صاحب‌خبر - روایت تماشاگرپسند از قصه قصاص فیلم پر حاشیه «بی‌بدن» با بازی الناز شاکردوست، نوید پورفرج، پژمان جمشیدی و سروش صحت چه ایرادها و ویژگی‌هایی دارد؟ مائده کاشیان-یکی از فیلم‌های پرسروصدایی که این روزها روی پرده سینماها در حال اکران است و در گیشه نیز حضور نسبتا موفقی داشته، «بی‌بدن» به کارگردانی مرتضی علیزاده است. حواشی این فیلم از جشنواره فجر چهل‌ودوم و اعتراض الناز شاکردوست به حضور آن در بخش نگاه نو آغاز شد و این روزها نیز با اعتراض خانواده عبدالعالی نسبت به روایت فیلم بر اساس پرونده فرزند آن‌ها آرمان عبدالعالی، ادامه پیدا کرده است. «بی‌بدن» پس از «تمساح خونی»، در رتبه دوم جدول فروش قرار گرفته. این فیلم حدود 500 هزار تماشاگر و تقریبا 31 میلیارد و 600 میلیون فروش داشته است. به بهانه حواشی «بی‌بدن» و استقبال مخاطبان از فیلم، به ویژگی‌ها و ضعف‌های اولین ساخته علیزاده پرداختیم. اعتراض خانواده قاتل و مقتول قصه «بی‌بدن» شباهت‌های زیادی به یکی از پرونده‌های جنایی جنجالی و پرسروصدا در دهه 90، یعنی پرونده آرمان و غزاله دارد. دختر جوانی به قتل رسیده و خبری از جسد او نیست، مادر مقتول به شرط اعتراف قاتل درباره سرنوشت پیکر دخترش حاضر است از قصاص بگذرد. فیلم کشمکش‌های خانواده قاتل و مقتول، مصیبت‌های آنان و از فضای جامعه تحت تاثیر این اتفاق و اخبار مربوط به آن می‌پردازد. کاظم دانشی فیلمنامه‌نویس «بی‌بدن» گفته است که این فیلم بر اساس چند پرونده قضایی مشابه ماجرای آرمان و غزاله روایت شده است. همه حواشی فیلم بر سر همین موضوع است. خانواده غزاله شکور در دوران جشنواره فجر اعلام کردند اگر وکیل آن‌ها شباهت فیلم به پرونده فرزندشان را تایید کند، از سازندگان آن شکایت خواهند کرد. چند روز قبل نیز آخرین خبر نوشت وکیل خانواده آرمان عبدالعالی از عوامل «بی‌بدن» خواسته‌اند که سکانس‌هایی از این فیلم حذف شود وگرنه از سازندگان فیلم شکایت می‌کنند. سید مصطفی احمدی تهیه‌کنند «بی‌بدن» نیز در گفت‌وگو با آخرین خبر اعلام کرد که سازندگان فیلم تصممی برای اصلاح سکانس‌ها ندارند. با همه حواشی و جنجال‌ها، نمایش «بی‌بدن» در سینماها ادامه دارد. ضعف‌های فیلمنامه کاظم دانشی که پیش از این در اولین ساخته‌اش «علف‌زار» به عنوان نویسنده و کارگردان مورد تحسین و توجه قرار گرفت، این بار هم سراغ یک پرونده قضایی رفت، اما ساخته مرتضی علیزاده موفقیت «علف‌زار» را تکرار نکرد. «بی‌بدن» برای مخاطبانی که در جریان اخبار و اتفاقات پرونده آرمان و غزاله هستند، حرف تازه‌ای ندارد. اگر این پرونده را به عنوان سوژه اصلی فیلم در نظر بگیریم، «بی‌بدن» فراتر از روایت آن‌چه مخاطب در اخبار و رسانه‌ها شنیده و خوانده، حرف بیشتری برای مخاطب ندارد. به عنوان مثال، در فیلم مطرح می‌شود که خانواده مقتول از فشار کاربران در فضای مجازی برای بخشش آزرده خاطر هستند، اما در فیلم خبری از نمایش جو فضای مجازی نیست. شخصیت‌های اصلی درباره این موضوع صحبت می‌کنند، اما چنین فضایی در فیلم ساخته نشده است. یکی دیگر از نقاط ضعف فیلمنامه، نبود انسجام لازم در روایت قصه است. بخشی از فیلم با تمرکز بر روی مادر مقتول روایت می‌شود و بخشی از آن با محوریت شخصیت بازپرس. تمرکز فیلم بر روی یک شخصیت می‌توانست به پرداخت بهتر کاراکترها و قصه کمک کند. با وجود این‌ها، در مجموع با توجه به سوژه خاص و