نامه‌نیوز - وضعیت اقتصادی این روزهای کشور خوب نیست؛ از تورم بالا و گرانی‌ها گرفته تا کاهش پول ملی و افزایش نرخ ارز و البته بیکاری همه و همه شرایطی را رقم زده است که مردم روزهای سختی را سپری کنند. سفره معیشتی مردم کوچک شده است و مشخص نیست که فشارهای فزاینده اقتصادی تا چه زمانی ادامه خواهد داشت اما یک چیز مشخص است؛ آنکه استمرار این مشکلات اقتصادی پیامدهای منفی بسیاری را به وجود می‌آورد.

یکی از پیامدهای وضعیت نابسمان اقتصادی فرار سرمایه‌هاست. در سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که از یک سو سرمایه‌گذارهای خارجی تمایلی ندارد در شرایط کنونی ایران اقدام به سرمایه‌گذاری کنند و از سوی دیگر سرمایه‌گذارهای داخلی هم نمی‌خواهند ریسک پیش‌بینی ناپذیر بودن شرایط اقتصادی به جان بخرند؛ به همین دلیل حتی آنها هم سرمایه خود را در کار تولید، واردات و صادرات نمی‌برند. مردم هم سرمایه‌های اندک خود را نه تنها به حوزه تولید وارد نمی‌کنند بلکه تمایلی ندارند حتی در بانک‌ها نگه دارند و به سمت خرید ارز، طلا و مسکن رفته‌اند.

در چنین شرایطی علاوه بر آنکه تولید در کشور دچار مشکل می‌شود، اقتصاد هم دچار رکود می‌شود. در این شرایط دولت دست به خلق پول می‌زند تا بتواند کسری بودجه خود را جبران کند که در آن صورت هم تورم افزایش می‌یابد.

نکته دیگر آن است که با گسترش مشکلات اقتصادی بسیاری تمایل به مهاجرت پیدا کرده‌اند. گسترش مهاجرت مردم به خصوص نخبگان آسیبی است زیرا مختصصانی که سال‌ها در کشور هزینه تحصیل‌شان داده شده حالا که وقت استفاده از تخصص‌شان است به خارج از کشور می‌روند.

یأس اجتماعی نیز یکی از دیگر از پیامدهای منفی نابسمانی اقتصادی است. بسیاری از مردم تصور می‌کنند آینده‌ای در پیش رو ندارند. خرید یک خانه در تقریبا به یک رویا برای جوانان تبدیل شده است و حتی بسیاری از مردم توانایی اجاره منزل در شهرهای بزرگ را ندارند و همین‌جاست که حاشیه‌نشینی گسترش یافته است. بیکاری هم مزید بر علت است و یا شغلی برای بخش‌هایی از جامعه نیست یا آنکه شغل متناسب با تخصص و تحصیلات افراد وجود ندارد.

گسترش فقر پیامدهای جانبی مهم دیگری هم دارد؛ از جمله بالارفتن میزان بزه در جامعه مانند سرقت، کم‌فروشی، کلاه‌برداری، تن‌فروشی، اعتیاد، قاچاق‌ مواد مخدر و... که همه اینها می‌تواند جامعه را دچار مشکلات عدیده‌ای کند.

در این شرایط مسئولان ذی‌ربط باید فکری عاجل به حال اقتصاد کشور کنند و دستِ‌کم بکوشند به وعده‌های خودشان پایبند باشند و آنها را عملی کنند زیرا اگر وعده‌ها مسئولان محقق نشود علاوه بر آنکه پدیده‌های منفی مذکور بیشتر و بیشتر می‌شود، اعتماد عمومی مردم به مسئولان هم از بین می‌رود.