شفقنا- رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) گفت: حوزه‌های علمیه و مراکز پژوهشی باید جنبه‌های فقهی و دینی حفظ محیط زیست را مطرح و مردم را متوجه ابعاد این قضیه کنند.

به گزارش شفقنا، متن سخنان آیت الله فاضل لنکرانی در دیدار رئیس سازمان محیط زیست قم به شرح زیر استک

«بسم الله الرحمن الرحیم

حفاظت از محیط زیست یکی از ضرورت‌هایی است که مسئولین هر حکومتی باید آنرا کاملاً مورد توجه قرار دهند و ابعاد خیلی روشنی هم دارد. اولاً سلامت نسل موجود مترتب بر حفظ محیط زیست است. وقتی می‌گوئیم محیط زیست، شامل همه موارد آن می‌شود. از اتاقی که انسان در آن سکونت دارد، محله‌ و شهر و حتی کشوری که در آن زندگی می‌کند و باز فراتر از آن، هرجا که مربوط به زیست بشر می شود. هرگاه رؤسای جمهور در سازمان ملل اجتماع پیدا می‌کنند محوریکی از بحث هایشان حفظ کره زمین، حفظ محیط زیست در تمام مجموعه دنیا و استفاده‌ی بهینه از آن است و این اهمیت قضیه را می‌رساند. اینطور نیست که مطلبی مختص به مردم ایران باشد. همه دنیا با هم ارتباط دارند و نمی‌شود جدای از هم فرض گردند.

نکته اول این است که نسل امروز اگر بخواهد با سلامت بهره‌مند از منابع خدادادی در محیط زیستش باشد، باید ضوابط و قواعد مربوط به محیط زیست را رعایت کند و این امر نیاز به بالا رفتن سطح اطلاعات جامعه و فرهنگ سازی دارد. واقع مسئله این است با اینکه در متن قانون اساسی یک چنین اصل مترقی ای وارد شده ولی برای آن از سوی صدا و سیما یا رسانه‌ها یا آموزش و پرورش فرهنگ سازی نشده به طوری که محیط زیست برای جوانان و مردم ما اهمیت ویژه‌ای داشته باشد و خودشان توجه کنند به اینکه می‌توانند در سلامت محیط زیست که برگشت به سلامت خودشان و نسل آینده دارد نقش داشته باشند.

مثلا در بحث آب؛ وقتی بحران‌هایی مثل سیل به وجود می‌آید، گاهی جغرافیای منطقه را عوض می‌کند که باید مسئولین از قبل مسیل‌ها و سدهایی را تدارک ببینند که این سیلابها محیط زیست را تخریب نکند و به تبع آن زندگی و اموال مردم را از بین نبرد! این نیازمند تدبیر مسئولین نظام است، این یک جهت که واقعاً باید فرهنگ سازی بشود و مسئولین بیشتر تلاش کنند و مردم نیز بیشتر توجه داشته باشند، همه اقشار مردم، از پیر و جوان، زن و مرد، کوچک و بزرگ، به طوریکه برای کودکان ما هم نهادینه شود در حفظ محیطی که زندگی می‌کنند باید نقش اساسی داشته باشند، شاخص‌ها را برایشان بیان کنند، حتی نحوه استفاده از آب و مواد غذایی و نحوه دور ریختن اضافات که کجا قرار بدهند و کجا قرار ندهند، نظیر تفکیک مواد قابل بازیافت که در بعضی مناطق شهرداری انجام داد ولی گسترش نیافته، باید فرهنگ سازی بشود.

نکته دوم درمورد ثروتهای عمومی اینست قطع نظر از جنبه فقهی آن مثل حرمت اسراف در آب آیا عناوین دیگری هم وجود دارد که انسان را ملزم به رعایت آن کند یا نه؟‌ بله ضایع کردن ثروت واموال عمومی یک کشور قبیح است. آن کس که ماشین خود را در این بحران کم آبی با فشار آب زیاد ومدت زمان طولانی می شوید این آب برای او بعنوان یک ثروت ملی اصلا ارزش ندارد! لازم است ارزش این اموال عمومی نیز همراه احکام فقهی آن برای آحاد مردم بخوبی بیان شود. هرآنچه مربوط به محیط زیست است نظیر حفظ محیط وحش و رعایت حقوق حیوانات و حفظ آب، جنگل‌، رودخانه‌ها و منابع طبیعی که از انفال هم حساب می‌شود.

در هرحال دستورات ویژه ای در این زمینه داریم، شما ببینید مالک آن ماشینی که با دود فراوان هزاران مرض و سم را در هوای شهر پخش می‌ کند، قطعا ضامن است، هر کسب به این سبب مریض شود او ضامن است، فکر می‌کند ماشین دود می کند و به او ربطی ندارد اما اگر کسی مبتلا به سرطان یا انواع مرضها شود ضامن است.

حوزه‌های علمیه و مراکز پژوهشی باید جنبه‌های فقهی و دینی را مطرح و مردم را متوجه ابعاد این قضیه کنند. خصوصااین جهت که ما نسبت به حفظ این سرمایه‌ها برای نسل‌های آینده وظیفه‌ داریم همان طور که نسبت به نسل موجود وظیفه داریم.

در هر صورت ضرورت وجود این سازمان و طرح این بحث‌ها هم از منظر علمی و هم از دیدگاه فقهی روشن است، ابعاد دیگری هم وجود دارد مثلا در قضیه محیط زیست بحث روان شناسی نقش مهمی دارد چون با روان جامعه و مردم ارتباط دارد که خود یک بحث خیلی مفصل با ریز مسائل و عناوین متعدد است».