صاحب‌خبر - گروه جامعه جهان نيوز: این روزها موضوع حجاب و عفاف به یکی از مهمترین موضوعات فرهنگی و اجتماعی کشور تبدیل شده است. برای حل چالشی که در این زمینه در کشور به وجود آمده، باید به صورت چند وجهی وارد شد. بدون شک، یکی از نکات مهمی که باید به آن توجه شود، پرداختن به علل است. در این راستا، از بزنگاه های حساس و حیاتی برای جلوگیری از سرازیر شدن و یا فراگیر شدن برخی معضلات در عرصه حجاب و عفاف، موضوع تولید، واردات و عرضه لباس و نوع نظارت بر هر کدام از این موارد است.
 
موضوعی که در سال های گذشته، فراوان دیده ایم و روند آن پس از فتنه سال 1401 نیز قابل توجه است، موضوع عرضه لباس های در تقابل با حیا و ارزش های فرهنگی و دینی به مردم است. برای مثال، در بسیاری از فروشگاه ها و مغازه های لباس فروشی اساساً مانتوی سالم وجود ندارد! از عادی شدن عرضه و در ویترین گذاشتن مانتوهای جلوباز و یا تنگ و چسبان گرفته تا شلوارهای عجیب و غریب و ساپورت و ... بخشی از معضلاتی است که با آن روبرو بوده ایم و هستیم.

علاوه بر این، مدتی است که بسیاری از فروشگاه ها و مغازه ها – چه در ویترین و چه در فضای داخل فروشگاه و مغازه – در حال عرضه و به نوعی تبلیغ و عادی سازی کت های خاص (که عده ای از بانوان بعضاً با نیم تنه و شلوار می پوشند) و همچنین مانتوهای بسیار کوتاه – که در واقع مانتو نیستند – هستند که استفاده از آنها توسط زنان در سطح جامعه، عملاً در تقابل با حیا و همچنین احکام و ارزش های اسلامی است. در کنار اینها، وضعیت یله و رها بودن فضای مجازی کشور، علاوه بر آسیب های متعددی که به کشور وارد کرده، در اینجا نیز نقش قابل توجهی در تبلیغ، عادی سازی و عرضه این نوع لباس ها دارد.
 
نهادها و دستگاه های مسئول چه کار می کنند؟!
 دستگاه ها و نهادهای متعددی در کشور در زمینه لباس و پوشاک مسئولیت دارند که اگر همه این دستگاه ها و نهادها به وظایف خود عمل می کردند، قطعاً وضعیت لباسفروشی ها و بازار البسه و پوشاک، تا این اندازه بحرانی نمی شد.

فارغ از نقش کلی دولت، مجلس و قوه قضائیه، دستگاه ها و نهاهایی مانند وزارت صمت، گمرک، مناطق آزاد، اصناف، پلیس اماکن و ... نقش بسیار مهمی در این زمینه دارند. البته در این راستا، بسیج، نیروهای مردمی و سپاه نیز می توانند در مقابله با عرضه و تبلیغ لباس و پوشاک مروج بی حیایی و بی عفتی به صورت فعال و گسترده پای کار بیایند و به سایر نهادها کمک کنند.
 
بخشی از این لباس ها وارداتی است و در اینجا گمرک و مناطق آزاد نقش مهمی دارند؛ اما بخشی نیز در داخل کشور توسط تولیدی ها و کارگاه های خیاطی به صورت عادی و رسمی به دست مغازه داران و صاحبان فروشگاه ها می رسد. سوال اینجاست که این تولیدی ها و کارگاه های خیاطی ای که مجوز هم دارند، چگونه می توانند به راحتی چنین لباس هایی را تولید و به دست فروشندگان برسانند؟! به فرض که به هر دلیلی به دست فروشندگان رسید، آنگاه چگونه آنها به راحتی می توانند لباس های نامناسب را بر تن مانکن ها کرده و به نوعی مردم را دعوت به بی حیایی و هنجارشکنی کنند و در واقع، تبلیغ کنند؟!
 
با ادامه این وضعیت، چه اتفاقی می افتد؟
وقتی جلوی تولید، واردات، عرضه و تبلیغ  این لباس های مسأله دار از همان اول گرفته نشود:

یک: آنگاه باید در کف خیابان با دختران و زنانی که اینها را می پوشند برخورد صورت گیرد. حال اینکه مقابله با این موضوع در همان مراحل اولیه و مبادی آن، بسیار راحت تر از زمانی است که به کف خیابان می رسد. در هر صورت، بخش قابل توجهی از هنجارشکنی کف خیابان، مربوط به نوع لباس هاست و از طرفی، جمع کردن و جلوگیری از خرید و فروش این لباس های مسأله دار و خلاف عفت که به صورت علنی در حال فروش است، کار پیچیده ای نیست.

دو: عرضه مستمر و همچنین در ویترین گذاشتن های مداوم، به مرور زمان، نوع خاصی از لباس پوشیدن را در جامعه تبلیغ می کند. وقتی این لباس ها مد شد، برخی از دختران و زنان صرفاً به این دلیل که مد می شود، آن را می پوشند. حال اینکه اگر چیز دیگری مد می شد، آن را می پوشیدند. بنابراین، عدم اقدام به موقع، موجب می شود که جامعه، خود به خود با یک مد و سبک جدید که مروج بی حیایی و بی عفتی است روبرو شود و عده ای در آن غرق شوند.
 
سه: با عادی شدن عرضه این نوع لباس ها، برخی از بانوان به این دلیل که دسترسی به لباس عفیفانه سخت می شود، ناخواسته تن به این لباس ها می دهند‌. این عده، کسانی هستند که چه بسا در ابتدا گله هم می کنند اما عدم مدیریت صحیح ما موجب می شود برای این دسته هم عادی سازی صورت گیرد. این در واقع، خودش یک کار ضد فرهنگی است.
 
چهار: بسیاری از دختران و زنان مذهبی و یا حتی غیر مذهبی که حجاب و عفاف و حیا برایشان مهم است، در تنگنا قرار می گیرند. زیرا برای پیدا کردن لباس سالم و در شأن یک بانوی مسلمان، باید به این در و آن در بزنند و با انواع محدودیت ها و سختی ها روبرو شوند.
 
خلاصه اینکه، دستگاه های گوناگون نسبت به این موضوع مسئولیت دارند و ترک فعل ها و یا اهمال کاری آنها موجب می شود که ما در کف خیابان، شاهد صحنه های عجیب و غریب باشیم.

البته به این توجه کنیم که وقتی می گوییم باید جلوی عرضه و تبلیغ این لباس ها در جامعه گرفته شود، به معنای جامع آن است. یعنی چه در فضای حقیقی و چه در فضای مجازی باید در این زمینه برنامه ریزی و اقدام منسجم وجود داشته باشد و به صورت جدی، جلوی عرضه و تبلیغ این لباس ها گرفته شود وگرنه با اقدامات گزینشی، رفع تکلیفی و محدود، قطعاً وضعیت، بدتر از این خواهد شد.

بیشتر بخوانید:
سخنی با مسئولان فضای مجازی کشور/ صفحات سلبریتی‌ها طرح نور مجازی می‌خواهد +تصاویر ∎​