نامه نیوز: اخیرا که علیه برخی از فعالان رسانه‌ای به دلیل برهم زدن «امنیت روانی جامعه» اعلام جرم شده است، پرسش این است که مرز امنیت روانی در جامعه کجاست و چه سخنانی امنیت روانی کشور را به خطر می‌اندازد. به تازگی برخی از رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای درباره ابعاد حمله ایران به اسرائیل در اظهارنظرهایی ابعاد آن را بررسی کرده‌اند؛ مثلا از بالارفتن نرخ ارز سخن گفته‌اند یا از مخاطرات ادامه جنگ سخن گفته‌اند؛ این رسانه‌ها و فعلان رسانه‌ای عمدتا در زمره گروه اصلاح‌طلبان هم فرض می‌شوند اما در عین حال آنها اصل حمله به اسرائیل را یک اقدام درست و مبتنی بر حق دفاع ایران دانسته‌اند. حالا اختلاف نظر وجود دارد؛ بر سر آنکه آیا سخنان خارج از عرف سیاسی به مثابه تهدیدی برای امنیت روانی جامعه است یا خیر؟

به نظر می‌رسد در پاسخ به این پرسش باید دو وجه قضیه را در نظر بگیریم؛ نخست تفاوت نگاه رسانه‌ها با تصمیم‌سازان امنیتی و نظامی و دوم بررسی اینکه آیا چنین اظهارنظرهایی می‌تواند واقعا امنیت روانی و بلکه امنیت ملی را به خطر بیندازد یا خیر؟

طبیعی است که نگاه تصمیم‌سازان امنیتی و نظامی درباره مسائل مختلف با رسانه‌ها می‌تواند قدری متفاوت باشد. آنها بر اساس اقتضائات واقعی کشور تصمیم می‌گیرند و سعی می‌کنند حتی منافع آینده کشور را در تصمیم‌گیری‌هایشان لحاظ کنند اما وظیفه رسانه روایت آنچه می‌بیند است؛ به تعبیر دیگر رسانه سعی می‌کند آنچه وجود دارد را روایت کند که در این شرایط ممکن است گاهی تعارض‌هایی میان روایت رسانه‌ها و مطلوب تصمیم‌سازان به وجود آید. به نظر می‌رسد چنین شرایطی اتفاقا اقتضای فضای سیاسی-رسانه‌ای است و مشکلی ایجاد نمی‌کند. البته گفتنی است اگر رسانه یا تحلیلگری پا را خارج از منافع ملی بگذارد و بخواهد در جهت تخریب دستاوردهای نظام حرکت کند، حتما مشمول برهم‌زننده امنیت روانی و بلکه امنیت ملی می‌شود اما باتوجه به سابقه رسانه‌های داخلی می‌تواند با نگاهی موسع با آنها مواجه شد زیرا بسیاری از رسانه‌هایی که سعی کرده‌اند ابعاد حمله مشروع ایران علیه اسرائیل را بررسی کنند، حتما حامی رژیم صهیونیستی نیستند و این موضوع را بارها در مطالب خود نشان داده‌اند.

نکته دیگر این است که به سختی می‌توان پذیرفت هر تحلیلی در موضوعی مشخص برهم زننده امنیت روانی است. به ویژه آنکه اکنون که همه مردم از اقدام جمهوری اسلامی علیه رژیم صهیونیستی دفاع می‌کنند، حتما چند روایت و اظهارنظر درباره ابعاد جانبی حمله اخیر نمی‌تواند امنیت روانی جامعه را برهم بزند. دیگر آنکه ممکن است در نگاه عمومی چنین برداشت شود که اطلاع‌رسانی در این زمینه محدود شده است و حتی این احتمال وجود دارد که عناصر بیگانه در فضایی که همه ملت با حکومت بر سر تنبیه رژیم صهیونیستی هم‌دل هستند، چنین القاء کنند که آزادی بیان در کشور وجود ندارد.

در پایان گفتنی است که حمله به رژیم صهیونیستی آنقدر اتفاق بزرگ و غرورآفرینی بود که هیچکس توان انکار آن را ندارد؛ بنابراین شاید بهتر باشد در شرایط کنونی که کشور نیاز به وحدت و همدلی حداکثری دارد، به بهانه چند اظهارنظر فضای داخلی ملتهب نشود.