پسرک، فردایی برای خود متصور نیست، بنابراین راهی دنیای متفاوتی می‌شود به این امید که آینده‌اش را دگرگون کند، اما گویی خداوند سرنوشت دیگری برای او رقم زده بود، قرار است او منجی آیندگان شود تا مجبور نشوند برای لقمه نانی روستا و دیار خود را به امید یافتن شغل ترک کنند.

او می‌توانست یک کارگر ساده مونتاژکار در دهه ۴۰ شمسی شود و در نهایت به عنوان یک کارگر بازنشسته ۷۰ساله امروز در دل آهن، دود و فریاد زندگی کند، اما زندگی برایش جور دیگری رقم خورد، مرتضی کاروند هنری آموخت تا به چوب‌های خشک جان ببخشد و آینده یک روستا و شهرستان را تغییر دهد.

مرتضی کاروند هنر منبت را از استادکاران به نامی همچون محمود مقدم و رضا مازندرانی آموخت و در سال ۱۳۵۲ موفق شد مجوز تولید منبت‌کاری را اخذ کند، حالا که او در حرفه‌اش استاد شده و آموزه‌های لازم را فرا گرفته به زادگاهش یعنی روستای اشترمل در شهرستان تویسرکان بازگشته تا آنچه برایش مقدر بود و با تلاش آن را محقق کرد را اجرا کند.

امروز او یکی از پیشکسوتان و استادکاران به‌نام هنر منبت‌کاری در ایران زمین است و  ۳۴۹ نفر از جوانان را آموزش داده و هنر منبت‌کاری را وارد شهرستان تویسرکان و روستای اشترمل کرده است.

پس از گذشت سالیان طولانی کاروند هنوز صبح تا شب مغار در دست دارد و صبح خود را با گل‌آرایی و ایجاد نقوش بر تکه چوبی شب می‌کند، نمونه‌های منبت کاری او نشان از عشق و خلاقیت است.

عشق در دستانش ریشه دوانده و لحظه‌ای از چوب و مغار و چکش‌اش دل نمی‌کند، چه رازی در دل تکه‌های چوب نهفته که کاروند پس از گذشت بیش از ۵۰ سال دل در گرو آن دارد.

راز گل‌های منظم و ریزی که همچون دانه‌های انار با همان نظم و ترتیب کنار هم یک جا نشستند را کاروند و شاگردانش که امروز هر کدام برای خود استادکار شده‎اند و چندین نفر را آموزش داده‌اند، می‌دانند.

یک به یک جوانان روستا از سن ۱۰ و ۱۲ سالگی درکنار درس و مشق و حتی دامداری و کشاورزی دل به راز سر به مهر تکه‌های چوب سپرده‌اند تا با حرکت سرانگشتان خود هنری بی‌نظیر را خلق کنند.

سرمایه کاروند و دیگر فعالان این حرفه در روستای اشترمل دست و فکر آن‌هاست به طوری که منبت درب‌های چوبی امامزاده صالح (ع)، امامزاده داوود تهران (ع) و ۲ چارچوب درب صحن امام رضا (ع) هنر دستان و ذهن خلاق او بوده و کارنامه ارزشمندی را در چنته دارد.

او هنر منبت کاری را یکی از هنرهای اصیل و چشم نوازی می‎ داند که توانسته چشم هر انسان با ذوق و هنر دوستی را در سراسر کشور و جهان، به خود خیره سازد. این پیشکسوت، هنر منبت‌کاری را عاشقی و رمز موفقیش را کار دلی می‌داند، با دل کار کردن و مغار زدن و جان دوباره به چوب دادن هنر مستمر اوست و به همه هنرآموزان خود توصیه می‌کند که فرزند هنر باش نه فرزند پدر فرزند هنر زنده کند نام پدر.

کاروند با توجه به اینکه در دهه ۷۰ زندگی خود است دنبال خلق اثری ماندگار است تا بتواند یادگاری از خود برجای گذارد. این پیشکسوت، عدم رونق بازار، گرانی مواد اولیه، کمبود چوب مرغوب و نبود بازار صادراتی و ورود دستگاه‌های لیزری را بزرگترین مشکل حوزه منبت می‌داند و توصیه می‌کند که مسئولین با توجه به ایجاد اشتغال بالای این حوزه، موانع صادرات و مشکل مواد اولیه را حل کنند تا جوانان بیشتری به این رشته سوق پیدا کنند.

انتهای پیام/