صاحب‌خبر - گروه سیاست-رجانیوز: پس از جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی در رفح، واکنش‌های جهانی در اعتراض به این جنایت‌ها شکل گرفت. در این میان اپوزوسیون جمهوری اسلامی ایران، یکی از تنها گروه‌هایی بود که برخلاف فطرت انسانی از قاتلان حمایت کرد. دکتر بیژن عبدالکریمی در گفت و گو با رجانیوز به آسیب‌شناسی جریان اپوزوسیون پرداخت. به گزارش رجانیوز؛ مشروح این گفت‌وگو بدین شرح است: به عنوان اولین سوال، پس از حمله اسرائیل به رفح، شاهد واکنش گروه‌های مختلفی در سراسر جهان بودیم، گروه‌هایی مانند دانشجویان اروپایی و آمریکایی، یهودیان و حتی همجنسبازان! چه می‌شود که اپوزیسیون جمهوری اسلامی، برخلاف تمام دنیا از جنایت‌های رژیم صهیونیستی دفاع می‌کند؟ اپوزیسیون ایران واکنشی عمل می‌کند؛ به همین دلیل شدیداً در بحران قرار دارد. هم بحران فکری، هم بحران فرهنگی و هم بحران اخلاقی. اپوزیسیون در این دهه‌ها در مبتذل‌ترین دوره خودش قرار دارد و هیچ زمان این‌گونه مبتذل نشده بوده بود که کاملاً برخلاف منافع ملی حرکت بکند. به همین دلیل اپوزسیون در حال حاضر در بحرانی‌ترین حالت خود قرار دارد. اپوزیسیون جمهوری اسلامی چه مسیری را طی کرد که به نقطه‌ای رسید که بر خلاف تفکر و فطرت بشری از کشته‌شدن انسان‌های مظلوم و بی‌گناه حمایت می‌کند؟ جامعه ما باید به این پختگی برسد که با مسائل اجتماعی نرم برخورد کند. از اوایل انقلاب کشور درگیر جنگ و فضای پلیسی و امنیتی بود. در کنار اینها بی‌تجربگی سیاسی و اجتماعی هم بود. در حال حاضر تمام نیروهای واسطه حذف شده‌اند و این باعث رادیکالیزه‌شدن و شکل‌گیری دوقطبی شدید در جامعه شده است. منتقدین فرهیخته، ملی و ارزشی را حذف کرده‌ایم و در مقابل لمپن‌ها، پوپولیست‌ها، نافرهیختگان و بی‌مایگان به میدان آمده‌اند. با منتقدی مانند من و دیگران چگونه برخورد شده است؟ در ازای این کسانی پیدا شده‌اند که از ناتو می‌خواهند به ایران حمله بکند؛ کسانی که از غرب می‌خواهند که تحریم‌ها را ادامه بدهد. کسانی که از اسرائیل دفاع می‌کنند. یکی از دلایلی که باعث شد این جریان به وجود بیاید، ناپختگی جریان انقلاب بود. این را نباید نادیده گرفت . در حال حاضر از جریان اپوزیسیون چیزی جز جنگ‌افروزی مشاهده نمی‌شود؛ چه در اقدامات علیه ایران و چه در جنگ غزه. جریان اپوزیسیون چه نسبتی با عقلانیت، تفکر و فطرت دارد؟ امروز جامعه ما شدیداً دوقطبی شده است و تندروهای هر دو قطب نسبتی با عقلانیت ندارند. در این شرایط نیروهای واسط می‌توانند از غلبه احساسات و خشونت در جامعه جلوگیری کنند. عقلای جامعه بسیار نادر هستند و فضای جامعه به‌شدت دچار عواطف گرایی و احساسات‌گرایی شده است. گفتمان انقلاب هم از احساس‌گرایی و بسیج عواطف و احساسات استفاده زیادی می‌کند. در طرف مقابل هم اپوزیسیون به طغیان عواطف و احساسات می‌پردازد و عقلانیت تعطیل می‌شود. هر دو گروه باید بکوشند تا عقلانیت در جامعه بسط پیدا کند. عقلای جامعه، هم کسانی که از قدرت سیاسی برخوردارند و هم کسانی که جزو منتقدین منصف هستند، باید بکوشند تا عقلانیت را بسط بدهند؛ وگرنه در پس طغیان احساسات و عواطف، خطرات بسیاری وجود دارد. البته من می‌پذیرم که طغیان احساسات در اپوزیسیون بیشتر است. مدافعان احساسی آرمان انقلاب نیز برای جامعه خطرناک هستند. قبل از انقلاب محمدرضا پهلوی علی‌رغم روابط پنهانی که با رژیم جعلی اسرائیل داشت گاهی به طور صریح علیه اسرائیل موضع می‌گرفت. چه می‌شود که اپوزیسیون جمهوری اسلامی از محمدرضا پهلوی هم عبور می‌کند و به شکل عریان به‌عنوان مدافع رژیم صهیونیستی ظاهر می‌شود؟ پهلوی و مشاورانش، هرچند به نحوی بسیار ضعیف، نیم‌نگاهی هم به نیروهای سنتی، مذهبی و ملی داشتند. آنها می‌دانستند که موضع مدافع نسبت به اسرائیل پایگاه اجتماعی‌شان را در میان مردم، تضعیف خواهد کرد. اما نیروهای اپوزیسیون جمهوری اسلامی، دچار نابخردی شده‌اند و رابطه‌شان را با واقعیت و جامعه ازدست‌داده‌اند. آنها نه‌تنها به حقیقت نمی‌اندیشند و به این قائل نیستند که مقاومت در برابر اسرائیل امر حقی است، به لحاظ عقل عملی هم این شعور را ندارند که این‌گونه مواضع آنها را از جامعه منفک خواهد کرد. به همین دلیل مواضع اپوزیسیون و برخی روشنفکران سیاسی و اجتماعی، در خصوص اسرائیل برگ برنده‌ای در اختیار قدرت سیاسی در ایران بود و خیلی‌ها را از بدنه اپوزیسیون جدا کرد و آنها را به دامن گفتمان انقلاب برگرداند. کسانی که نسبت به قدرت سیاسی نگاه تندی داشتند، پس از روبروشدن با مواضع احمقانه و غیراخلاقی اپوزیسیون، با گفتمان انقلاب و جبهه مقاومت همسو شدند. انتهای پیام/∎​