جنجالی فیلم و ریشه آن در واقعیت، «بی‌بدن» مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد و جزو فیلم‌های تماشاگرپسند است. بازی خوب الناز شاکردوست الناز شاکردوست که مدت‌هاست از بازی در فیلم‌های تجاری و گیشه‌ای فاصله گرفته و با ایفای نقش‌های چالش‌برانگیز و سخت مورد تحسین قرار گرفته، در «بی‌بدن» نیز حضور موفقی دارد. شاکردوست در نقش مادر مقتول بازی بسیار تاثیرگذاری دارد. گریه‌های او و چهره غمگینش برای مخاطب باورپذیر است و احساس همدلی تماشاگر را برمی‌انگیزد. نوید پورفرج در نقش بازپرس منصف و حق‌طلب قصه، بازی خوبی دارد. گلاره عباسی در نقش مادر قاتل حضور چندان پرنگ و تاثیرگذاری در فیلم ندارد، اما بازی قابل قبولی را به نمایش گذاشته است. مینا وحید نیز در همان حضور نسبتا کوتاه خود، موفق ظاهر می‌شود. عملکرد پژمان جمشیدی در نقش پدر قاتل قابل توجه نیست، اما سروش صحت کاملا ناامیدکننده ظاهر شده است. او که نقش پدر مقتول را ایفا می‌کند، بازی بسیار تصنعی را از خود به نمایش می‌گذارد. اساسا صحت انتخاب مناسبی برای این نقش نبوده است. در نتیجه به کاراکتر «بهروز» لطمه خورده است و شخصیت او در فیلم حضوری خنثی دارد. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- تصمیم فدراسیون کشتی درباره حضور حسن یزدانی در پاریس مجارستان خان آخر المپیکی شدن نابغه جویباری! بالاخره بعد از مدت‌ها انتظار تصمیم کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد درخصوص انتخاب ملی‌پوش وزن ۸۶ کیلوگرم برای اعزام به المپیک ۲۰۲۴ پاریس اعلام شد. کادرفنی آزاد تصمیم خود را به این شرح اعلام کرد: «نظر به سوابق قهرمانی و افتخارآفرینی حسن یزدانی و با توجه به انجام عمل سنگین کتف، تصمیمات کادر فنی در خصوص منتخب وزن 86 کیلوگرم با توجه به موارد فوق و مفاد چرخه انتخابی به شرح ذیل اعلام می شود:1- با توجه به این‌که رقابت‌های رده بندی مجارستان آخرین میدان جدی است که 50 روز پیش از المپیک پاریس برگزار می‌شود، حسن یزدانی که 9 ماه به‌دلیل عمل جراحی سنگین روی کتف از میادین دور بوده، به‌تنهایی به مسابقات اعزام خواهد شد و در صورتی که ایشان از سلامت بدنی و آمادگی جسمانی لازم برای حضور در مسابقات برخوردار باشد و این موضوع به تأیید کادر فنی نیز برسد، او ملی‌پوش ایران در وزن 86 کیلوگرم برای حضور در المپیک پاریس خواهد بود.2- در صورتی که شرایط درج شده در بند یک حاصل نشود، کادر فنی به اقتضای شرایط موجود، تصمیمات جدیدی درباره انتخاب ملی‌پوش این وزن اتخاذ می کند.» ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ مرد برزیلی وعده خلق تابستانی خوشایند را به والیبال ایران داد پائز: صعود به المپیک ماموریت غیرممکن یا رویا نیست! اصلانی/ موریس موتو پائز سرمربی برزیلی- فرانسوی تیم ملی والیبال در نخستین نشست خبری خود با اصحاب رسانه در ایران، از کار سختش با تیم ملی کشورمان صحبت و تاکید کرد عاشق تحت فشار قرار گرفتن است. او که کسب سهمیه المپیک از مسیر لیگ ملت‌ها را ماموریت غیرممکنی نمی‌داند، در این نشست خبری ابراز امیدواری کرد تابستان خوشایندی برای والیبال ایران خلق کند. موتا در آغاز این نشست با ابراز خرسندی از حضورش در ایران گفت: «با قلب و عشق کار را شروع کردیم تا اتفاق خوشایندی در تابستان خلق کنیم و آن اتفاق هم کسب سهمیه المپیک است.» او که سرمربی