مریم قربانی‌نیا نویسنده و منتقد سینما در یادداشتی نوشت: «پرویز خان» یکی از معدود فیلم‌های درام ورزشی ایرانی است که در سال ۱۴۰۲ به تهیه‌کنندگی عطا پناهی و کارگردانی علی ثقفی ساخته شد و اولین بار در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر به نمایش گذاشته شد؛ فیلمی که در تمام طول برگزاری جشنواره اهالی رسانه منتظر روز نمایشش بودند.

«پرویز خان» روایتگر مقطعی از زندگی پرویز دهداری سرمربی نامدار تیم ملی فوتبال ایران در دهه ۶۰ است؛ سال‌هایی که دهداری تیم ملی را برای حضور در بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ سئول آماده می‌کرد اما در پی استعفای ۱۴ بازیکن تیم ملی با جنجال‌ها و حواشی بسیاری مواجه شد. دهداری با تعدادی جوان گمنام تیم ملی تازه‌ای تشکیل داد که توانستند حماسه بیافرینند و با کسب مقام سوم در جام ملت‌های آسیا، آماده رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ شوند. از میان‌ اعضای تیم تازه دهداری ستاره‌های بزرگ فوتبال ظهور کردند، افرادی همچون احمدرضا عابدزاده، مجتبی محرمی، جواد زرینچه و صمد مرفاوی.

فیلم سینمایی «پرویز خان» علاوه بر قصه جذاب و پرچالش آن مقطع از زندگی پرویز دهداری، صحنه‌های فوتبالی هیجان‌انگیزی دارد که در تصویر هیجان فوتبال بسیار موفق عمل کرده و مخاطب را با خود همراه می‌کند؛ به ویژه مخاطبی که با آن ستاره‌های فوتبال و دوران مسابقات آنها خاطراتی دارد.

یکی از جذاب‌ترین کاراکترهای قصه «پرویز خان» کاراکتر احمدرضا عابدزاده با بازی سید ابوالفضل موسوی است که برای ایفای این نقش حدود ۵۰ کیلو وزن کم کرد تا شبیه احمدرضا عابدزاده جوان شود. او که قبل از ایفای این نقش دستیار کارگردان بوده و با وزن اولیه شباهت زیادی به عابدزاده نداشته توسط امید گلزاده کشف شده که با کاهش وزن شبیه عابدزاده می‌شود.

سعید پورصمیمی در آستانه ۸۰ سالگی، در پنجاه‌وششمین سال فعالیت حرفه‌ای و سی‌امین فیلم سینمایی‌اش متفاوت ظاهر شده و به خوبی از پس نقش پرویز دهداری برآمده است؛ مربی مقتدر و منضبط و درعین حال اخلاق‌مداری که با تمام اقتدار و سخت‌گیری‌هایش اما در برخی از لحظات قصه برای موفقیت تیمش حتی غرورش را زیر پا می‌گذارد. پورصمیمی با آن بارانی و کلاه روسی از اولین لحظات فیلم به دل می‌نشیند و ارتباط خوبی با مخاطب برقرار می‌کند، به گونه‌ای که حتی کسانی که از اتفاقات تاریخی آن دوران بی خبرند با او همراه و همدل می‌شوند و دوست دارند رویز خان دهداری قصه از چالش‌ها پیروز و سربلند بیرون بیاید.

فیلم در صحنه‌های سخت فوتبالی نیز بسیار خوب عمل کرده و تلاش می‌کند تصویری پرهیجان و سینمایی از زمین فوتبال ارائه دهد و هیجان را به خوبی به مخاطب منتقل می‌کند به گونه‌ای که مخاطب پس از پایان فیلم کاملا با حس برنده شدن تیم ملی فوتبال ایران در یک مسابقه مهم از سالن سینما خارج می‌شود. طراحی گریم و طراحی صحنه و لباس در این فیلم با دقت و ظرافت خوبی انجام شده و فضای دهه ۶۰ و کاراکترهای قصه را کاملا باورپذیر کرده است و فیلمبرداری سخت به ویژه در صحنه‌های فوتبالی تحسین برانگیز است.

اولین ساخته علی ثقفی که به گفته خودش کار بسیار سختی بوده است، در پی حضور در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر در ۹ رشته بهترین جلوه‌های ویژه میدانی، بهترین طراحی صحنه، بهترین تدوین، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلمنامه، بهترین فیلم اول، بهترین کارگردان اول، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم نامزد دریافت جایزه شد و توانست دو سیمرغ بهترین تدوین و بهترین فیلم اول و دیپلم افتخار بهاری فیلمنامه را از آن خود کند.

«پرویز خان» فیلمی است که به خوبی توانسته اتفاقات بخشی از تاریخ فوتبال ایران به ویژه در نخستین سال‌های پس از انقلاب و در سال‌های جنگ تحمیلی به تصویر بکشد؛ سال‌هایی که اتفاقات سیاسی کشور، تندوری نمایندگان مجلس، حتی مصلحت‌های نظامی و جنگی کشور روی فوتبال هم تاثیر گذاشته و در کنار مسائل فدراسیون فوتبال و بازیکن‌سالاری آن دوره، چالش‌های زیادی را برای ورزش و اهالی‌اش بوجود آورده بود.

هرچند برخی معتقدند اتفاقات فیلم از واقعیت و سعید پورصمیمی از پرویز دهداری فاصله زیادی دارد، اما حقیقت این است که «پرویز خان» با تمام کم و کسری‌هایش با یک پورصمیمی دوست‌داشتنی، صحنه‌های جذاب و هیجان‌انگیز فوتبالی، عابدزاده همیشه خندان و دلنشین و قصه پر فراز و نشیب و پرچالش، فیلمی است که مخاطب را تا پایان با خود همراه می‌کند؛ گاهی او را سرشوق می‌آورد، گاهی می‌خنداند، گاهی می‌گریاند و از همه بیشتر در تمام طول قصه قلبش برای پرویز دهداری و تیم ملی فوتبال کشور می‌تپد.

انتهای پیام/