صاحب‌خبر - به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، «راغده محمد المصری» رئیس جمعیت زنان برای قدس و پژوهشگر اسلامی از لبنان در وبینار بین‌المللی «حضرت معصومه(س)، الگوی دختر مسلمان» که به همت معاونت بین‌الملل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی برگزار شد، اظهار داشت: روز تولد حضرت معصومه(س) از سوی جمهوری اسلامی ایران به عنوان روز دختر نامگذاری شده است، به این دلیل که حضرت معصومه(س)، الگوی یک دختر مسلمان و الگوی عبادت به شمار می‌رود. بانویی که عابد، عالم و عارف و آشنا به حوادث زمان خود بود به طوری در شخصیت ایشان، یک دختر مکتبی با تمام ابعاد اجتماعی و سیاسی آن متبلور و مجسم شد.

وی در ادامه تصریح کرد: حضرت فاطمه معصومه(س) فرزند حضرت امام موسی بن جعفر الکاظم هفتمین امام اهل بیت(ع)، خواهر امام علی بن موسی الرضا(ع) است، نوری از انوار محمدی که امام صادق(ع) آمدنش را پیش از ولادتشان بشارت داد.

المصری افزود: ایشان در بیت عصمت رشد و نمو یافت و در سایه ولایت پدرشان، امام کاظم(ع) به مدت 6 سال زندگی کرد و ارتباط بسیار نزدیک و محکمی با امام رضا(ع) داشت. امام رضا(ع) فقط برادر برای ایشان نبودند، بلکه پس از آنکه هارون، پدرشان را به زندان افکند و تا لحظه شهادتشان در سال 183 هجری قمری، امام رضا(ع)، حامی و سرپرست و معلم و مربی هم بودند.

این بانوی لبنان خاطرنشان کرد: رابطه حضرت معصومه(س) با امام رضا(ع) مبتنی بر معرفت کامل و یقین و بصیرت نسبت به مقام امامت ایشان بود. او دختری است که در علم، معرفت، تقوا و پاکدامنی به مقامات والایی دست یافت و شایسته چنین مقاماتی بود و به همین سبب او را معصومه نامیدند.

وی با اشاره به سفر حضرت معصومه(س) به خراسان، گفت: سفر ایشان برای ادای تکلیف شرعی به امر امام زمانش بود، چرا که نیاز مبرم و ضروری به حرکتی سیاسی برای برملا کردن سیاست مامون و این حقیقت که پذیرش ولایتعهدی وی از سوی امام رضا(ع) تحت اجبار صورت گرفته بود.

راغده المصری توضیح داد: هجرت ایشان یک حرکت مسالمت‌آمیز و اقدامی رسانه‌ای بود که حقیقت را برای مردم در خلال مسیر حرکت خود روش می‌کند، او هر کجا می‌رفت، مظلومیت و غربت برادرش و مخالفت ایشان با حکومت عباسی را تبیین می‌نمود.

وی در ادامه اظهار داشت: حرکت حضرت معصومه(س) یک پیروزی جاودانه در تاریخ محقق کرد که مهمترین دلایل آن به این شرح است:

-حلقه زدن مردم بر گرد ایشان، به طور که حرکت ایشان شوکی به آنها وارد کرد و وادارشان کرد تا علت خروج کریمه اهل بیت(ع) از مدینه منوره و رفتارشان در مسیر را بپرسند.

-اقدامات حضرت معصومه(س)، سبب وحشت حکومت و حامیانش شد به طوری که به پیگیری اخبار مربوط به آن و نیز پیگرد ایشان در مسیر حرکتشان مبادرت ورزیدند تا اینکه سد راه ایشان در «ساوه» شدند و نبردی رخ داد که بیشتر کسانی که همراه ایشان بودند، به شهادت رسیدند.

این پژوهشگر اسلامی افزود: حضرت معصومه(س) پس از این حادثه به شدت بیمار شدند که همین امر به رحلت ایشان منجر شد و درخواست کرد تا به شهر قم منتقل شود، ایشان از حضور اشاعره در قم و ولایتمداری آنها به اهل بیت(ع) اطلاع داشت، بزرگ اشاعره با زید در انقلابش همراه شد و جنگید، بسیاری از آنها به دست حجاج سرکوب شدند به طوری که مجبور به مهاجرت و اقامت در قم شدند و به نشر علم و معارف پرداختند به طوری که قم به یک مرکز فرهنگی تبدیل شد که خدمات آن تا امروز همچنان ادامه دارد تا اینکه شهر قم به قبله دلها و عشاق اهل بیت(ع) و مکان نورانی برای مخالفت با ظلم و سرکوبگری تبدیل شد به ویژه پس از آنکه خاک آن، پیکر پاک و شریف حضرت معصومه(س) را پس از گذراندن 17 روز دوران بیماری در این شهر در خود جای داد، حضرت معصومه(س) طی مدتی که در قم بیمار بودند، به عبادت و دعا در مکانی به نام «بیت‌النور» پرداختند و این مکان امروز در مدرسه «ستیه» قرار دارد. حضرت معصومه(س) در دهم ربیع الثانی یا دوازدهم همان ماه بدون اینکه موفق به دیدار برادرشان شوند، رحلت فرمودند.


وی در ادامه به ابعاد مهم حرکت حضرت معصومه(س) اشاره کرد و این ابعاد عبارتند از:

ـبعد عقیدتی که بیانگر میزان ایمان و ارتباط با امامت و دفاع از آن بود با هر میزان فداکاری که لازم داشت .

-بعد التزام و پایبندی به اوامر رهبری و تلاش آگانانه و نه از روی احساس به طوری که حضرت معصومه(س) تنها زمانی از خانه‌اش خارج شد که نامه برادرش را دریافت کرد، در حالی که برای دیدن امام شور و شوق داشت، هر چند برای امامش نگران هم بود.

ـ بعد جهادی: قلب جهاد زن و نقش آن در مقابله با ظلم و تلاش برای روشنگری و شناخت و رسوا کردن دشمنان است، و نقش برجسته رسانه‌ای که زنان مبلغ و الگومحور ایفا کردند، شاهدی بر این وضع است به طوری که موفقیت آنها در دفاع از دین و اصول آن و مقابله با سیاست حکام پیاپی از زمان حضرت فاطمه زهرا(س) تا حضرت زینب(س) و رسیدن به حضرت فاطمه معصومه(س) روشن شد، آنها صدای ائمه و عقیده و ایمان بودند.∎​