عصر ایران ؛ مجله تصویری سلاح - تقریبا پنج دهه پیش، در 6 سپتامبر 1976، ستوان ویکتور بلنکو خلبان نیروی دفاع هوایی شوروی با پرواز هواپیمای میکویان-گورویچ میگ-25پی "فاکس بت" خود به سمت ژاپن به غرب فرار کرد. طی جنگ سرد بین اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا، کشورهای غربی خلبانان شوروی را تشویق می کردند که به کشورهای غیر هم پیمان شوروی فرار کرده و درخواست پناهندگی سیاسی کنند.
در طول جنگ سرد، نیروی دفاع هوایی شوروی وظیفه دفاع از حریم هوایی شوروی در برابر هواپیماهای شناسایی و بمب افکن های هسته ای راهبردی آمریکا را بر عهده داشت. یکی از مواردی که علاقه خاصی به آن داشتند، هواپیمای جاسوسی لاکهید یو-2 بود که توانایی پرواز در ارتفاع بسیار بالا را داشت.
برای مقابله با تهدید ناشی از هواپیماهای غربی، شرکت میکویان-گورویچ کار طراحی یک رهگیر سرعت بالا را آغاز کرد. کار روی پروژه ای که به میگ-25 تبدیل شد، در اواسط سال 1959 آغاز شد. سرویس اطلاعات شوروی متوجه شده بود که آمریکایی ها در حال کار روی یک هواپیمای جاسوسی با قابلیت پرواز با سرعت 3 ماخ هستند.
نمونه اولیه میگ-25 اولین پرواز خود را در 6 مارس 1964 انجام داد. پس از چندین تغییر، این هواپیما به عنوان گامی قابل توجه رو به جلو در مهندسی شوروی مطرح شد. طولی نکشید که دفتر طراحی میکویان-گورویچ متوجه شد که هواپیمای جدید پتانسیل شکستن انواع رکوردهای سرعت را دارد. پس از ثبت رکوردهای جهانی جدید برای بیشینه سرعت، این هواپیما در سال 1970 خدمت در نیروی دفاع هوایی شوروی را آغاز کرد.
نیروهای اطلاعات غرب در مورد میگ-25 نگران بودند
نیازی به گفتن نیست که هواپیمای جدید شوروی ، غرب را بسیار نگران کرده بود. آنها بر این باور بودند که میگ-25 چیزی فراتر از یک موشک با بال است و آن را یک جنگنده رزمی چابک در نظر می گرفتند. در واکنش به معرفی میگ-25، مهندسان آمریکایی کار روی یک هواپیمای جنگی سریع را آغاز کردند که در نهایت به معرفی مک دانل داگلاس اف-15 ایگل منتج شد.
چیزی که نیروهای اطلاعات غربی در آن زمان نمی دانستند این بود که با کمک یک خلبان سرخورده روسی خیلی زود همه چیز را درباره هواپیمای جدید شوروی فرا خواهند گرفت. وی تصمیم گرفته بود تا با میگ-25 خود به غرب فرار کند.
ویکتور بلنکو در شرق دور روسیه مستقر بود
در سال 1976، ویکتور بلنکو در پایگاه هوایی چوگویفکا، در 193 کیلومتری ولادی وستوک در شرق دور روسیه مستقر بود. زندگی شخصی وی به هم ریخته بود، همسرش تهدید به طلاق از او کرده بود و همراه فرزند پسرشان به خانه خانوادگی در شهر بندری ماگادان اوبلاست، روسیه نقل مکان کرده بود. بلنکو که از سیستم کمونیستی ناراضی و سرخورده بود، تصمیم گرفت به غرب فرار کند.
بلنکو و چند خلبان دیگر از هنگ جنگنده 513 طی یک پرواز آموزشی روتین در 6 سپتامبر 1976 از پایگاه هوایی چوگویفکا به هوا برخاستند. در ابتدا، بلنکو نقشه پرواز را برای پرهیز از لو رفتن هدف اصلیش دنبال کرد، اما ناگهان به سرعت کاهش ارتفاع داد. وی تغییر مسیر داد و به سمت دریا به سمت ژاپن پرواز کرد. جنگنده وی توسط رادار ژاپنی ها در حدود ساعت 13:20 بعد از ظهر شناسایی شد. در واکنش به ورود جنگنده شوروی به حریم هوایی ژاپن، دو فروند جنگنده مک دانل داگلاس اف-4 فانتوم مستقر در پایگاه هوایی چیتوس در نزدیکی ساپورو به پرواز درآمدند.
