به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا، دیمیترو کولبا، وزیرخارجه اوکراین در گفتگو با فارن پالسی بار دیگر بر درخواست کی‌یف جهت دریافت سیستم‌های دفاع موشکی پاتریوت تاکید کرد و وجود این سیستم‌ها را برای مقابله با موشک‌های بالستیک روسی مهم خواند.
اقتصادنیوز: چندین کشور غربی با حملات اوکراین به خاک فدراسیون روسیه موافقت کرده‌اند.
کولبا با اعتراف به کمبود مهمات توپخانه از متحدان اوکراین به دلیل عقب ماندن از برنامه‌ها برای ارائه کمک به کشورش انتقاد کرد و گفت: وقتی به دستاوردهای روسیه در بازگرداندن تولید پایگاه صنعتی مدافعانش و آنچه که کل غرب تاکنون دست یافته نگاه می‌کنم، باید با حقیقت روبرو شویم و اعتراف کنیم که روسیه در تلاش‌های جنگی خود مؤثرتر بوده است و این سوال اساسی‌تری را برای غرب ایجاد می کند. اگر در این تلاش جنگی خاص نمی‌تواند به اندازه کافی کارآمد باشد، پس اگر جنگ‌ها و بحران‌های دیگری در همین مقیاس رخ دهد چقدر می‌تواند کارآمد باشد؟
کولبا بار دیگر مهمات توپخانه برای خط مقدم و سیستم‌های دفاع هوایی و رهگیرهای موشکی و پارازیت رادیویی را مهمترین نیازهای ارتش کشورش عنوان کرد و گفت: جنگ مدرن عمدتاً جنگ پهپادها و نرم افزارها است و بنابراین، برای مبارزه با این سلاح‌های مدرن و پیشرفته به جنگ الکترونیک فراوانی نیاز دارید. پدافند هوایی چیزی است که اقتصاد ما و همچنین شهرهای ما و زندگی غیرنظامیان ما به آن وابسته است. من از ترغیب جهان به سخت‌تر کار کردن و دو و سه برابر کردن کار روی این موضوع خسته شده‌ام، زیرا همه می‌دانند این سیستم‌ها کجا هستند. همه می‌دانند که برای تحویل آنها به اوکراین چه باید کرد. بنابراین درخواست ما این است: فقط این کار را انجام دهید.
وزیر خارجه اوکراین درباره ریاست‌جمهوری مجدد ترامپ گفت: آخرین چیزی که من نگران آن هستم نتیجه انتخابات در کشورهای دیگر است، حتی در مهمترین متحد ما، ایالات متحده. و این به این دلیل نیست که من به تحولات سیاسی بی احترامی می کنم یا نادیده می‌گیرم. فقط به این دلیل است که زندگی به ما آموخت که برای هر سناریویی آماده باشیم. نمی‌توانید تصور کنید در دو سال گذشته چند بار به ما گفته شد که از ایده الحاق کامل به اتحادیه اروپا دست برداریم. حتی نزدیک‌ترین دوستانمان به ما توصیه می‌کردند که نصفه و نیمه را بپذیریم و سازش کنیم. ما این کار را نکردیم و در مسیر عضویت هستیم. نمی‌توانید تصور کنید که در ماه‌های گذشته چند نفر به ما می‌گفتند: «بر روی بسته نظامی که ایالات متحده به شکل فعلی آن بحث می‌کند، اصرار نکنید. برای به دست آوردن آن مصالحه کنید.» ما این کار را نکردیم، زیرا می‌دانیم که در مورد بقا، باید سرسخت باشید و برای هر نوع سناریویی آماده باشید و باید روی پلن الف که بهترین طرح برای کشور شماست پافشاری کنید. این دیپلماسی زمان جنگ است. این با دیپلماسی کلاسیک متفاوت است.
او در پاسخ به نظرات و انتقادهای جمهوری خواهان آمریکا که می‌گویند اوکراین مدام درخواست رهگیرهای پاتریوت بیشتری می‌کند، در حالی که آمریکا فقط ۵۵۰ فروند در سال تولید می‌کند، گفت: وقتی به آرای اعضای حزب جمهوری‌خواه در هر دو مجلس کنگره نگاه می‌کنم، تصور نمی‌کنم نظری که شما ذکر کردید نماینده اکثریت باشد. دوم، اگر جنگ فقط در مورد ریاضی بود، من و شما امروز با هم صحبت نمی‌کردیم، زیرا پست وزیر امور خارجه اوکراین دیگر وجود نداشت. ما قبلاً جنگ را باخته بودیم. استدلال سوم: چه جمهوری خواه باشید چه دموکرات، باید یک چیز را به خاطر بسپارید. امنیت و رفاه آمریکا ناشی از نظم جهانی کنونی است. اگر این نظم جهانی از بین برود، امنیت و رفاه مالیات دهندگان آمریکایی بلافاصله مورد حمله قرار خواهد گرفت و اگر نمی‌توانید نیازهای نظامی را برآورده کنید، اگر نمی‌توانید رهگیرهای کافی برای کمک به اوکراین برای پیروزی در جنگ تولید کنید، پس چگونه می‌خواهید در جنگ علیه دشمنی که احتمالاً قوی‌تر از آن است پیروز شوید. دو قدم جلوتر فکر کنید. واقعیت بسیار ساده این است که اگر در اوکراین شکست بخورید، یک اثر دومینویی خواهد داشت و در همه جا شروع به باخت خواهید کرد. به همین دلیل است که من به تفاوت پایگاه صنعتی دفاعی روسیه و همه متحدان غربی ما با هم اشاره کردم.
