عصرایران ؛ مصطفی داننده- فوتبال ایران با مشکلات بزرگ و کوچک فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند که با آن می‌شد یک مثنوی هفتاد من نوشت اما متاسفانه یکی از ابرمشکلات فوتبال که ضربه بزرگی به دنیای هواداری می‌زند، خبرنگاران رنگی فوتبال است. خبرنگارانی که به اصطلاح در حوزه استقلال و پرسپولیس کار می‌کنند.
این خبرنگاران برای اینکه بتوانند مخاطبان بیشتری را در شبکه‌های اجتماعی به خود جلب کنند، دست از کار حرفه‌ای بر می‌دارند و سعی می‌کنند نقش یک هوادار دو آتشه استقلال و پرسپولیس را بازی کنند.
متاسفانه این خبرنگاران که در دسته همکاران صنفی ما هم تعریف می‌شوند به شدت به دنبال این هستند که هواداران از فوتبال لذت نبردند و مدام در حال تزریق بدبینی به آنها هستند.
سری به صفحه آنها بزنید تا متوجه این نوشتار شوید. «یک سوزن به خودت بزن یک جوالدوز به مردم» برای امروز ماست که فریاد براریم از خبرنگارانی که هیچ کمکی به بهبود شرایط جامعه نمی‌کنند.
آنها می‌دانند که اشتباهات این روزها برای هر کدام از این دو تیم، یک اتفاق فوتبالی است. در فصل‌های گذشته هم شاهد سوت‌های اشتباه داوری به نفع یکی از این دو تیم بوده‌ایم اما با علم به این رفتار بازهم این خبرنگاران به دنبال آلوده کردن فضا هستند و از حمایت فدراسیون از یک تیم خاص حرف می‌زنند.
جالب است که هر دو طرف، تیم مقابل را خاص می‌داند. آنها به مردم القا می‌کنند که نتایج فوتبال جایی خارج از مستطیل سبز رقم می‌خورد. جالب‌تر آنکه باید از همین خبرنگاران پرسید که اگر نتیجه فوتبال در زمین مشخص نمی‌شود، پس قهرمانی‌های سال‌های گذشته شما چگونه رقم خورده است؟ خارج از زمین فوتبال؟ این که بسیار بد است!
فوتبال برای لذت بردن است. بازیکنان از این ورزش مهیج درآمد به دست می‌آورند و هواداران هم به خاطر دیدن مسابقات لذت می‌برند و هم هیجان‌های خفته هفتگی خود را خالی می‌کنند. حالا روا نیست که به خاطر جذب دنبال کننده و احتمالا پول بیشتر این لذت را مردم بگیریم.
این یک پیشنهاد به اهالی فوتبال است. همانگونه که توصیه می‌شود صفحه‌های بی‌هنرهایی که این روزها سخت در شبکه‌های اجتماعی مورد توجه هستند را دنبال نکنید و اجازه ندهید بی‌هنرها تبدیل به الگوی فرزندان جامعه شوند، لطفا این خبرنگارهای رنگی را هم دنبال نکنید. آنها مثل خوره به جان لذتی که از فوتبال می‌برید افتادهاند و به نام عرق و تعصب به یکی از این دو تیم، شما را نسبت به فوتبال و نتایج آن بد بین می‌کنند.
به قول تیزبینی، این دسته از خبرنگاران و برخی از کانال‌های هواداری مثل تروریست‌هایی می‌مانند که به جان مردم افتادهاند. وظیفه ما اهالی خبر و رسانه، رساندن حقیقت به مردم است حتی اگر به ضرر جناح یا تیم محبوب‌مان باشد و اگر غیر این کردیم قطعا خبرنگار نیستیم، یاد باید برویم کار حزبی کنیم یا در ورزشگاه‌های روی سکوی تیفوسیها بنشینیم و تمام.