بلنکو پایگاه هوایی چیتوس را برای فرود انتخاب کرده بود و انتظار می رفت که توسط نیروی دفاع شخصی هوایی ژاپن به سمت پایگاه اسکورت شود. طی این پرواز فرار، شرایط آب و هوایی بد بود و رادار زمینی برای ردیابی میگ-25 بلنکو عملکرد خوبی نداشت تا هواپیماهای نیروی دفاع شخصی هوایی ژاپن این جنگنده را پیدا کنند. با توجه به کمبود سوخت، بلنکو تصمیم گرفت در فرودگاه هاکوداته در جنوب هوکایدو فرود بیاید.
پس از سه بار دور زدن در اطراف فرودگاه هاکوداته، بلنکو سرانجام تصمیم به فرود گرفت و تقریبا نزدیک بود با یک بوئینگ 727 که در حال برخاستن از زمین بود، برخورد کند. طول تک باند فرودگاه هاکوداته 3000 متر بود که برای متوقف شدن میگ-25 حتی پس از باز شدن چترهای ترمز بسیار کوتاه بود. جنگنده بلنکو پس از خروج از باند فرودگاه 240 متر دیگر را طی کرد تا در نهایت پیش از برخورد با آنتن لوکالایزر متوقف شود. بلنکو برای فرود در یک فرودگاه نظامی برنامه ریزی کرده بود، اما فرود وی در یک فرودگاه غیر نظامی موجب شد تا خیلی زود مردم برای عکس گرفتن در اطراف هواپیما جمع شوند.
زمانی که پلیس در سال 14:10 رسید، فرودگاه بلافاصله بسته و بلنکو بازداشت شد. بلنکو به دلیل ورود بدون مجوز به حریم هوایی ژاپن و حمل سلاح گرم دستگیر شد. وی در بازجویی پلیس اعلام کرد که قصد ارائه درخواست پناهندگی سیاسی و رفتن به آمریکا را دارد. شوروی که از این اقدام بسیار خشمگین شده بود، خواستار بازگرداندن سریع بلنکو و میگ-25 شد.
بلنکو در 7 سپتامبر به شهر توکیو منتقل شد و یک روز بعد، پناهندگی سیاسی آمریکا را دریافت کرد. در 9 سپتامبر 1976، نماینده سفارت شوروی در ژاپن طی دیداری با بلنکو تلاش کرد او را برای بازگشت به شوروی متقاعد کند. بلنکو این درخواست را نپذیرفت و یک روز بعد در پرواز خطوط هوایی نورث وست به مقصد آمریکا بود.
در پاسخ، شوروی خواستار بازگرداندن سریع هواپیمای میگ-25 شد. ژاپن که نگران اعمال زور از سوی شوروی برای بازپس گرفتن میگ-25 بود، نیروهای نظامی کمکی را راهی هوکایدو کرد و گشتزنی های هوایی و دریایی شبانه روزی آغاز شد. با توجه به تمایل شوروی برای پس گرفتن هواپیما، ژاپنی ها آن را برای پرواز در اختیار آمریکایی ها قرار ندادند، اما به مهندسان آمریکایی اجازه دادند تا میگ-25 را قطعه قطعه کرده و آن را بررسی کنند. در نهایت، قطعات هواپیما در 40 جعبه قرار گرفت و به اتحاد جماهیر شوروی بازگردانده شد.
پس از بررسی، آمریکایی ها متوجه شدند که میگ-25 آنقدر که قبلا فکر می کردند، پیشرفته نیست. با این وجود، آنها به روند ساخت جنگنده مک دانل داگلاس اف-15 ایگل ادامه دادند.
فرار بلنکو و آنچه پس از آن رخ داد
بلنکو علاقه ای به جلب توجه نداشت و پس از ورود به آمریکا نام خود را به اشمیت تغییر داد. وی اغلب در زمان کار به عنوان مشاور هوافضا، مکان خود را تغییر می داد. در سال 1980، رئیس جمهور جیمی کارتر شهروندی آمریکا را به بلنکو اعطا کرد. بلنکو به رغم ازدواج با یک معلم موسیقی از داکوتای شمالی همچنان ترجیح می داد زندگی بی سر و صدایی داشته باشد، زیرا از ترور خود توسط نیروهای شوروی هراس داشت.
به رغم داشتن دو فرزند پسر از همسر آمریکایی خود، ازدواج بلنکو در نهایت به طلاق ختم شد. وی در 24 سپتامبر 2023 در سن 76 سالگی در یک خانه سالمندان در رزباد، ایلینوی درگذشت.
