عصر ایران/ یادداشت وارده- در پی سانحه برای رییس جمهوری و همراهان دستگاه‌های دولتی یکی بعد از دیگری پیام‌های تسلیت صادر می‌کنند و طبعا اغلب از کلیشه‌های رایج استفاده می‌کنند و انتظار زیادی هم نباید از آنان داشت. چون از یک سو می‌خواهند احساسات جریحه‌دار شده خود را در قالب کلمات بازتاب دهند و از جانب دیگر ماموریت اداری را به انجام رسانند.
در این میان پیام تسلیت بنیاد سعدی و پوستری که طراحی کرده‌اند از همه کلیشه‌ای تر است. چون حداقل انتظار این است که از این همه اشارات سعدی به مرگ در گلستان و بوستان و غزلیات یک بیت یا جمله را انتخاب کنند ولی یک بنیاد که برای ترویج زبان فارسی بودجه می‌گیرد از این کار ساده هم عاجز است. انگار سازوکارهای دستگاه‌های بودجه‌بگیر دولتی ذوق ادبی را می‌خشکاند و گرنه به قاعده آدم‌های باذوق و سعدی شناس و دست کم سعدی خوانی باید در آن بنیاد مشغول باشند و پیام و واکنش آنان باید با ادره قند و شکر متفاوت باشد.
متن تسلیت بنیاد سعدی اما به وضوح نشان می‌دهد که در آن به سعدی هیچ توجه نشده و تنها خواسته‌اند کاری اداری را انجام دهند. شاید بگویید این مته به خشخاش گذاشتن است اما به عکس غرض این است که نشان دهیم کار فرهنگی و ادبی با ذوق و اشتیاق جلو می‌رود نه با فرم های کلیشه‌ای اداری.
«انا لله و انا الیه راجعون. شهادت آیت‌الله سید ابراهیم رییسی رییس جمهور ایران و دکتر حسین امیر عبداللهیان وزیر امور خارجه و جمعی از همراهان را تسلیت عرض می‌کنیم.»
اگر به هر فرد عامی گفته می‌شد یک تسلیت تهیه یا پیشنهاد کند همین را می نوشت به خصوص با توجه به «عرض می‌کنیم» و جالب این که لابد بنرهایی تهیه می‌کنند و کلی بودجه هم صرف این می‌شود.
اگر خیلی به مرحوم رییسی علاقه داشتند با توجه به این که بنیاد سعدی تسلیت داده می‌توانستند بنویسند: سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز.... این را که دیگر از بر هستند! در بنیاد سعدی و برای پیام تسلیت دو خط شعر سعدی پیدا نکردند!
