رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: به عبارت بهتر در 10 سال گذشته چهار ده نفر بر این مسند قرارگرفته‌اند که عدد عجیبی است. شاید یکی از دلایل تصمیم‌های خلق‌الساعه در این باشگاه جدال از نتیجه‌ای که تیم فوتبال استقلال در 10 سال گذشته به دست آورده عمر کوتاه مدیرعامل‌های باشگاه است. مدیرانی که  به طور متوسط یک سال و چهار ماه در این سمت مانده‌اند و سپس جای خود را به دیگری داده‌اند. علی خطیر که همین چند روز پیش‌ازاین سمت برکنار شد سیزدهمین مدیرعاملی به شمار می‌رود که در 10 سال گذشته از این مسند کنار گذاشته‌شده است. خطیر که تیرماه سال قبل به سمت مدیرعاملی باشگاه منصوب شد، اواسط اردیبهشت‌ماه به کار خود پایان داد. اما علی فتح‌ا...زاده که از خرداد 89 به عنوان مدیرعامل استقلال انتخاب‌شده بود، در اردیبهشت 1393 از این سمت کنار رفت. بهرام افشارزاده نیز دو سال و سه ماه صندلی ریاست استقلال را در اختیار داشت و در مرداد 1395 بود که او با حکم وزارت ورزش از سمتش برکنار شد. پس از او، رضا حسنی‌خو به این سمت منصوب شد که دوران مدیریت او فقط سه روز به طول انجامید. در ادامه این رضا افتخاری بود که یک سال و یازده ماه به عنوان مدیرعامل استقلال مشغول فعالیت بود. پنجمین مدیرعامل استقلال امیرحسین فتحی بود که 19 آذرماه 98  از مدیریت استقلال استعفا داد. پس از فتحی، صندلی ریاست باشگاه استقلال به یک چهره جنجالی رسید. اسماعیل خلیل‌زاده که عضو هیئت‌مدیره آبی‌ها بود، 15 ماه مدیرعامل باشگاه بود. هفتمین تغییر مدیریتی در استقلال، بازگشت یک چهره آشنا بود. علی فتح‌ا...‌زاده که یکی از اعضای هیئت‌مدیره بود، جانشین خلیل‌زاده شد، ولی پس از ابتلا به کرونا و بهانه‌هایی مبنی بر فراهم نبودن زمینه‌ها، یک ماه بعد از سمت خود کناره‌گیری کرد تا صندلی لرزان مدیریت به احمد سعادتمند برسد. نهمین مدیر استقلال از اردیبهشت 93 به بعد، یک چهره جنجالی دیگر بود. احمد مددی که مخالفان زیادی میان هواداران داشت و رابطه‌اش با فرهاد مجیدی نیز شکراب شده بود، از سمت خود کناره‌گیری کرد. او در مهرماه 99 آمد و پس از اعتراضات شدید به مدیریت، هواداران باشگاه استقلال در محل وزارت ورزش و جوانان تجمع کرده و خواستار برکناری احمدی از سمت مدیرعاملی استقلال شدند. پس از این تجمع، احمد مددی به ساختمان خیابان سئول رفت و جلسه‌ای را با معاون وزیر ورزش و جوانان برگزار و ساعاتی پس از این نشست، مددی از سمت مدیرعاملی استقلال استعفا کرد. پس از آن، صندلی ریاست استقلال به یک نام آشنا رسید. مصطفی آجورلو به عنوان مدیرعامل آبی‌ها معرفی شد و این تیم توانست درنهایت قهرمان لیگ برتر شود اما درنهایت نیز آجورلو در 23 مهر 1401 برکنار شد. یازدهمین تغییر مدیریتی، بازگشت چندباره یک چهره آشنا و امتحان یعنی علی فتح ا...زاده امتحان پس داده بود که درنهایت و مطابق پیش‌بینی‌ها، خیلی زود از سمتش کنار رفت. دوازدهمین تغییر مدیریتی استقلال، آمدن حجت کریمی بود که عمر مدیریتی او نیز چندان طولانی نشد. سرانجام سیزدهمین مدیر استقلال از اردیبهشت 93 تاکنون، علی خطیر بود که همه در جریان ریزودرشت اتفاقات رخ داده در دوره مدیریتی او بودند.. حالا در شرایطی که فرشید سمیعی به عنوان سرپرست مدیرعاملی استقلال منصوب‌شده که او چهاردهمین مدیر استقلال در 10 سال گذشته است. با این حجم از تغییرات آیا انتظار این که باشگاه استقلال صاحب ورزشگاه اختصاصی و امکانات کامل یک باشگاه حرفه‌ای شود نامعقول به نظر نمی‌رسد؟ باشگاهی که به شدت از بی ثباتی مدیریتی رنج می‌برد و هرکسی نیامده می‌رود. آیا فردی که به عنوان مدیرعامل استقلال انتخاب می‌شود حداقل یک بازه زمانی پنج‌ساله نباید در اختیار داشته باشد تا بتواند برنامه‌های خودش را اجرایی کند؟ به هر حال چنین مدل مدیریتی در هر باشگاهی حاصلی جز شکست با خود به همراه نخواهد داشت چرا که فرصت کافی برای پیاده کردن برنامه‌ها وجود ندارد. البته این گرفتاری تنها منحصر به باشگاه استقلال نبوده و در یک کلام مدیران ساعتی به ورزش ایران آسیب بسیار زده‌اند.