گروه سیاست سایت فردا - روزنامه فرهیختگان با اشاره به اینکه ممکن است چهار آرایش انتخاباتی با صورت‌بندی در فضای سیاسی کشور طرح شود، نوشته:
1- تک‌قطبی: یک احتمال که در گمانه‌ها مطرح و بعضا تجویز می‌شود حرکت به سمت یک رقابت از جنس دهه شصتی است. مدلی که تقریبا در سال 1400 هم انجام شد، اما پیشنهاد‌دهندگان این مدل رقابتی در پاسخ به دو سوال مطلوبیت و ممکن بودن معمولا بی‌جوابند. آیا این مدل در شرایط کنونی به فرض پاسخگویی در کوتاه‌مدت، در درازمدت و میان‌مدت ناترازی اجتماعی ایجاد نمی‌کند؟
سوال مهم‌تر این است که آیا اساسا در حال حاضر گزینه‌ای واقعی برای این سناریو موجود است؟
2- دوقطبی حداقلی: برخی معتقدند با توجه به شرایط پیچیده داخلی و خارجی و عدم امکان تغییر گفتمانی سنگین در دستگاه اجرایی که موجب تغییرات دفعی مخرب می‌شود، ایجاد یک دوقطبی حداقلی سناریوی مطلوب است. در این سناریو رقابت بین ادامه دولت فعلی که می‌تواند مدعیانی داشته باشد و اصولگرایان منتقد یا راست‌های سنتی صورت می‌گیرد.
3- چندقطبی حداکثری: در این سناریو، رقابت می‌تواند بین گزینه‌هایی چون اصولگرایان دولتی، اصولگرایان رادیکال، اصولگرایان منتقد دولت، کارگزارانی‌ها و اصلاح‌طلبان صورت‌بندی شود.
4-تبدیل انتخابات به محلی برای معرفی چهره‌هایی برای مسئولیت‌های دیگر در نظام: تشکیل کمپین برای کاندیداتوری برخی چهره‌های حوزوی فاقد تجربه اجرایی و تقنینی یا برخی افراد جوان‌تر با هدف تثبیت جایگاه وزارت، در این سناریو انجام می‌شود.