برزیلی- فرانسوی خوانده می‌شود، در تشریح علت این ماجرا گفت: «متولد برزیل هستم و ریشه و خانواده‌ام در برزیل است ولی 37 سال پیش با همسرم به فرانسه رفتیم و سه فرزند من در آن جا متولد و بزرگ شدند. از هر دو کشور تجربیاتی کسب کردم که امیدوارم همه را به ایران منتقل کنم. همه باور داریم تحقق هدف راه یابی به المپیک باورپذیر است و من هم خوشحالم که این تیم را رهبری می کنم.» او درحالی هدایت تیم ملی والیبال ایران را پذیرفته که والیبال کشورمان در سخت‌ترین شرایط ممکن است و باید در فشرده‌ترین زمان و از سخت‌ترین مسیر سهمیه المپیک را کسب کند. پائز در پاسخ به سوال خراسان مبنی بر این که چه رویایی را دنبال می‌کند که تصمیم گرفت این ماموریت غیرممکن را با والیبال ایران تجربه کند، اظهار کرد: «اگر بخواهیم بگوییم ماموریت غیرممکن باید این واژه را برای هر چهار تیم که امتیازات نزدیکی دارند به کار ببریم. در حالی که به نظرم امکان‌پذیر است نه غیرممکن و ما هدف داریم و این هدف و فشارها باعث بیدار شدن شما می‌شود و بهتر می‌توانید در برابر وقایع عکس‌العمل نشان دهید. می‌توانیم این فرصت را فراهم کنیم که توانایی واقعی خود را نشان دهیم. احساس خوشبختی دارم که در والیبال کار می‌کنم چون برای من والیبال یک عشق است که از هشت سالگی ایجاد شد و می‌خواهم آن را به بازیکنانم انتقال دهم و فشار را از آن‌ها گرفته و برای بازی آماده‌شان کنم.» مرد برزیلی در واکنش به این شائبه که او مربی سفارش شده است و از سوی مسئولان برزیلی فدراسیون جهانی به والیبال ایران تحمیل شده هم پاسخ جالب توجهی داد: «باور ندارم که برزیلی بودن برخی مسئولان فدراسیون جهانی تاثیری در انتخابم به‌عنوان سرمربی ایران داشته باشد. رزومه من مشخص است و هر جایی که رفتم و کار کردم بهترین بودم. در کشورهای مختلف و با فرهنگ‌های مختلف کار کردم و پرورش یافتم و این موضوع مهم‌تر از دیگر مسائل یا توصیه است. مطرح شدن این مبحث بی‌احترامی به فدراسیون والیبال ایران است.» انتخاب دستیاران ایرانی پائز توسط فدراسیون والیبال ایران از جمله مسائلی بود که گفته می‌شد موجبات ناراحتی سرمربی برزیلی را فراهم آورده اما او در نشست خبری واکنش متفاوتی به این مسئله داشت: «معیار انتخاب دستیاران ایرانی، بر اساس انتخاب توانمندترین مربی با کیفیت بالا بوده و پیمان اکبری رزومه مشخصی دارد. انتخاب از طرف فدراسیون بود و باید هم فدراسیون این کار را انجام می‌داد و من هم 100 درصد موافق بودم. به نظرم اختلاف نظرها کلید پیشرفت است. نمی‌خواهم یک پائز دیگر روی نیمکت باشد بلکه می‌خواهم فردی به‌عنوان دستیار در کنارم باشد که نظرات متفاوتی نسبت به من داشته باشد تا زمانی که کار گره می‌خورد بتواند راهکار ارائه دهد.» او افزود: «برای کسب سهمیه، این شیوه انتقاد کردن دستاوردی برای ما نخواهد داشت. اگر کسی با شیوه کار ما مخالف است نباید به تیم بیاید. اگر پذیرفت و آمد دیگر انتقاد معنایی ندارد. زمان آن رسیده که گذشته را فراموش کنیم و باز هم تاکید می‌کنم باید فصلی تازه را شروع کنیم. زمان کمی داریم و باید با تیم‌های بزرگی مبارزه کنیم.» پائز در پاسخ به این سوال که آیا به ایران قول صعود به المپیک را داده هم گفت: «در ورزش کسی نمی‌تواند قول بدهد. من قول دادم تمام تلاشم را بکنم و‌ تمام توانم را بگذارم. صعود به المپیک یک رویا نیست و قابل دسترسی است.»∎​