌‌سنگ خود را در این راه سپری کردند. به عقیده من استاد عباس هشی علاوه برای همه این ویژگی‌‌‌ها، مهربان و دلسوز بودند و همیشه مثل پدری شاگردانشان را راهنمایی می‌‌‌کردند. به خاطر این ویژگی‌‌‌های خوب بود که همکاران، دوستان و شاگردانش او را «علمدار حسابرسی»، «شاعر حسابرسی»، «استاد علم و اخلاق»، «خالق سمفونی اعداد صورت‌های مالی»، «رستم فردوسی و قلندر مولانا»، «معیار حسابرسی» و «...» خواندند.این بزرگان از معلمان پیشرو و نسل اولی بودند که خدمات ارزنده‌‌‌ای در تعلیم و تربیت حسابداری و حسابرسی در ایران ارائه کردند. به‌‌‌جرات می‌‌‌توان گفت که بیشتر مدیران مالی رده‌‌‌بالا که در سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف و استادان دانشگاه که در رشته‌‌‌های حسابداری و مالی فعالیت می‌کنند، در ردیف شاگردان دکتر عباس و اصغر هشی هستند. بی‌‌‌تردید بخش قابل‌‌‌توجهی از پیشرفت حسابداری و حسابرسی کشور مرهون زحمات دکتر هشی است. او اعتقاد عمیقی داشت که حسابداری و حسابرسی، دانشی «علمی و کاربردی» است. ایشان معتقد بود که استادان دانشگاه باید دانشجویان و دانش‌پذیران را برای بازار کار تربیت کنند و در کنار آن از آموزش و اخلاق حرفه‌‌‌ای و به‌‌‌ویژه «درستکاری» غافل نشوند. وی معتقد بود که گستره این هدایت، آموزش و مراقبت باید زمان بعد از فارغ‌‌‌التحصیلی از دانشگاه را نیز در برگیرد تا حسابداران دچار لغزش نشده و راه و رسم برخورد مناسب با وضعیت‌‌‌های مخاطره‌‌‌آمیز را بیاموزند. به‌‌‌راستی ایشان معلمی عمل‌‌‌گرا و برجسته بود. دکتر عباس هشی در حرفه نیز سرآمد بود.

هم‌‌‌زمان با تحصیلات دانشگاهی، کارآموزی را نیز آغاز کرد. پس از کارآموزی، در موسسه حسابرسی وینی ماری، شرکت ملی نفت ایران و موسسه حسابرسی آرتور اندرسن کارد و در سال ۱۳۵۶ به‌‌‌عنوان نخستین دانش‌‌‌آموخته حسابداری در ایران، شریک موسسه حسابرسی پرایس واتر هاوس‌کوپرز (PWC) شد که یکی از معتبرترین و بزرگ‌ترین موسسات حرفه‌‌‌ای بین‌المللی است. این شراکت تا سال ۱۳۶۲ ادامه یافت. بعد از انقلاب اسلامی و خروج موسسات حسابرسی بین‌المللی از ایران، فعالیت‌‌‌های حرفه‌‌‌ای خود را به موسسه حسابرسی هشیار منتقل کرد. در سال ۱۳۶۳ با برادر ارجمندش زنده‌‌‌یاد اصغر هشی که ایشان نیز علاوه بر فعالیت‌‌‌های حرفه‌‌‌ای از آموزگاران برجسته و خستگی‌‌‌ناپذیر دانشگاه‌‌‌های معتبر تهران بودند، شریک شد و این شراکت تا سال ۱۳۸۳ ادامه یافت. از سال ۱۳۸۳ دکتر هشی موسسه حسابرسی هشیار بهمند را تاسیس کرد و تا پایان عمر باعزت خود به ارائه خدمات حرفه‌‌‌ای در موسسه یادشده، اشتغال داشت. شجاعت و دفاع از منافع جامعه حسابداران و پایبندی به اصول اخلاقی از ویژگی‌‌‌های بارز ایشان بود. به‌‌‌راستی ایشان الگوی مجسم رعایت اصول اخلاقی برای دیگران بود. به عقیده من، ایشان معیار اخلاق و رفتار حرفه‌ای بود. بسیاری از بزرگان ایشان را متر و معیار حسابرسی می‌‌‌دانستند. دکتر عباس هشی سال‌ها مشاور نهادهای مختلفی ازجمله سازمان خصوصی‌‌‌سازی، وزارت نیرو، شورای عالی بانک‌ها، امور مالیاتی و دارایی و مشاور محلی بانک جهانی بود. درخور توجه است که ایشان بابت ارائه خدمات مشاوره به نهادهای یادشده، حق مشاوره‌‌‌ای دریافت نمی‌‌‌کرد.

این موضوع گوشه کوچکی از خدمات حرفه‌‌‌ای ایشان به جامعه و مراقبت بی‌‌‌بدیل از استقلال حرفه‌‌‌ای‌‌‌اش بود.  دکتر عباس هشی اولین حسابرس منتخب بخش خصوصی در هیات تشخیص صلاحیت حسابداران رسمی و تنها عضو بخش خصوصی از اعضای موسسه جامعه حسابداران رسمی ایران و عضو چهار دوره شورای‌عالی جامعه حسابداران رسمی ایران بود.مرد نکونام نمیرد هرگز. راهش پر رهرو و نامش برای همیشه ماندگار باد. فقدان این استاد گران‌‌‌قدر را به خانواده محترم ایشان، دانشگاه شهید بهشتی، جامعه علمی کشور، جامعه حسابداران رسمی ایران، جامعه حسابداری کشور، همکاران و شاگردانشان تسلیت عرض می‌‌‌کنم و از درگاه ایزد منان برای آن عزیز رحمت الهی و علو درجات طلب می‌‌‌کنم.