بیبیسی در تحلیلی با عنوان «عملکرد اقتصادی دولت رئیسی: رشد اقتصادی یا آمارسازی» نوشت: «مخالفان میگویند که دولت نه تنها خوب عمل نکرده بلکه اقتصاد را در دستانداز بدی انداخته و در صورت تداوم این دولت، شرایط بدتر میشد. بعد از تشدید تحریمها از سال ۱۳۹۸ به دلیل کاهش صادرات نفت و بالارفتن کسری بودجه دولت، حسن روحانی مجبور شد برای پرداخت هزینههای دولت، پول چاپ کند که در نهایت به افزایش حجم نقدینگی وتورم بالا ختم شد. دولت سیزدهم با وعده کنترل این تورم افسارگسیخته کار خود را شروع کرد.
مقامات دولت سیزدهم مانند رئیس سازمان برنامه و بودجه و رئیس کل بانک مرکزی وعده نرخ تورم ۲۰ درصدی را دادند. بر اساس گزارش مرکز آمار در شهریور ۱۴۰۰ به عنوان اولین ماه شروع کار دولت سیزدهم تورم ۴۵ درصد بود. در اردیبهشت ۱۴۰۳
بر اساس گزارش همین مرکز، تورم به رقم ۳۷ درصد رسید. منتقدان دولت میگویند کاهش تورم در سفره مردم نمایان نیست. علت آن هم تورم مواد مصرفی است.
یک سؤال وجود دارد که چرا با وجود افزایش صادرات نفت و کم شدن کسری بودجه دولت، همچنان شرایط برای اقتصاد ایران خوب نیست و کالای مصرفی همچنان تورم سنگینی دارند؟ رشد اقتصادی مهمترین مسئلهای است که طرفداران دولت سیزدهم به آن افتخار میکنند. آنها میگویند که در اوج تحریم رشد اقتصادی کمسابقهای رخ داده است. البته در این باره تردید وجود دارد. در دولت حسن روحانی به خاطر برجام رشد اقتصادی تا ۱۲ درصد هم پیش رفت. ولی بلافاصله بعد از خروج آمریکا از برجام و شوک تحریمها، این رشد منفی شد. این نشان میدهد که رشد اقتصادی ایران عواملی برونزا دارد. یعنی به صادرات نفت وابسته است، الان که صادرات نفت ایران افزایش داشته مجدداً رشد اقتصادی بالا رفت. در حالی که در داخل کشور، تولید صنایع رشد خاصی نداشت. نرخ بهرهوری و جذب سرمایهگذاری خارجی و صادرات غیرنفتی بالاتر نرفتند. در حالی ادعای رشد اقتصادی وجود دارد که صنعت مهمی مانند کشاورزی، رشد منفی دارد. در حالی که دولت سیزدهم وعده رشد اقتصادی مداوم و پایدار را داده بود، ولی نتوانست در این حوزه موفقیتی کسب کند. به بیان منتقدین، یکی دیگر از مشکلات دولت رئیسی، توجه ویژه به آمارهاست. این توجه به تولید آسیب جدی زده است».
درباره این تحلیل بیبیسی باید پرسید که چرا شبکه وابسته به سرویس MI6 انگلیس، شب انتخابات، دغدغه رشد اقتصادی ایران را پیدا کرده است؟
رشد سه ساله بالای ۵ درصد که مورد تأیید محافل اقتصادی خارجی هم هست، در حالی اتفاق افتاده که معدل ۸ ساله رشد اقتصادی در دوران مدیریت دولت خوشبین به غرب، به ۶ دهم درصد (نزدیک به صفر) رسید. نشانههای این رشد را در پنج برابر شدن صادرات نفت (در مقایسه با سقوط صادرات به کمتر از
۳۰۰ هزار بشکه)، احیای چند هزار کارخانه تعطیل یا نیمه تعطیل، گسترش تجارت با همسایگان، افزایش تولید محصولاتی مانند گندم از چهار میلیون تن
به ۱۲ میلیون تن و... میتوان دید. دولت در کمتر از سه سال موفق شده کسری بودجه
480 هزار میلیارد تومانی و رو به افزایش را کم کند، از شتاب افزایش تورم بکاهد، بالغ بر 500 هزار میلیارد تومان از تعهدات و بدهیهای دولت سابق را تسویه کند و...
اما موضوع را طور دیگری هم میتوان با گردانندگان BBC به بحث گذاشت: چرا در دورانی که رشد اقتصادی منفی شده بود و ایران قادر نبود با وجود واگذاری امتیازات گسترده برجامی، نفت بفروشد و حتی در حوزه غذا و دارو هم مورد فشار تحریمی قرار گرفته بود، خفه خون گرفته بودید؟
چرا تروئیکای اروپایی، تعهدات برجامی را به مذاکره کشدار درباره بستههای مهملی مانند SPV و INSTEX فرو کاستند، اما حتی به همین وعده مبادله غذا و دارو در مقابل پول فروخته شده نفت ایران به کشورهای دیگر هم عمل نکردند؟ جز این که بر مبنای نقشه ضعیف سازی در چرخه معیوب برجام، دنبال به زانو در آمدن ایران بودند، اما با رفتن آقای روحانی و آمدن آقای رئیسی، آرزوهایشان خاک شد؟ و دیدند ایران بدون برجام و FATF توانسته به رشد اقتصادی قابل توجه برسد؟!
همچنین باید دید میزان خباثت دولت انگلیس چقدر بود که در اوج ایام اجرای برجام، آقای ظریف وزیر خارجه وقت ایران گفت بعد از ۲۱ ماه نمیتوانیم حتی یک حساب بانکی در انگلیس باز کنیم؟! حالا رسانه همان دولت خبیث در آستانه انتخابات مهم، نگران آمار رشد اقتصاد ایران شده است؟!
بهراستی، وزارت خارجه و سرویس جاسوسی استعمارگر پیر، آرزو و تقلا میکنند چگونه رئیسجمهور و دولتی در ایران سر کار بیایند تا بتوان شتاب پیشرفتهای ایران را کُند کرد؟!
این نکته هم گفتنی است که بر خلاف برخی ساده اندیشیها، طبق طراحی غرب بنا بود برجام موجب رشد و رونق اقتصاد ایران شود. در این باره، «جان ساورز»،
(رئیس وقت سرویس جاسوسی MI6) اواخر مهرماه 1394، پس از شروع اجرای تعهدات برجامی ایران، به CNN گفت: «توافق هستهای، ظرف 15 سال، ایران را به کشوری میانهرو تبدیل خواهد کرد. ما شاهد کشوری هستیم که در مرحله انتقال از پایههای انقلابی به کشوری نُرمالتر قرار دارد. اما در داخل ایران در این مسیر، چالش وجود دارد. ما نیاز داریم صبر استراتژیک داشته باشیم تا به آن فرصت دهیم در ۱۵- ۱۰ سال آینده توسعه یابد و ایران را به کشوری نُرمال تبدیل کند». برجام قرار بود توانمندیهای ایران را از بین ببرد نه این که موجب قدرتمندی و رشد اقتصاد ایران شود./کیهان