کولبا گفت: در دو سال جنگ، روسیه در تولید تسلیحات از کل اتحاد غربی کارآمدتر شده است. اگر توقعات خود را پایین بیاورید و با چیزی که معمولاً پلن B نامیده می شود شروع کنید، در نهایت به پلن B خواهید رسید. پس باید با برنامه A شروع کنید. دوم، نگاه کردن به اوکراین از منظر روابط با روسیه را متوقف کنید. من می‌دانم که هنوز ایده‌هایی وجود دارد که نتیجه این جنگ هر چه باشد، ایالات متحده باید روابط خود را با روسیه حفظ کند و بنابراین باید از خراب کردن پل‌ها اجتناب کند. اما شما نمی‌توانید در زمان ریاست‌جمهوری ولادیمیر پوتین روابط مناسبی با روسیه داشته باشید. روسیه در زمان پوتین را به عنوان یک دشمن در نظر بگیرید. قرار دادن تمام مسئولیت بر دوش اوکراین به معنای چشم پوشی آگاهانه از مسئولیت است.
بعید است که اوکراین در اجلاس سران که در ماه ژوئیه برنامه ریزی شده، دعوت رسمی برای پیوستن به ناتو دریافت کند. کی‌یف همچنین خواهان عضویت در نیروی اعزامی مشترک بود که یک مشارکت نظامی چندملیتی به رهبری بریتانیا است، اما به نظر می‌رسد واشنگتن نیز اجازه این کار را نخواهد داد. دیپلمات ارشد اوکراین همه اینها را سیگنالی برای مسکو دانست و گفت: قانون جنگ ساده است. هر چه عدم اطمینان بیشتر باشد، دشمن عزم بیشتری پیدا می کند. همه ما باید راهبردی را دنبال کنیم که بر اساس آن دشمن درک روشنی داشته باشد که اوکراین بخشی از غرب است و متحدان در کنار اوکراین خواهند ایستاد. نه آنقدر که طول می کشد، بلکه تا زمانی که برای پیروزی اوکراین لازم است.
او همچنین با درخواست مسدود شدن دارایی‌های روسیه از آمریکا خواست بیشتر با متحدان اروپایی کار کند تا برخی از نگرانی‌های آنها را برطرف کند و این پول را برای تلاش های جنگی در دسترس قرار دهد.
کولبا در باره کنفرانس صلح سوئیس که قرار است ماه آینده در سطح عالی و بدون حضور روسیه برگزار شود، گفت: بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲، ما تقریباً ۲۰۰ دور مذاکره با روسیه در قالب‌های مختلف، با میانجی‌گری و دوجانبه داشتیم. اما نتیجه‌ای نداشت. تنها دو راه داریم یا موفقیت در میدان جنگ یا داشتن ائتلافی از کشورهایی که اصول و رویکردهای مشابهی دارند. بنابراین به همین دلیل است که اجلاس قصد ندارد روسیه را به عنوان شرکت کننده داشته باشد. زیرا هدف این اجلاس اتحاد کشورهایی است که اصول و رویکردهای مشترکی دارند که اقدامات بعدی را بر اساس آن بنا خواهند کرد. پس از آن ممکن است ارتباط با روسیه برقرار شود و روسیه بتواند بخشی از مذاکرات باشد. زیرا در نهایت، شما نمی‌توانید بدون هر دو طرف جنگ را به پایان برسانید.
وزیر خارجه اوکراین چین را اهرم فشاری بر روسیه دانست که می‌تواند برای متقاعد کردن روسیه به تغییر رفتار اقداماتی انجام دهد و به همین دلیل از چین برای شرکت در نشست فرمول صلح دعوت شده است. اما نگرانی‌های دیگری هم هست اینکه روسیه در دست چین باشد همین نگرانی برخی محدودیت‌ها را باعث شده است.
کولبا در توجیه شکست کی‌یف در دستیابی به جنوب جهانی گفت: در جنگ حمایتی که دریافت می‌کنید چند لایه است. برخی به شما اسلحه می‌دهند. دیگران خود را فقط به فشار دادن دکمه سبز در مجمع عمومی سازمان ملل دو بار در سال محدود می‌کنند. بنابراین چیزی که در دو سال گذشته در مورد جنوب جهانی یاد گرفتم این است که وجود ندارد و ما باید با هر کشوری جداگانه رفتار کنیم. باید اعتراف کنم، روس‌ها در آنجا موقعیت بهتری دارند.
∎