صاحب‌خبر - الهه آرانیان- عصر یک‎شنبه، 22 خردادماه خبر رسید که غزل‌سرا و ترانه‌سرای نامدار کشورمان، استاد محمدعلی بهمنی بر اثر سکته مغزی در بیمارستان بستری شده‌است؛ خبری که جامعه ادبی و هنری را در غم و ناراحتی فرو برد؛ به ویژه بعد از این‌که خبر رسید استاد بهمنی قدرت تکلم خود را از دست داده‌است؛ شاعری که زیباترین غزل‌ها و عاشقانه‌ترین ترانه‌های جاری بر زبان مردم را سروده‌است. بر اساس آخرین خبرها اوضاع جسمانی استاد محمدعلی بهمنی را شاگردان او از جمله محمد سلمانی و سمانه نایینی (در گفت‌وگو با خبرگزاری‌های ایبنا و ایسنا) پایدار و مساعد اعلام کرده‌اند. علیرضا بدیع از دیگر شاعران کشورمان نیز در یک استوری در صفحه شخصی‌اش نوشت: «حال استاد بهمنی مساعد است. با تلاش دکتر حاذق و پرستاران لایق بیمارستان، روند درمانی ایشان به بهترین شکل صورت خواهد گرفت.» غزال تیزپایِ غزل، نیازمندِ بهمنی افشین علا، شاعر، در دلنوشته‌ای، اندوه خود را از بستری شدن استاد محمدعلی بهمنی در بیمارستان این‌طور بیان کرد: «از پروردگار رئوف و رحیم می‌خواهم شادابی را به آن جسم رنجور بازگرداند و به آن زبان شورآفرین و مضمون‌ساز، قدرت تکلمی دوباره بدهد. چراکه غزال تیزپای غزل به آغوش گرم و مهربان شاعران صاحبدلی چون بهمنی نیازمند است». امیرحسین سمیعی، مدیرکل دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت ارشاد به عیادت استاد بهمنی رفت و در جریان وضعیت ایشان قرار گرفت. دکتر هاشمیان، پزشک معالج استاد بهمنی هم درباره وضعیت جسمانی استاد به خبرگزاری مهر گفت: «حال استاد بهمنی رو به بهبود است و قرار شده تا سی‌تی‌ آنژیوی مغزی در کنار داروهایی که تجویز شده است، جهت بررسی بیشتر انجام شود. امیدوار هستیم تا ۴۸ ساعت آینده عمده آسیب‌هایی که ایجادشده کمتر شود و مداخلات جنبی نیز نیاز نباشد. با توجه به داروهایی که از قبل مصرف می‌کرده است و داروهای جدیدی که تجویز شده، امیدواریم وضعیت ایشان در ساعات آینده بهتر شود و بتوانیم فشار خون را کنترل کنیم که نه خیلی پایین بیاید و نه افزایش پیدا کند و از نظر نورولوژی و عصبی بهتر شود». فریدون مشیری، کاشف استعداد بهمنی محمدعلی بهمنی، متولد 27 فروردین 1321 در شهر دزفول است. او درباره زمان به دنیا آمدن خود گفته‌است: «دو ماه به زمان تولّدم باقی‌مانده بود که برادرم در دزفول بیمار می‌شود. خانواده هم از این فرصت استفاده می‌کنند تا به عیادتش بروند. این است که در قطار به‌دنیا آمدم و در شناسنامه‌ام درج شد «متولد دزفول». چون دایی من در ثبت احوال آن منطقه بود، شناسنامه‌ام را همان زمان می‌گیرد». بهمنی وقتی 8-9ساله بود اولین شعرش را سرود. این شعر در سال 1330 در صفحه شعر و ادب مجله روشنفکر به دبیری فریدون مشیری به چاپ رسید. او پیش از انقلاب همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و پس از آن در مطبوعات شروع به فعالیت کرد. حقِ استاد بهمنی بر گردنِ غزل معاصر بی‌شک دنیای ترانه و غزل به محمدعلی بهمنی مدیون است. این شاعر در سال 1378 تندیس خورشید مهر را به عنوان برترین غزل‌سرای ایران از آن خود کرد. تا به حال خواننده‌های زیادی اشعار و ترانه‌های دلنشین محمدعلی بهمنی را خوانده‌اند؛ از فریدون آسرایی، هومن بختیاری و ناصر عبداللهی گرفته تا علیرضا قربانی و امیر کریمی و همایون شجریان. از ماندگارترین اشعار و ترانه‌های استاد بهمنی می‌توان به این‌ها اشاره کرد: «مثل روزای بارونی»، «دل‌سپرده»، «نامهربونی»، «ماه من»، «طعنه ناشنیده»، «هوای حوا»، «بهار بهار»، «چه آتش‌ها» و «پرده‌نشین». همچنین شعرهایی ناب از این شاعر تاثیرگذار در فضای مجازی منتشر شده، شعرهایی که میان دوستداران شعر، پرطرفدار است،از آن جمله می توان به این دو بیت اشاره کرد: «این‌جا برای از تو نوشتن هوا کم است/ دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است!/ اکسیر من! نه این که مرا شعرِ تازه نیست/ من از تو می‌نویسم و این کیمیا کم است».∎​