علی سعدوندی در صفحه شخصی خود با اشاره به تصمیمات اتحاذ شده در دو سال اخیر نوشته است: وضعیت نان در کشور بغرنج است. سامانه نان به افت شدید کیفیت و کمیت نان منجر شده است.

 وی در ادامه این نوشتار تاکید کرده است: «نانوایان مجبور شده اند برای کنترل هزینه و اجتناب از ورشکستگی به جای استفاده از خمیرمایه (خمیر ترش یا مخمر) از جوش شیرین استفاده کنند. اندازه نان‌ها به کمتر از نصف در برخی نانوایی‌ها کاهش یافته است تقریبا همه نانوایان مجبور شده‌‎اند به جز دستگاه پوز رسمی، دستگا‌های پوز دیگری به کار بگیرند. کارخانجات آرد، آرد دولتی را خریداری و آزاد می‌فروشند. مدیریت نان به فاجعه‌ای در اقتصاد ایران منجر خواهد شد. اگر مدیریت شن‌های بیابان را به این میریان بسپارید شن کم می‌آورند.»

دولت با هدف مدیریت غیرقیمتی مصرف نان سامانه ای را طراحی کرده و نانوایان را مکلف به استفاده از پوزهای مخصوص نمود. با این حال در چند ماه اخیر و حتی پس از گرانی قیمت نان، نانوایان اعتراضاتی ویژه به شکل تخصیص سهمیه آرد داشته‌اند چرا که نوعی سهمیه‌بندی غیرمحسوس و غیرعلنی برای نانوایان اعمال شده است.