روز گذشته؛ ۲۷ اردیبهشت اولین روز از دومین سفر رییس‌جمهور و هیات همراه به مازندران انجام شد. دست‌کم بیش از ۳۰۰ خبرنگار و عکاس برای پوشش اخبار نام‌نویسی کردند و درنهایت ۵۰ و اندی کارت صادر شد، کارتی که جواز ورود شما به بازدیدها، جلسات و نشست‌ها می‌تونست باشه، اما نبود. جز دو عکاس منتخب، هیچ خبرنگار و عکاس استانی اجازه همراهی در فرودگاه نداشتند و برنامه‌های مهمی مثل بازدید از کارخانه صنایع چوب و کاغذ، ملاقات با خانواده شهدا و بازدید از “باغ‌موزه دفاع مقدس” باز هم” بدون حضور خبرنگاران “استانی” انجام شد. در جلسه شورای اداری که در سالن “الغدیر سپاه کربلا” برگزار شد اعلام کردند خبرنگاران اجازه ندارند تلفن همراه داشته باشند که درنهایت بعد از یک ساعت و اندی تماس و پیگیری این امکان فراهم شد. آیا تیم رسانه‌ای نهاد ریاست‌جمهوری از اهمیت انتشار لحظه‌ای اخبار بی‌خبر بودند یا انتشار باید در انحصار بود؟!

اکنون چند پرسش دارم:
۱. دلیل ممانعت از همراهی خبرنگاران استان در فرودگاه ساری، کارخانه صنایع چوب و کاغذ، دیدار با خانواده شهدا و بازدید از پارک‌موزه دفاع مقدس چه بود؟
۲. چرا گاهاً انحصار انتشار خبرها در اختیار گروه رسانه‌ای‌ همراه مدیران ارشد از تهران قرار دارد؟
۳. چرا تنها دو عکاس اجازه ورود به فرودگاه ساری داشتند؟ در حالی‌‌که همکاران عکاس ما از صبح علی‌الطلوع آفیش خبرگزاری‌ها بودند.
۴. آیا گروه برنامه‌ریزی سفر از اهمیت دسترسی خبرنگاران به تلفن‌ همراه و انتشار لحظه‌ای اخبار بی‌خبرند که شاهد این اندازه رفتار دور از شان رسانه بودیم؟

و یک پیشنهاد:
برای اثبات عدالت و برابری و به رسمیت شناختن مرجعیت رسانه‌های استان مازندران، به یک پاسخ و یک عذرخواهی نیازمندیم.